videoJeannette den Boer en Stefan Coppers reizen voor de videoserie Waterlanders de wereld over om te ervaren hoe klimaatverandering het dagelijks leven elders op aarde nu al ontregelt. Deze week Mexico Stad: de stad lijdt onder een enorm watertekort en zinkt bovendien.
De oude Azteken geloofden heilig dat hun stad ooit op rampzalige wijze zou vergaan. Ze lijken gelijk te krijgen: Mexico-Stad kampt met een enorm watertekort en de stad zinkt.
,,Aqua, aqua…‘’. Een lange rij mensen staat op straat in Iztapalapa. Een wijk in Mexico-Stad die zo zou kunnen figureren in de serie Narcos. Water uit de kraan, willen ze. Maar dat kunnen deze bewoners wel vergeten; Mexico City kan zijn gigantische bevolking niet meer van water voorzien.
Tot overmaat van ramp zakt de stad weg, onder zijn 23 miljoen bewoners. De aquifer, de waterbron onder de stad, kan deze last niet dragen. Het water verdwijnt en de ruimte die hierdoor ontstaat maakt dat de stad zinkt. ,,Op sommige plekken wel een halve meter per jaar”, zegt Arnoldo Matus, voormalig Chief Resilient Officer in Mexico Stad.
Een korte wandeling door de binnenstad bevestigt het verhaal van Matus. De oude kathedraal staat overduidelijk scheef. Om instorten te voorkomen wordt de fundering van het monument gestut. Andere gebouwen in de omgeving zijn minder fortuinlijk en brokkelen langzaam af.
Om de aquifer te ontlasten heeft de stad ooit een peperduur netwerk aangelegd dat water vanaf de Cutzamala-rivier naar de stad pompt. Dit betekent dat het water 2,5 kilometer omhoog moet worden gepompt. Niet verwonderlijk dat het 2,5 % van alle Mexicaanse stroom opslurpt.
Dat zou wellicht nog de moeite waard zijn als niet 40 procent van het water verloren gaat nadat het eenmaal omhoog is gepompt. Matus: ,,Door de verzakkingen is ook het leidingstelsel beschadigd waardoor lekkage ontstaat. Daardoor ontstaat er een nog groter watertekort waardoor we de aquifer weer meer overbelasten.” Een negatieve spiraal waaraan te stad niet lijkt te kunnen ontsnappen.
‘Pipa, pipa’
De oude Azteken geloofden heilig dat hun stad ooit op rampzalige wijze zou vergaan
Intussen komt er in Iztapalapa een vrachtwagen aangereden. De rij mensen begint te schreeuwen. ‘Pipa pipa’. Het blijkt een vrachtwagen met water te zijn, die bij gebrek aan leidingwater de ‘droge’ wijken van water voorziet.
Een gelukkige vrouw stapt in en verdwijnt met de vrachtwagen naar haar huis, waar ze een aantal tanks op het dak vult. Hier kan ze weer een aantal dagen mee vooruit voor ze weer achterin de rij moet plaatsnemen.
De overige mensen in de rij druipen af. Bij een lokaal winkeltje wordt in grote getale plastic flessen water ingeslagen.
In de verte rijdt de pipa de straat uit. ‘El aqua estu derecho’ staat er in koeienletters op. Spaans voor: Water is je recht.
