Beste Jesse,
Het was weer een mooie dag gisteren.
In het kader van de verkiezingspropaganda bracht de partijkrant van GroenLinks een ‘fotoreportage’ die de lezers moest doen geloven dat jij niet alleen een rekenwonder bent (geintje!), maar ook nog een vakman als klusser.
Nou was mijn vader van oorsprong timmerman, dus ik herken iemand die nog nooit een stuk hout gezaagd heeft uit duizenden.
Je had het te zagen hout niet vastgezet…
Je had geen zaaglijn getekend…
Je hield de zaag verkeerd vast…
Je wees met je wijsvinger niet naar de te maken zaagsnede…
Je hele lichaamshouding deugde voor geen meter…
Je keek niet naar het te zagen hout…
Uit alles bleek: dit is geen klusser, dit is een poseur die nog eerder een sponsorend televisieprogramma zijn huis laat opknappen dan dat-ie zelf een spijker recht in de muur kan slaan.
Maar weet de Volkskrant lezende potentiële GroenLinks-stemmer veel?
Die denkt: dit zien we Lodewijk Asscher (PvdA) of Lilian Marijnissen (SP) niet doen en Bert Wagendorp en Sheila Sitalsing stemmen ook GroenLinks, maakt mij die nu drie en volgend jaar tien tientjes hogere energierekening nou uit, ik stem lekker op de partij van Jesse!
Tezelfdertijd verscheen in een nieuwsbrief die geen Volkskrant-lezer onder ogen komt (Wynia’s Week) een artikel van de gerenommeerde journalist Roelof Bouwman op wat voor mensen die Volkskrant lezende potentiële GroenLinks-stemmer dan indirect gaat stemmen als hij 20 maart GroenLinks stemt.
Even in het kort.
Op een Eerste Kamer-lijsttrekker die nog altijd geen afstand neemt van de gruwelijke misdaden van de Cambodjaanse Rode Khmer-leider Pol Pot (die miljoenen doden op zijn geweten had door de gecombineerde effecten van dwangarbeid, ondervoeding en slechte medische zorg én executies van zijn tegenstanders).
En op een nummer 2 op de kandidatenlijst voor de Eerste Kamer die wegkeek toen ze wist dat bij de organisatie waarvan zij directeur was, Oxfam, minderjarige meisjes (op zijn best in ruil voor een paar dollar of een hap eten) seksueel werden misbruikt door werknemers van haar club.
Kortom: op schuim.
Dat De Volkskrant dáárover stelselmatig zwijgt en wel de lezerszieltjes het laatste duwtje tracht te geven richting een stem op de grootste wappies van de Klimaatsekte door jou neer te zetten als een onvermoeibare klusjesman zegt trouwens veel over de hedendaagse journalistiek.
Ik hoop ondertussen maar dat het jou net zo mag vergaan als ‘de houthakker’ van de vorige verkiezingen, bij wie de vouwen van de verpakking nog in zijn ruitjesoverhemd zaten en het beschermingsplastic om zijn bijl.
Dan is er nog hoop voor dit land.
Groet,
JanD
