Trump is klaar voor 2020: zijn conservatieve achterban verkeert al in een overwinningsroes

De Conservative Political Action Conference (CPAC) in National Harbor, op een steenworp van Washington DC, kwam na drie dagen ten einde. Het is de jaarlijkse hoogmis van conservatief Amerika.

Als ik vorig jaar schreef dat conservatief Amerika een nieuwe Ronald Reagan gevonden had, dan stond ook dit jaar meer dan ooit in het teken van president Donald Trump. 

Op dag één duurde het tot de namiddag voor de eerste staande ovatie. Op dag twee kwam vicepresident Mike Pence aantonen dat er geen betere vicepresident is dan hij. Ideologisch aartsconservatief, hij had als congreslid een rapport van 99% van de American Conservative Union (ACU, de organisator van CPAC). Maar qua charisma en retorisch talent komt hij maar op kniehoogte van Trump.

Het was de conservatieve vuurstookster Michelle Malkin, die met een explosieve speech duidelijk maakte dat de Republikeinse partij en de conservatieve beweging afscheid genomen hebben van de Bushdynastie. In haar toespraak gaf ze de Bushes, Paul Ryan, tot zelfs wijlen John McCain er stevig van langs met een streng discours over illegale immigratie.

Maar het was pas op de derde dag dat de lont in het kruitvat ging en de president zelf zijn ideologische steunpilaren kwam toespreken. Trump hield zijn langste toespraak ooit als president. Maar liefst 2 uur en 5 minuten lang stond de 72-jarige geboren en getogen New Yorker op het podium voor een kleine tienduizend verzamelde activisten. Hij kreeg maar liefst 45 staande ovaties en 27 keer applaus van de zaal. Dat is dus elke 103 seconden, geen slecht gemiddelde.

De toespraak zelf was een 'best of' van alles wat hij reeds gebracht had op zijn fameuze Trumprally’s. De toespraak zelf was een vat vol improvisatie, al na 5 minuten verklaarde hij niet meer zijn tekst te volgen, maar zijn toespraak bevatte vooral veel humor en optimisme. Het leidde ertoe dat de toespraak 75 minuten langer duurde dan voorzien, niemand die klaagde. Trumps rally’s zijn geen beleidstoespraken, het is puur politiek topentertainment. Het was misschien zijn beste toespraak ooit.

Trump zoog de energie op van zijn publiek en gaf hen alles waar ze voor gekomen waren. Hij gaf de gebruikelijke applauslijnen zoals "Crooked Hillary" en "The Wall" (grensmuur met Mexico). Daarnaast somde hij ook de verwezenlijkingen op van zijn regering, zoals de benoeming van conservatieve rechters met de nadruk op die van het Hooggerechtshof, Gorsuch en Kavanaugh. Maar ook de records die behaald worden inzake werkloosheid.

Maar Trump haalde ook zwaar uit naar speciaal aanklager Robert Mueller en de man die Mueller had aangesteld: Rod Rosenstein. Hij verweet beiden ervan niet verkozen te zijn door het volk. Hij verweet Mueller vele conflicten te hebben en zijn team samengesteld te hebben met 13 boze Democraten.

Hét hoogtepunt van de toespraak kwam toen hij sprak over Hayden Williams, een conservatieve activist die op 19 februari fysiek werd aangevallen door een 28-jarige linkse student op de al even linkse universiteit Berkeley. Hij riep Williams naar het podium en liet hem even het publiek toespreken, waarna de president hem een knuffel gaf. Trump kondigde een minuut later aan dat hij een belangrijk presidentieel besluit zou ondertekenen. 

Dit besluit moet eens en voor altijd de vrije meningsuiting, die geweldig onder druk staat van progressieve studenten en professoren, garanderen op universiteiten. Universiteiten die (conservatieve) sprekers en activisten de toegang ontzeggen kunnen geen aanspraak meer maken op subsidies. De president kreeg er zijn luidste staande ovatie van de dag voor.

De president had het ook over Noord-Korea en de onderhandelingen van deze week. Hij herinnerde het publiek eraan dat de situatie veel beter is dan toen hij president werd. Maar dat je soms moet weggaan van een onderhandeling, ook al gebeurde dat in goede verstandhouding. Hij wil de sancties tegen Noord-Korea niet verlichten, maar hij zal misschien wel toestaan dat andere landen het regime wat mogen helpen.

Hij sprak zijn bewondering uit voor Otto Warmbier, de student die zwaar mishandeld werd in Noord-Korea en aan die verwondingen overleed. Hij sprak zijn respect uit voor de familie. Maar drukte de zaal op het hart, dat hij niet anders kan dan met de Noord-Koreanen rond de tafel te zitten om het probleem van nucleaire wapens op het Koreaanse schiereiland op te lossen.

Trump was hard voor zijn politieke tegenstanders van de Democratische partij. Met de nodige dosis humor kraakte hij de Green New Deal (GND) genadeloos af. Deze deal werd gelanceerd door de Democratische jonge superster Alexandria Ocasio-Cortez. Het vervangen van vliegtuigen door treinen: "Hoe moet je naar Hawaii of Europa vliegen?" Ook het idee van de totale vervanging van fossiele en nucleaire brandstoffen vond bij de president geen genade. Hij vroeg zich af hoe mensen tv zouden kijken als de wind niet waait, de zaal ging plat van het lachen.

Ook voor de linkse koers die de Democraten tegenwoordig voeren, was hij beenhard: "Wij geloven in de Amerikaanse droom, niet in een socialistische nachtmerrie." "America will never be a socialist country", de uitspraak waar hij al mee uitpakte op de "State Of The Union",  Nancy Pelosi klapte toen mee. Het is een uitspraak waar de Democratische partij mee wordt uiteengereten. Trump gebruikt ze tegenwoordig bij elke toespraak. Het is overduidelijk het plan om het label "socialisme" op de Democraten te plakken. Trumps grootste voordeel is dat de Democraten zichzelf aan het opeten zijn, met een linkerzijde vol energie die de partij naar links trekt, weg van de centrumkiezer.

Als men trouwens naar de toespraak van zaterdag kijkt, moet men opmerken dat Trump zich richting het centrum aan het bewegen is met een pleidooi voor legale migranten die mogen/moeten binnenkomen om de jobs in te vullen.

Zijn toespraak mocht door de improvisatiefactor dan wel alle kanten uitgaan, het was ook wel een bijzondere prestatie. "High Energy" tegenover de "Low Energy" die bijvoorbeeld Jeb Bush (wie?) uitstraalde. Hij nam geregeld een loopje met de waarheid, maar dat is in de VS al jaren aan de gang in beide partijen.

Democraten jammeren voortdurend over het zogenaamde wijdverbreide wilde kapitalisme, racisme, seksisme.... Terwijl Trump een optimistisch beeld van de Verenigde Staten probeert te schetsen. Met een economie die groeit met 3%, met minder werkloosheid en stijgende lonen.

Als er geen economische inzinking komt voor 3 november 2020 zal het zo goed als onmogelijk zijn om hem te verslaan. De eerste gezangen van "Four More Years!" begonnen al op zaterdag.

Trump en zijn leger supporters zijn er klaar voor, nu de tegenstand nog!