Het aantal adoptiekinderen uit het buitenland dat bij Nederlandse ouders terecht komt, blijft maar dalen. Een logisch gevolg van de adoptieschandalen, betere voortplantingstechnieken en meer welvaart voor voormalige adoptielanden, zegt emeritus hoogleraar adoptie René Hoksbergen. Hij pleit voor een verdere vermindering van buitenlandse adopties, maar daar is niet iedereen het mee eens.
Vorig jaar werden 156 kinderen uit het buitenland via adoptie in een Nederlands gezin geplaatst. Een jaar eerder, werden nog 210 kinderen uit het buitenland geadopteerd. Een flinke daling die in ieder geval Hoksbergen niets verbaasd.
In dagblad Trouw doet Hoksbergen uit de doeken waarom: omdat ivf-behandelingen steeds vaker succesvol zijn en de kans op een eigen kindje van wensouders toeneemt. Bovendien hielpen de adoptieschandalen uit de jaren '70 en '80 die de laatste jaren naar buiten kwamen, ook niet bij. Een derde reden is dat het beter gaat met landen als Zuid-Korea, India en China waar eerder veel adoptiekinderen vandaan kwamen.
Hoksbergen pleit daarom voor een verdere vermindering van buitenlandse adopties. "De impact van een adoptie is groot en ondanks dat er hele goede adoptieouders zijn, verwijder je een kind van een groot deel van zijn of haar identiteit", zegt hij in Trouw.
Hartstikke gelukkig
Thomas Veeningen (31) werd geadopteerd uit Sri Lanka door een Fries echtpaar toen hij zes weken oud was. Veeningen weet dat zijn biologische moeder niet voor hem kon zorgen en hem daarom voor adoptie heeft afgestaan. "Ik heb een hartstikke gelukkig leven, en ik heb heel lieve ouders", zegt hij tegen EditieNL. "Van jongs af aan zijn ze heel open geweest over mijn adoptie. Over het hele proces."
Veeningen, heeft zijn thuisland inmiddels vier keer bezocht. "De eerste keer ging ik met mijn ouders en adoptiezusje naar Sri Lanka. Toen was ik nog heel jong en had ik er nog niet zoveel gevoel bij. De tweede keer was na de tsunami, toen ik daar met mijn vader ben gaan helpen. Dat kwam wel even binnen: 'hier had ik ook kunnen staan' ging er door me heen", zegt Veeningen die er ook zijn vrouw ten huwelijk vroeg én in Sri Lanka op huwelijksreis ging.
Donkere Fries
De pogingen om zijn biologische moeder terug te vinden, strandden allemaal. "Dat was wel een klap, maar ik heb er vrede mee. Ik voel me heel dubbel: ik heb een donkere huidskleur maar ik ben ook een échte Fries. Ik ben lekker nuchter en heb een enorme 'doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg-mentaliteit'."
Kinderen met zwaar medisch dossier
Sander Vlek is voorzitter van LAVA, een vereniging die de belangen behartigt van (aspirant-)adoptieouders. Over het feit dat het aantal adopties terugloopt, valt volgens hem niet te discussiëren. Maar adoptie is nog steeds nodig als 'kinderbeschermingsmaatregel', zegt Vlek tegen EditieNL.
"Als je hoort dat een land als China het wel afkan met binnenlandse adoptie, bedenk dan dat er twintig jaar geleden kinderen in 'dying rooms' werden gestopt. Het land heeft zich ontwikkeld, maar kinderen met een zwaar medisch dossier hebben daar niet altijd kansen, en toch ook recht op familie?" vraagt Vlek. "En ook al stijgt de welvaart in Zuid-Afrika, dat neemt niet weg dat daar 100 duizenden kinderen geen familie hebben of te vondeling worden gelegd."
Gezien de adoptieschandalen uit het verleden is het volgens Vlek heel belangrijk dat de adoptieprocedure zorgvuldig verloopt. Vlek: "Dat vinden de adoptieouders ook. Tegen de tijd dat wij ons kind in de armen kunnen sluiten, zijn we door en door voorbereid. Wij willen onze kinderen altijd kunnen uitleggen waarom zij bij ons zijn."
Een hypergemotiveerde groep
Al het onderzoek dat voorafgaat aan de adoptie moet in de belang zijn van het kind. "Onze zorgvuldigheidsdrang leidt ertoe dat een procedure niet altijd lukt. Pas als een verhaal helemaal klopt, gaan we ermee door. Dan blijft een kleine groep gezinnen over. De ouders in deze groep zijn hypergemotiveerd om hun kinderen zo goed mogelijk te begeleiden", zegt Vlek.
De geadopteerde Thomas Veeningen denkt dat er genoeg kinderen zijn die eenzelfde kans verdienen als die hij ooit heeft gekregen. "Ik gun iedereen een mooi leven. Soms is dat in je eigen land niet mogelijk. Als je het proces van adoptie goed kan uitleggen, blijf ik adoptie belangrijk vinden. Helemaal stoppen met adopteren zou ik erg jammer vinden."
