Stille tocht in Utrecht valt op door eensgezindheid
Utrecht
De stille tocht verliep waardig, rustig en gedisciplineerd. Om zeven uur kwamen mensen bijeen op het Jaarbeursplein in Utrecht. Daar bevonden zich ook premier Mark Rutte en minister van Justitie Ferd Grapperhaus, gewoon in het publiek.
De Utrechtse burgemeester Jan van Zanen hield een korte toespraak. Hij noemde de massale opkomst ‘hartverwarmend’. ‘Afgelopen maandag was een dag van angst, woede en verdriet. Om kwart voor elf stond de tram stil. En daarna de rest van Utrecht. Nu, vier dagen later, overheersen nog altijd ongeloof en afschuw. Drie mensen vonden de dood. Twee mensen vechten nog voor hun leven. Anderen herstellen van hun verwondingen. Vandaag is onze stad opnieuw stil. We laten zien dat in Utrecht geen plaats is voor haat en geweld.’
De Utrechtse zanger Martin van Doorn voerde daarna op verzoek van de familie van een van de omgekomenen het lied ’Als de morgen nooit meer komt’ uit.
rood-wit samen
Van Zanen stelde zich aan het hoofd van de stille tocht. Hij werd vergezeld door burgemeester Femke Halsema van Amsterdam, de Haagse burgemeester Pauline Krikke en namens Rotterdam locoburgemeester Bert Wijbenga. Achter hen liepen de bewindslieden opvallend bescheiden in de stoet mee. De route van ruim 1200 meter ging van het Jaarbeursplein, via de Graadt van Roggenweg en de Sowetobrug die de Leidsche Rijn overspant, naar het 24 Oktoberplein. Daar is de tramremise waar het geweld plaatsvond.
Opvallend was dat veel mensen precies hadden gedaan wat gevraagd was door de organisatie: rode en witte bloemen meenemen of iets rood en wits aantrekken, de kleuren van de stad Utrecht. Er werd afgezien van het gebruik van kaarsen of fakkels en aanstekers; de lichtpuntjes in de zwijgende stoet werden veroorzaakt door duizenden mobieltjes. Daarmee werd ook verslag gedaan in de sociale media: ‘Mooi. Indrukwekkend. Emotioneel. Stil van …’ ‘Het lijkt alsof deze gebeurtenis iedereen iets dichter bij elkaar heeft gebracht’, zegt een deelnemer.
stilte
Veel mensen die meeliepen in de tocht waren verbaasd door de stilte die heerste; je hoorde soms alleen voetstappen of paardenhoeven van de bereden politie. ‘Dat zoveel duizenden mensen zo stil kunnen zijn; met vijf mensen heb je normaal al meer lawaai’, zei Mark, een jongen die met zijn schoonouders deelnam, tegen RTV Utrecht. ‘Het is ook een goede manier om het zo te verwerken. Zo kunnen we ons toch weer veilig voelen.’ Een oudere vrouw in een scootmobiel zei dat afsluiten wel nooit zou lukken, maar dat er nu wel verwerkt kon worden.
vervolg op pagina 13
