De God van Isaac Newton blijkt een klungelige horlogemaker (trouw.nl)

Natuurlijk is het zonnestelsel niet stabiel, ook het klimaat niet.
Niets is stabiel.

@citaat:
In de tijd van Newton telde het zonnestelsel zes planeten.

-----------------------
Mij lijkt het dat de schrijver niet goed weet waar hij het over heeft.

@2 Uranus is in 1690 pas ontdekt en Neptunus nog later.

@3 Dat weet ik ook wel hoor.
Maar voordat ze waren ontdekt, waren ze er natuurlijk wel.

Een echte astronoom zou dat nooit zo hebben opgeschreven.

@4

Een echte astronoom zou in 2019 zeggen dat ons zonnestelsel 8 planeten telt.
Mogelijk zijn er meer, maar dat kan men niet weten.

Je schrijft dus onzin.

Oh dat is jammer. Dat lijkt me een leuk artikel. Maar ik kan het niet lezen. Het n-lichamen probleem. Bij alles groter dan twee faalt de makkelijke mechanica. In een universum met meer dan twee lichamen zijn de wetten van Einstein en Newton niet meer dan grove benaderingen. Modeldenken waarbij je voor het gemak 99,999999...9% van de werkelijkheid maar even weglaat.

Er staat dat we zestig miljoen jaar vooruit kunnen kijken. Maar dat is denk ik niet zo. De waarheid is dat er geen enkele natuurkundige wet is die precies de bewegingen van al die op elkaar inwerkende lichamen kan voorspellen. Nog los van de onzekerheden van de diepste lagen van de kwantum mechanica. (Dobbelende goden), oneindige complexiteit en het vlinder effect.

Het klokwerk universum is een illusie.

@5 Interessant. Het modeldenken versus het realisme. De realist zegt dat iets er altijd al was. De modeldenker kijkt alleen naar het model. Ik ben het met beide oneens. Quantum mechanica en relativiteitsleer leren ons dat iedereen zijn eigen werkelijkheid waarneemt en dat er geen externe allesomvattende realiteit bestaat. Er is geen goddelijk alles omvattende blik. Je kunt de werkelijkheid alleen stukje voor stukje bekijken. En het grotere geheel is niets meer dan een gedachtenspinsel.

Oh... Nu ben ik het dan toch eens met de wijze dwaas. En met de wijze Aurelius.
De conclusie is dezelfde. Alleen de weg er naar toe is vermoedelijk anders.

@6 De wetten zijn het probleem niet. De hemellichamen zijn het probleem: ze weigeren zich maar steeds te gedragen als puntmassa's.

@8 Je kunt ze beschouwen als een verzameling op elkaar inwerkende puntmassa''s. maar dan heb je nog steeds het (3 of meer) lichamen probleem.

Als je heel precies bent dan dan zijn er nog die stuiterende gluonen tussen de quarktriplets. 99% van de massa zit in de energie van die massaloze dingen. Die zijn lastig bij te houden als je er puntmassa's van wilt maken. En ook nog eens te klein om te kunnen zien.

Oneindigheden, oneindigheden. Overal waar je kijkt. Je komt altijd weer terug bij Zeno!

@6 Hoe kom je daar nu weer bij.

Het drie lichamen probleem is wel degelijk opgelost.
Wel is dat een stelsel van differentiaal vergelijkingen dat tot op heden niet is opgelost.

Wel is er een oplossing in reeksen maar die convergeren zo traag dat ze niet bruikbaar zijn.

@8 De wetten worden alleen maar war ingewikkelder als men niet uitgaat van puntmassa's.

@7

Iets is er pas als het wordt waargenomen. De hypothetische planeet 9 is nog nooit waargenomen, dus bestaat hij niet. Wordt hij ooit waargenomen dan is zijn bestaan aangetoond.

@12 geen god is ooit aangetoond...

Dat betekent dat God nog nooit is waargenomen.

@12 Dus buiten het zichtbare universum, is er niks volgens jou ?

@15

Jazeker wel! Het waarnemen zelf bijvoorbeeld, dat doen we allemaal.

@16 Nee hij bedoeld voorbij het zichtbare universum op afstanden groter dan 13 miljard lichtjaar.

@12 "Iets is er pas als het wordt waargenomen".

Ik denk ook dat dat zo is. Sterker nog, dat is zo ongeveer mij diepste overtuiging.
En goed geformuleerd.

@12
Zwarte gaten bestaan dus niet? Want die zijn nog nooit direct waargenomen....

@19 Nee sterrenstelsels worden nu door statische elektriciteit bijelkaar gehouden.
Maar zodra wij Sagittarius A kunnen zien is die er ook opeens.
En dan neemt de zwaartekracht het meteen over (sarc off).

@Grimm wordt af en toe een beetje (erg) moe van de pseudo-esotherische bullshit van @WijzeDwaas.....

@21 Hij is een smerige trol die alleen maar er op uit is mensen te treiteren.
(Vermoedelijk was hij als kind al een treiteraar)
Beste is hem te negeren.

@19 De invloed die ze op hun omgeving uitoefenen is wel waar te nemen.

@21

Omdat je niet begrijpt.

@24
Hopelijk begrijpt je psychiater het wèl....

@18

Het is voor mij geen overtuiging maar een zeker weten. Objecten kunnen niet bestaan zonder waarnemer.

@17

Buiten de objecten is er niks, ook geen ruimte. Ruimte zelf ontstaat weer door de afstand tussen de objecten en het onderling van elkaar verwijderen. Ruimte en tijd is hetzelfde, dat weet iedere basisschool leerling. Het heelal is dan ook n iet groter dan 46,5 miljard lichtjaar.

Als je het eenmaal ziet is alles helder en heb je dezelfde inzichten als Einstein.
Trollen die zich mooi voordoen zoals @23 vallen door de mand.

@7
[Quantum mechanica en relativiteitsleer leren ons dat iedereen zijn eigen werkelijkheid waarneemt]

Mooi! Ik wist wel dat ik altijd gelijk heb! Leuk om dat bevestigd te zien.

@27 Nee maar het zichtbare gedeelte is een stuk kleiner.

God is een perfecte horloge maker. Het heelal is 1 grote machine, een motor, met allemaal tandwielcontructies die het geheel sneller laat verlopen. Het geheel is daarom punt dimensionaal. Soms staan de assen zo op elkaar gepositioneerd dat een bepaalde plek meerdere dimensies heeft. Soms als een (een) dimensionale as vastloopt dan heb je daar geheid last van in alle 3 de dimensies. Daar komt de chaostheorie om de hoek kijken, dit kan je namelijk niet direct waarnemen. Het zijn dan twee systemen die elkaar op grote schaal beïnvloeden. Omdat wij die grote schaal niet kennen lijkt het willekeurig te gebeuren en instabiel te zijn.

@30 : Kortom wat wij zien als instabiele gebeurtenissen op bepaalde plekken in de kosmos zijn niets meer dan correcties die plaatsvinden in het gehele systeem van de kosmos. Rampen zijn dan ook geen kwestie van oorzaak en gevolg maar algehele trends die plaatsvinden.

@12 : Ik ben het daar deels mee eens. Ik denk niet dat iets pas bestaat als je het waarneemt. Ik denk dat heelal voor ons bepaalt wat wij waarnemen en wij daarop reageren. Maar ik vermoed wel zeker dat onze beleving van invloed is op hetgene wat we kunnen waarnemen in wat het heelal voor ons bepaald, maar ook wat we uiteindelijk zelf bepaalt hebben voor heelal.

Kortom we creëren denk ik niet onze eigen werkelijkheid, maar we dragen we wel aan bij, steeds meer. Dat is ook denk ik wel zon beetje de zin van het menselijke bestaan, en de kern van blijdschap en geluk.

@28 Dat wist men duizenden jaren geleden al, lang voor de QM.

@32

Je geeft mijn woorden nét iets anders weer dan dat ik het in @12 schreef. Ik had het over 'wordt waargenomen’. Jij schrijft 'je het waarneemt’. Het gaat er om dat er 'een waarnemer’ is die een object waarneemt.

En dat is niet om spijkers op laag water te zoeken, maar om verbanden te leren zien. Alleen een waarnemer kan objecten (planeten in dit geval) waar nemen. Anders dan zijn ze er niet. Zo zit het hele universum in elkaar, dus is het ook een universeel principe.

Bedenk hierbij ook dat wij het object Aarde niet kunnen waar nemen, maar wel alle andere 7 planeten. Zou je op Mars staan dan geldt dat je de Aarde wel kunt waar nemen, maar Mars niet. M.a.w. het object van waar uit je kijkt kan je nooit waar nemen. (Dit is bedoeld als hint, zodat je leert zien wat ik zie)

De Universele Geest (de UG) is AL wat is.


Wat de mens stof /materie noemt is ook geest.
(Vertraagde geest)
(In zeer vele vertragings vibraties waardoor allerlei soorten stof
in verschillende staten van dimensie en/of densiteit.

"In alles /elke monade leeft de UG"
zo liet en Nazarener ooit meermaals weten aan allerlei (vaak Griekse) sterrenwichelaars.

Quote : "Het zonnestelsel is niet stabiel. We kunnen niet verder dan zestig miljoen jaar vooruitkijken. Daarna zijn botsingen tussen planeten niet uitgesloten."

Wat mij intrigeert is: hoever kunnen we dan terugkijken?
Zeker ook maar zo'n 60 miljoen jaar, en toch weten we uit andere overwegingen dat het Zonnestelsel er toch al zo'n 4,5 miljard jaar moet zijn, ongeveer gelijk als de leeftijd van de Aarde.

Ons model(!) van het zonnestelsel is dan wellicht niet zo stabiel, het werkelijke zonnestelsel houdt het ondanks onze modellen toch al zo'n 4,5 miljard jaar uit. Misschien niet aldoor even stationair: 70 miljoen jaar geleden was er nog een Dinododer, en ook de banen van Jupiter en Saturnus zijn volgens (sommige) astronomen 'in de loop der aeonen' veel dichter bij de zon komen te liggen.

@26
Quote : "Objecten kunnen niet bestaan zonder waarnemer."

Maakt het nog uit wie die waarnemer is? Ik bedoel, als jij gaat slapen: "is de maan er dan nog"?
Of profiteer je er dan van dat er altijd wel iemand op Aarde de maan ziet?

@37

Nee, het maakt niet uit wie de waarnemer is. Het gaat er om dat je het verband ziet tussen de waarnemer en de objecten.

@36 Het kan prima onstabiel zijn en toch lang blijven bestaan. Zoals je zelf al aangeeft: genoeg aanwijzingen in ons zonnestelsel dat de zaken niet altijd zo geweest zijn als dat we ze nu aantreffen (en veel meer dan die paar zaken die je hier aanhaalt).

@38 Kan die waarnemer ook een hond zijn, of een boom, of een steen?

@39

Van bomen of stenen weet ik niet of zij waarnemen. Een steen met zintuigen ben ik nog niet tegen gekomen, jij wel?

@38 Ik besta ook niet omdat je mij niet ziet?

@36
Het is maar wat men onder vooruitkijken verstaat.

Als men nu zo precies mogelijk de plaats en snelheid van de aarde bepaald dan zitten daar altijd (kleine) onzekerheden in. Dit is niet te vermijden vanwege de onzekerheidsrelaties.

Wordt nu bepaald waar de aarde over een jaar is, dan zit daar ook een onzekerheid in. Vervelend genoeg is die iets groter dan de oude.
Daardoor wordt de onzekerheid waar de aarde in zijn baan is dus iets groter.

Met elke ""baanronde"" neemt die onzekerheid toe, totdat die onzekerheid de hele baan beslaat.
Men kan dan niets meer zeggen waar de aarde zich bevindt na een xxx-aantal jaren.

Sommige noemen dit chaos en dat betekent dat alles chaotisch is.

Dit is echter een heel ander begrip als instabiel wat het trouwens ook is.
Immers de zon zet massa om in energie (licht) en wordt daardoor lichter en daardoor komt de aarde steeds wat verder weg te staan.

PS.
De werkelijkheid ziet er echter heel wat ingewikkelder uit hoor.

@40 Ik niet, maar het is nogal van belang voor jouw definitie van 'bestaan'.

@43

Het is geen definitie, ik kijk naar hoe de zaken in elkaar steken.

@41
Volgens mij is dat een strikvraag : jij bestaat niet echt.
Er zit een bug in de software van NieuwsKoerier.nl die af en toe reacties plaatst.

@45 Als jij nou even naar Lansingerland wil komen om mij te zien dan besta ik eindelijk eens een keer.

@42 En met coronal mass ejections wordt die nog lichter.

@44 ach, *kijk* dan gewoon eens even of het uitmaakt of de ‘waarnemer’ een boom, hond of steen kan zijn. Weten we dat ook weer.

@46
Ik gun jouw ook graag een bestaan(!), dus eigenlijk zou ik wel genegen moeten zijn om naar deze plek te komen waar ik nog nooit van gehoord heb.
Maar ik mag niet onder mijn steen vandaan. Dat vindt die steen namelijk niet goed, na rijp met een boom en een hond. #39
Maar we hebben met ons vieren ( Boom, Steen, Hond en Gandalf) wel aan een oplossing voor jouw gewerkt. Als je nu gewoon even denkt, dan ben je er ook plots volgens René Descartes. Je hoeft niet eens 'echt' na te denken, 'denken dat je denkt' is al voldoende.

De zon,,,Zonder de zon zou je dit bericht niet eens kunnen lezen. Niet zozeer omdat je licht nodig hebt, maar omdat alles op aarde afhankelijk is van de energie van de zon. De aarde staat op precies de goede afstand: Ietsjes verder weg en de aarde bevriest, ietsjes dichterbij en water kookt. Op deze afstand is vloeibaar water mogelijk, wat essentieel is voor leven. Volgens evolutionisten is dat niet altijd zo geweest. De energieproductie van de zon neemt namelijk toe, In het verleden was die dus lager. Zó laag zelfs, dat de aarde volgens sommige naturalisten één grote sneeuwbal was. Maar ,,,,,,volgens diezelfde evolutionisten is er al die tijd wel leven op aarde geweest. Zij hebben geen oplossing voor deze paradox.