Kan het misschien iets rustiger met die klimaatrevolutie?
Het moet voor die liberale premier gisteren een beproeving zijn geweest om die voor hem onnatuurlijke boodschap te moeten leveren: bedrijven zullen wegens het Klimaatakkoord en hun CO2-uitstoot extra worden belast. Je hoort zijn achterban al grommen en mopperen: die bedrijven zijn toch ook verantwoordelijk voor honderdduizenden banen?
En je hoort ook zijn plaaggeest Baudet aan de rechterkant triomferen: die bedrijven gaan allemaal de grens over, naar waar hun concurrentiepositie niet wordt aangetast. Doei Nederland! Gisteren hoorde je ook de ‘Groene Khmers’ onder ons jubelen op het Doe Maar-deuntje ‘Liever dan lief’: ‘Kom niet bij me klagen/ Kom niks aan me vragen/ Ik heb het wel gezegd’.
Met de wil van de Klimaatgod valt niet te onderhandelen. Het is hier en nu, en snel een beetje!
Klopt, al bij de eindsprint voor het Klimaatakkoord liepen milieuorganisaties weg en waarschuwden dat de burger onevenredig wordt getroffen en bedrijven min of meer ontzien. Dank voor deze juiste diagnose. Welk kabinet, dat al voor een fikse stijging van de energienota voor burgers in 2019 heeft gezorgd (wordt die helemaal teruggedraaid?), valt diezelfde burgers voor 2030 weer lastig? Zoals gisteren gepresenteerd en becijferd zullen de maatregelen uit het Klimaatakkoord de laagste inkomens het hardst raken. In de verte bromt al een gele zee vol hesjes, klaar om over de dijken te stromen.
Papieren zekerheden
Misschien zou het beter zijn nu al te erkennen dat in deze gecompliceerde en snel veranderde wereld, het potverdorie zeer moeilijk is om een soort sluitende milieubegroting te maken voor de komende elf jaren. Bijna geen land in de wereld, dat zich zo strikt als Nederland hieraan committeert. Nederland wil ook een rolmodel zijn voor de rest. Waarom ook niet? Maar start dan een brede maatschappelijke discussie en laat de burgers spreken over de wijze waarop ze straks aan een betere wereld moeten bijdragen. Dat is altijd beter dan rond ‘klimaattafels’ strenge maatregelen verzinnen, die na een paar maanden niet haalbaar blijken te zijn. Een klimaatrevolutie kun je natuurlijk afdwingen, maar de democratische weg is verstandiger. Er zijn zoveel papieren zekerheden nu die na verloop van tijd snel dreigen te vergelen. Alleen al de infrastructuur en de energieproductie die nodig zijn om in relatief korte tijd bijna 9 miljoen personenauto’s van fossiel naar elektrisch te laten muteren, doet duizelen. Kan het misschien wat rustiger?
Nee, vinden de Preciezen, want met de wil van de Klimaatgod valt niet te onderhandelen. Het is hier en nu, en snel een beetje! 40.000 mensen zijn toch niet voor niets in Amsterdam gaan demonstreren afgelopen weekeinde? (Overigens, bij de demonstraties tegen kruisraketten in 1981 en ’83, waarmee de klimaatdemonstratie van zondag door sommigen ten onrechte werd vergeleken, ging het om een half miljoen mensen).
Helaas is de klimaatproblematiek nu al in een soort religie veranderd met haar hogepriesters en inquisiteurs, waardoor critici van het akkoord en klimaatsceptici worden bespot en bijna gecriminaliseerd.
Drie keer per week werpt columnist Sylvain Ephimenco zijn scherpe blik op de actualiteit.
Lees ook:
Klimaatakkoord kost minder dan verwacht, maar levert te weinig op
Het is verklaarbaar dat Rutte een CO2-heffing wil voor de industrie. Afspraken in het Klimaatakkoord werken in de praktijk niet.
CO2-heffing is een handreiking van Rutte naar de oppositie
Het kabinet verraste woensdag met een CO2-heffing voor bedrijven en lagere energielasten voor burgers. De wijziging van het klimaatakkoord lijkt vooral politiek gemotiveerd.