Ook in de oppositie wordt verloren (telegraaf.nl)

Met uitzondering van de spannende aankoop van het belang in Air France KLM was het de afgelopen weken stilte voor de storm in Den Haag. Volgens de peilingen kruipen veel partijen qua grootte naar elkaar toe. Daarbij valt met name Forum van Democratie positief op, de nieuwe partij die opvallend veel kiezers weet aan te spreken. Bij Forum straalt met men overigens verstandig bescheidenheid uit: eerst zien en dan geloven.

Voor een groot deel van Den Haag blijft het evenwel sappelen, inclusief de linkse oppositie die dagelijks op tv moord en brand mag schreeuwen over het kabinet, dat er niet voor de mensen, maar voor de bedrijven zou zijn.


In werkelijkheid is het ’linkse blok’ van GroenLinks, SP en PvdA er tot nu toe niet in geslaagd om een geloofwaardig alternatief te vormen voor de coalitie.

Zo is de Partij van de Arbeid twee jaar na de desastreuze nederlaag nog steeds aan het opkrabbelen. In de partij vraagt men zich zoetjesaan af hoe lang een herstelperiode mag duren.

Partijleider Lodewijk Asscher ziet dit natuurlijk ook. Aan hem kleefde bij de vorige stembusgang de broedermoord die de lijsttrekkersverkiezing met Diederik Samsom opleverde. Asscher wil juist inzetten op een imago van de ervaren staatsman, die als betrouwbaar alternatief moet gelden om het landsbestuur aan toe te vertrouwen.

De PvdA-leider heeft enkele maanden geleden bij een opiniepeiler zijn licht opgestoken over de toekomst van zijn partij en dan vooral het potentieel bij de kiezers mochten er snel Tweede Kamerverkiezingen komen.

De boodschap: alles hangt af van Mark Rutte. Als die doorgaat kan het wel eens op een tweestrijd uitlopen met Jesse Klaver van GroenLinks. Mocht Rutte stoppen, dan kan het speelveld er heel anders uitzien en kan de strijd wel eens gaan tussen ervaren gezichten als Asscher op links en Sybrand Buma (CDA) op rechts. Destijds werd er overigens nog niet gespeculeerd op een leiderschapswissel bij de christendemocraten. In het CDA vindt men het nog geen tijd om Buma weg te sturen, maar wordt de populariteit van minister Wopke Hoekstra na zijn ’KLM-redding’ als een welkome opsteker beschouwd.

Bij GroenLinks straalt men een winnaarsmentaliteit uit. Bij de vorige Tweede Kamerverkiezingen werd er gedroomd van het Torentje, maar Klaver haalde slechts veertien zetels. Dat was voor de partij nog steeds een historisch goede uitslag en ook in de jongste peilingen staat men op enige winst.

Dit schetst een vertekend beeld. De generatie GroenLinksers van Jolande Sap, Mariko Peters en Tofik Dibi had enkele jaren geleden immers zoveel kiezers weggejaagd dat het daarna alleen nog maar beter kon gaan met de partij. Die wind in de rug ervaart GroenLinks nu, met als extra ventilator het jeugdige electoraat dat de charismatische Klaver weet te enthousiasmeren.

Het laatste GroenLinks-congres was er echter lang niet een van gillende Klaver-groupies, een indruk die bij de meet-ups van de groene leider nog wel eens ontstaat. Het aanwezige partijkader kende een stevige vertegenwoordiging van oude, roomblanke pacifisten en communisten, die weliswaar onzichtbaar zijn in de huidige Groenlinks-propaganda (’dit wordt het voorjaar voor verandering’) maar allesbehalve verdwenen zijn.

Het is geen drama maar een ontwikkeling die niet meer te stoppen is, die steeds sneller gaat.

Natuurlijk blijven de verdwaasden nog een hele tijd in hun wereldje tot ze met de harde realiteit te maken krijgen en de stoppen volledig doorslaan.

-
Ik heb veel Sp-ers hiervoor gewaarschuwd.
Maar men wilde niet luisteren. Nu dan op de blaren zitten.
En als het zo door gaat blijft er helemaal niets over van die partij.
Het is vooral eigenwijsheid dat de grootste oorzaak van de ondergang is.
Heel jammer....
/-
-

Politiek speelt de SP niets klaar. Die hebben het simpelweg te druk met de overname van vakbond FNV momenteel.