Trouwe lezers herinneren zich ongetwijfeld dat Climategate.nl herhaaldelijk de stelselmatige paniekzaaierij inzake klimaat van de publieke media, en in het bijzonder het NOS-journaal, heeft bekritiseerd. Recentelijk nog hier.

In andere landen, zoals Engeland, Frankrijk, Duitsland en Zweden, treedt de publieke omroep eveneens op als apostel van het menselijke broeikasevangelie. In goed Orwelliaanse traditie bombardeert zij de kijkers en luisteraars dagelijks met alle mogelijke denkbeeldige ellende van de verschrikkelijke opwarming van de aarde (die overigens maar steeds niet wil komen).

‘Pjotr’s dwarsliggers’ bericht het volgende over de situatie in België.

Mijn inspiratie om in 2002 mijn eerste kritische bijdragen over de media te schrijven kwam voort uit mijn ervaring met de media in het jaar 2000. Het was in Wenen dat ik voor het eerst kennis maakte met hun macht. België was één van de EU-aanstokers die Oostenrijk veroordeelden omwille van de deelname aan de regering van de rechts-populistische FPÖ, van Jörg Haider. Terwijl de Nederlandse koninklijke familie vakantie hield in de Alpen meende buitenlandminister Louis Michel (MR-liberaal) dat het immoreel was om nog in Oostenrijk op vakantie te gaan en ordonneerde defensieminster Flahaut (PS, socialist) dat alle Belgische militairen die daar toen een bergtraining volgden om de volgende dag Oostenrijk te verlaten. Het ‘besmettingsgevaar’ was te groot om de training af te maken.

Sindsdien schreef ik menig stukje mediakritiek, inclusief een boekje over ‘De Standaard, anders gelezen’. Vandaag weet ik dat wat toen gebeurde slechts kinderspel was in vergelijking met de alomtegenwoordige misleiding vandaag.

Dit stukje onvervalste mediakritiek kwam er toevallig. Naar aanleiding van enkele TV-uitzendingen van ‘De Afspraak’ op Canvas, waarin nogal met scherp werd geschoten door klimaatactivisten stuurde ik een mail naar de ombudsman van de VRT met de vraag of de VRT ook niet eens de stem van klimaatsceptici aan bod moest laten komen. Het resulteerde in een interessante correspondentie, waarvan u de volledige tekst hier kan lezen.

Laten we de belangrijkste uitspraken even analyseren.

Mag de VRT met publiek geld de mensen dom houden?

De VRT-nieuwsdienst is niet ideologisch geïnspireerd

De Nieuwsombudsman, Tim Pauwels, schreef in zijn antwoord het volgende:

De nieuwsombudsman heeft over onpartijdigheid een basistekst geschreven die u hier kunt vinden. Zelfs als het panel zich vergist, is het verdedigbaar dat VRT NWS zich richt op de meest gezaghebbende bron die op dit moment ter beschikking is. En dat is tot nader order het IPCC-panel. … VRT NWS kan alleen maar verslag uitbrengen over dat feitelijke gegeven. Het vervelende is dat sommige burgers daarin ook een ideologische overtuiging zien.

Bij het lezen van deze tekst vroeg ik mij af op basis van welke motieven en argumenten de VRT-nieuwsdienst tot het besluit kon komen dat er maar één gezaghebbende bron was? Zou de Nieuwsdienst dan zelf wetenschappelijk onderzoek gedaan hebben? Neen, zo gaf hijzelf toe in zijn antwoord, en de enkele voorbeelden van ‘onderzoek’ dat hijzelf zou gedaan hebben, bewezen al evenmin dat hij voldoende vertrouwd was met de wetenschappelijke aspecten van de klimaatproblematiek.

Indien het niet wetenschappelijke kennis was dat de VRT-nieuwsdienst overtuigde om slechts één bron te erkennen, wat was het dan wel, behalve ideologie? Onwetendheid zou eventueel ook kunnen, maar dan nog zou men ten minste de moeite moeten doen om zélf méér te weten te komen in plaats van kritiekloos de alarmistische visie van het IPCC [Intergovernmental Panel on Climate Change, het VN-klimaatpanel] te propaganderen. Het IPCC is – en ik herhaal het voor alle zekerheid nogmaals – géén wetenschappelijke maar een politieke instelling die de ontvangen wetenschappelijke informatie interpreteert en in politieke doelstellingen vertaalt.

Een voortschrijdend inzicht bij de Nieuwsdienst konden we in de maandenlange verslaggeving nergens vinden. Wat bewijst dat ze ook de wetenschappelijke verslagen die de IPCC aangereikt krijgt door de wetenschappers niet lezen, want daaruit blijkt wél een voortschrijdend inzicht en is de CO2-hype al bijna dood en begraven. Blijkbaar wil de VRT dat niet weten.

De sceptici zijn wel ideologisch geïnspireerd

Volgens de ombudsman is het niet de VRT maar zijn het wel de sceptici die ideologisch geïnspireerd zijn:

Helaas heeft veel van de kritiek op het panel vooral te maken met een ideologische overtuiging, eerder dan met een wetenschappelijke. Ik zeg niet dat dat bij u het geval is, het is gewoon de vaststelling die we kunnen maken op basis van de reacties die binnenkomen bij de nieuwsombudsman. Dat bemoeilijkt in hoge mate het debat.

Richard Lindzen.

Ik zou de ombudsman kunnen confronteren met enkele namen van sceptici en hem vragen om mij te laten weten wat hun ideologische achtergrond is. Ik ga dat uit wellevendheid niet doen, wat niet belet dat we daar zwaar aan tillen, want wat dat betekent wil ik toch even onderstrepen.

Het betekent namelijk dat wetenschappers zoals MIT Prof. Richard Lindzen, Nobelprijswinnaar Ivar Giaever, geoloog Salomon Kroonenberg en duizenden anderen die hun hele leven wijdden aan de wetenschap opeens in een ideologische hoek worden geduwd, onbevoegd worden verklaard, zonder dat daar ook maar het minste bewijs voor is. Is dat niet de modus operandi van ideologen/dictators die mensen monddood maken omdat ze het niet eens zijn met de eigen ideologie?

Het kan nog erger, want deze ideologie betekent in de feitelijke omgang met deze problematiek dat men de bevolking bewust wil dom houden. Ik kan mij niet voorstellen dat er één democraat is die daarvoor wil betalen, en toch worden we daartoe verplicht. Wanneer het niet aan de politici is om te oordelen over de berichtgeving is het wél hun plicht om te zorgen dat het belastinggeld goed gebruikt wordt, en mensen éénzijdig informeren, is dat niet.

Een omfloerste leugen

Mijn correspondentie begon met de vraag waarom sceptici niet aan bod komen. Daarop reageerde hij:

Voor de duidelijkheid: VRT NWS “weigert” geen standpunten. VRT NWS laat klimaat-kritische stemmen wel degelijk aan het woord, zie de uitzending van De Afspraak met Jean Marie Dedecker. De nieuwsombudsman vindt dat prima maar vraagt de redacties wel om altijd ook goed aan te geven dat het om een afwijkend standpunt gaat en wat het standpunt van het IPCC dan wel is.

Marcel Crok.

Mocht de VRT-nieuwsdienst academisch gevormde klimaatsceptici zoeken willen we graag enkele namen suggereren: onder andere geoloog Salomon Kroonenberg of scheikundige en wetenschapsjournalist Marcel Crok.

Opmerkelijk in zijn antwoord is de vermelding dat de Nieuwsdienst het tot zijn plicht rekent om het standpunt van het IPCC te verdedigen, zonder wetenschappelijk daartoe bevoegd te zijn?

Dat politicus en klimaatscepticus Jean Marie Dedecker inderdaad tijdens een uitzending van ‘De Afspraak’ kritiek gaf op het klimaatalarmisme klopt, maar daarvoor was hij niet uitgenodigd. Integendeel achteraf verklaarde Phara de Aguirre, die deze uitzending modereerde, dat hij uitgenodigd was om te spreken over zijn plaats op de N-VA-verkiezingslijst, en hij ongevraagd reageerde op twee andere panelleden, die wél uitgenodigd werden voor een gesprek over de klimaatverandering.

Dat Dedecker de daaropvolgende dag fel werd aangevallen door ondeskundige panelleden vond de VRT blijkbaar wel aanvaardbaar. Het is trouwens opvallend dat de academische klimaatadepten die aan bod komen vooral jong zijn, subsidiegevoelig en dat ze veel minder ervaring hebben in hun wetenschappelijke discipline dan oudere en meer ervaren kritische academici die niet aan bod komen. De sceptici worden niet geweigerd, ze worden gewoon niet uitgenodigd en dat is dus hetzelfde.

We nodigen trouwens de ombudsman uit om de namen te noemen van klimaatsceptici mét een wetenschappelijk vorming en ervaring die wél werden uitgenodigd tijdens de laatste zes maanden. We willen graag zelf ook weten wat ze allemaal verkeerd hebben gezegd!

Gezagsargumenten

Ik schreef aan de ombudsman (citaat uit artikel):

Het ozongat als VN-succesverhaal aanhalen, zoals Boudry deed, is niet alleen fout: het is een absolute farce. De werkelijkheid is dat het ozongat, ondanks het feit dat de mensheid de VN-richtlijnen braaf volgde, nog steeds niet kleiner geworden is. Integendeel: in een gezamenlijk 2018 rapport van W. Ball et al wordt door 22 wetenschappers uit 4 verschillende landen aangetoond dat de ozondaling, tegengesteld aan de beweringen, nog altijd uitbreidt richting evenaar, wat met het bestaande ozonmodel (weeral zo’n overschat model!) niet te verklaren is. Dertig jaar ozonwetenschap, het akkoord van Montreal en gigantische kosten hebben niets opgeleverd.

Maar voor de VRT volstaat het dat Boudry het zegt om ongehinderd de kijkers te desinformeren? Ooit al een rechtzetting gehoord of gelezen?

Zijn antwoord:

De nieuwsombudsman is geïnteresseerd in uw suggesties over het ozongat, maar zal er ook niet onmiddellijk tijd voor kunnen vinden.

Met dergelijk antwoord waarin hij wetenschappelijke vaststellingen reduceert tot ‘suggesties’ etaleert hij de eigen ideologisch-gestuurde superioriteit. In een kwade bui zou ik daaraan toevoegen … niet gehinderd door enige kennis.

Doen de kranten het beter?

Ook in de geschreven media is de kwaliteit niet meer wat ze ooit was. Alleen wil géén enkele redactie dat geweten hebben. Zo lang de commerciële cijfers goed zijn, is al de rest bijzaak. Met dergelijke uitspraak ben je levenslang persona non grata maar dat is voor Dwarsliggers het laatste van hun zorgen.

De beoordeling van ingezonden stukken – ‘opinies’ om het onderscheid te maken met de ‘absolute’ kwaliteit van de journalistieke bijdragen – gebeurt niet op basis van kwaliteit maar op basis van gezagsargumenten. Ken ik de auteur? Is hij een BV of heeft hij een ‘academisch’ cv? Maar vooral, is wat hij zegt in de lijn van de krant? Dat zijn veel belangrijker criteria voor publicatie dan de inhoudelijke kwaliteit van het afgeleverde artikel.

Er is ook nog een andere belangrijke reden waarom interessante bijdragen de media niet halen: ze zijn te moeilijk want, zo bepaalt de redactie zelf, ons publiek is te dom om deze bijdragen te kunnen lezen. Dan kan waar zijn voor een deel van het lezerspubliek (het moet leesbaar zijn voor jonge tieners). Wie verstandiger is telt daarom niet meer mee. Geen wonder dat de kranten vol staan met lifestyle en kinderjournalistiek.

Op de kwaliteit van hun journalistieke bijdragen valt nochtans wel wat af te dingen. Bij voorbeeld deze journalist die in een mail aan mij verklaarde dat hij ervaring heeft want dat hij al tien jaar de klimaatproblematiek volgt en daarover regelmatig verslag doet in de krant. Geloof mij maar = gezagsargument.

Zijn kennis vatte hijzelf perfect samen in een mail van 24 juli 2017:

feiten en metingen, zegt u.
1. De temperatuur stijgt.
2. Er bestaan broeikasgassen: CO2, methaan…
3. De hoeveelheid CO2 in de atmosfeer stijgt: dat blijkt uit de metingen op Mauna Loa op Hawaii. Sinds 1958 is de concentratie CO2 gestegen van 315 ppm tot meer dan 400 ppm.
4. Dat komt vooral door de verbranding van fossiele brandstoffen.

Moeilijker is het echt niet.

Het resultaat van tien jaar journalistieke ervaring met de klimaatproblematiek? Op mijn voorstel om eens te praten met een fysicus kreeg ik geen reactie … Misschien heeft hij tijd voor deze wetenschappelijke uiteenzetting. Eveneens aanbevolen voor lezers die nog zouden twijfelen.

Door het falen van de traditionele mediakanalen is het geen wonder dat steeds meer academisch gevormde lezers én de vele Nederlanders en Vlamingen met gezond boerenverstand de traditionele media de rug toekeren en lezers worden van nieuwssites zonder taboes en ‘moeilijker’ blogs zoals onze Dwarsliggers.eu.

Die volgen de raad van de Nederlandse journalisten Warna Oosterbaan en Hans Wansink die hun kritisch onderzoek publiceerden in het boek ‘De krant moet kiezen’ (2008) en de raad gaven om te kiezen voor kwaliteit. Géén bekende vriendjes, géén ronkende alfa-referenties en vooral géén gezagsargumenten.

Moeilijker is het echt niet.