Maakt Arcade van Duncan Laurence kans op Eurovisie-zege?
Maakt Nederland met de nog onbekende Duncan Laurence kans op de zege tijdens het Eurovisie Songfestival? Het is een vraag die zich traditioneel slechts in etappes laat beantwoorden.
Nu het lied bekend is, volgen de vervolgvragen: hoe houdt Laurence' stem het onder grote druk? Hoe ziet zijn podiumact eruit? En wat doet de concurrentie?
Wel is één ding nu al zeker: met de fraai gestileerde ballade Arcade levert Nederland dit jaar kwaliteit. Een traditionele Songfestival-oorwurm is de song allerminst. Dat kan een handicap zijn op het podium waar de eerste indruk vaak het verschil bepaalt tussen top of flop. Maar onder gunstige omstandigheden kan juist een lied dat enig nog te ontvouwen mysterie herbergt, verrassen.
Vakkundig gecomponeerd
Daarvoor geldt één voorwaarde: het onderliggende fundament moet deugen. Dat is bij Arcade het geval: het lied is vakkundig gecomponeerd, heeft inhoud en nestelt zich juist door zijn onalledaagse opbouw met elke draaibeurt dieper in je hoofd.
Dankzij de hedendaagse productie (vingerknipjes, ijle synths en een catchy ooh-ooh-ooh-koor in de achtergrond) is Arcade een lied zoals er deze dagen meer hoog in de internationale hitlijsten staan, maar tegelijkertijd ook een tikje tandeloos. Groot pluspunt is daarentegen Laurence' intrigerende stemgeluid dat in de hoge partijen doet denken aan dat van internationale popster Sam Smith.
Naar plek 1?
Aan kansberekening doen is in Eurovisie-land uiterst risicovol, maar het moet wel gek lopen als deze song de eindstrijd in mei niet haalt. Zeker in een deelnemersveld dat op het eerste oog veel theatrale uitwassen kent, kan Laurence opvallen en eenmaal in de finale verder omhoog kijken. Naar plek 1? Daarvoor ontbeert Arcade vermoedelijk net die ene geniale vondst, maar Nederland gaat met Duncan Laurence zonder meer een mooie Songfestival-editie tegemoet.