‘Ik herinner me hem als mijn baby die ik bijna verloor bij zijn geboorte. Zijn hele leven is een strijd geweest. Hij is onheus behandeld, maar hij heeft dat overstegen. Hij is dapper. Een dappere kleine soldaat. Het is zo hard om hem te zien liggen, neergeschoten door iemand die om niets of niemand geeft.’

John Milne laat zijn tranen de vrije loop wanneer hij vertelt over zijn zoon Sayyad. Zijn dood is nog niet officieel bevestigd, maar voor John bestaat er geen twijfel. ‘Hij is gezien. Liggend op de vloer van de moskee. Bloedend’, zegt hij aan de NZ Herald. ‘De tranen helpen om mezelf niet helemaal te verliezen.’

Sayyad zat in het derde middelbaar van de Cashmere High School in Christchurch. Elke vrijdag ging hij met zijn moeder Noraini en vrienden naar de Al Noor-moskee. Noraini wist de moskee te ontvluchten, maar voor Sayyad draaide het anders uit. De halfzus van Sayyad beschrijft hem als sportieve tiener die droomde van een internationale voetbalcarrière als doelman. Een gewone, typische Kiwi-kid.

Nog jonge slachtoffers

Sayyad is slechts één van de jonge slachtoffers. Ook de driejarige Mucad Ibrahim heeft de aanslag niet overleefd. Hij was naar het vrijdaggebed getrokken met zijn vader en broer. Toen de dader binnenstapte, nam zijn vader hem in zijn armen en deed die alsof ze dood waren om aan de kogels te ontsnappen. Toch overleefde hij het niet: de jongen overleed in de armen van zijn vader. ‘Hij was een baken van licht’, zegt zijn broer Abdi. ‘We gaan hem enorm missen.’ Ook het vierjarige jongetje Abdullahi Dirie zou zijn omgekomen.

Ook de verhalen van andere slachtoffers stromen binnen. Over de 71-jarige Haji-Daoud Nabi bijvoorbeeld, die zich volgens zijn zoon opwierp als menselijk schild om anderen te beschermen. ‘Hij was een nederige man die veel mensen heeft geholpen’, zegt Omar Nabi. Daoud ontvluchtte Afghanistan in de jaren tachtig en hielp sindsdien vluchtelingen in Nieuw-Zeeland.

Gruwel van Syrië ontvlucht

Schrijnend is ook het verhaal van Khaled Mustafa, een Syrische vluchteling die gehoopt had om in Nieuw-Zeeland een nieuw leven op te bouwen, na de gruwel in zijn thuisland. Hij en zijn familie arriveerden pas enkele maanden geleden in Nieuw-Zeeland. Mustafa raakte dodelijk getroffen. Zijn ene zoon Hamza (16) is vermist, de andere Zaid (13) ligt nog in het ziekenhuis na een operatie van zes uur. De jongens gaan naar dezelfde school als Sayyad.

Volgens de woordvoerder van een Syrische organisatie in Nieuw-Zeeland zijn de echtgenote en dochter van Mustafa in totale shock. ‘De familie heeft gruwelijkheden in Syrië overleefd en kwam naar hier op zoek naar een veilige haven’, zegt Ali Akil aan de lokale krant Stuff. ‘Enkel en alleen om op zo’n vreselijke manier om het leven te komen.’

De familie van Mustafa is slechts één van de drie vluchtelingenfamilies die getroffen zijn door de schietpartij. Eerste minister Jacinda Ardern bezocht zaterdag nog een vluchtelingencentrum in Christchurch om hen en bij uitbreiding de hele moslimgemeenschap een hart onder de riem te steken.

Man in rolstoel proberen te redden

Nog een tragisch verhaal is dat van Husne Ara Parvin. De 42-jarige vrouw was met haar man Farid Uddin, die verlamd is en in een rolstoel zit, naar de moskee gekomen. Toen ze de dader hoorde vuren en vanuit de ruimte voor vrouwen naar haar man liep om hem te redden, werd ze zelf doodgeschoten. Haar echtgenoot werd dankzij de andere moskeegangers wel gered.

Hello Brother

Eén van de allereerste slachtoffers van de terrorist wordt intussen wereldwijd geloofd voor zijn laatste woorden (zie video bovenaan). Terwijl de schutter zijn wapen richtte, sprak de Pakistaan Naeem Rashid vriendelijk: ‘Hallo broeder’. Hij werd prompt doodgeschoten. Met acht kogels. Ook zijn zoon zou later vermoord worden.

Naeem Rashid wordt op sociale media bestempeld als het beste bewijs dat moslims niet gelijk mogen gesteld worden aan terrorisme. “Hoeveel levens moeten moslims nog geven om te bewijzen dat hun geloof er geen van geweld is?” schrijft een Twitteraar.

De hashtag #HelloBrother is intussen trending op dat sociale netwerk, en wordt door rouwende mensen wereldwijd gebruikt als slogan om de haat te veroordelen

Geen Belgische slachtoffers

Bij de aanslag zijn op basis van de informatie waarover Buitenlandse Zaken nu beschikt geen Belgen omgekomen.