“Ze was zijn bezit geworden”: Jessica na felle ruzie doodgestoken, partner vlucht weg uit België

De stoppen sloegen door tijdens een zoveelste ruzie in hun huis in Hollogne-aux-Pierres (provincie Luik). Nadat H. de moord gepleegd had, sloeg hij samen met zijn zoon op de vlucht.

Vincent had om 1.50 uur zondagnacht een laatste telefoontje van zijn dochter gekregen. Met rood aangelopen ogen doet hij in Sudpresse zijn intriest verhaal.

“Jessica klonk geïrriteerd, maar dat herkende ik van andere discussies. Ze had gevraagd waar hij vandaan kwam, want hij stonk naar de alcohol. In de verte hoorde ik lawaai, daarna een tijdje niets meer. Tot ze plots om hulp begon te roepen. Ik heb me in zeven haasten aangekleed en ben naar haar toe gereden.”

“Beuk de deur in om haar te redden”
Twee minuten later was Vincent al ter plaatse. Hij stootte op een gesloten deur, de woning was in het donker gehuld. “Ik had verwacht dat ze -zoals gewoonlijk- aan het bekvechten zouden zijn. Maar plots zag ik de Citroën C3 van mijn dochter in volle vaart vertrekken. Abdessattar zat achter het stuur, zijn zoon zat op de achterbank. Ik ben als een gek op de deur beginnen kloppen, maar niemand kwam open doen. Vervolgens belde ik naar mijn vrouw Franca om te zeggen dat ik haar nergens zag. Ik ben nog eens het hele huis rondgelopen, maar tevergeefs.”

Intussen belde Franca naar Abdessattar. Ze smeekte hem te vertellen waar haar dochter was. “Als je haar wil redden, hoef je enkel maar de deur in te beuken”, luidde het ijskoude antwoord.

Onder het bloed
Franca verwittigde daarop haar man. “Ik heb een raam moeten ingooien om binnen te raken. Alles was er pikdonker. Toen ik in de keuken stond, zag ik licht branden in de badkamer. Daar heb ik mijn dochter gevonden, helemaal onder het bloed.”

De man probeerde haar te reanimeren, niet veel later kreeg hij hulp van de nonkel van Jessica. “Ik heb hem eerst proberen kalmeren”, stelt Antonino. “Daarna heb ik de hartmassage van hem overgenomen. Ik schudde haar door elkaar, maar haar pupillen stonden wijd en ze voelde koud aan. Het was te laat.”

“Ene leugenna  de andere”
Rest de vraag wat een zachte persoonlijkheid als Jessica bij Abdessattar deed. “Hun karakters konden niet méér van elkaar verschillen”, aldus Vincent. “Zij was vriendelijk voor iedereen, hij was gesloten en vertelde de ene leugen na de andere. Het klikte wel met zijn zoon, ze behandelde die jongen alsof hij haar eigen kind was.”

“De avond voor de moord hebben we nog samen gegeten met de hele familie. De zoon van Abdessattar was er ook bij, maar hijzelf ging liever een glas drinken. Hij heeft zich nooit willen integreren in onze familie.”

Iets na 1 uur zette Vincent het duo af aan hun woning. Nog geen uur later zou zijn wereld volledig instorten.

“Ziekelijk jaloers”
Jessica leerde Abdessattar twee jaar geleden kennen tijdens het uitgaan in Luik. Een jaar geleden trok hij bij haar in. “Dat was het begin van alle miserie, vanaf dat moment is ze enorm veranderd”, oordeelt Vincent. “Ze werkte in een restaurant, maar hij vroeg dat ze daarmee zou stoppen. Hij was ziekelijk jaloers op een van haar collega’s. Ze moest tussen haar vier muren blijven en mocht geen vrienden meer zien.”

Voor Vincent kwam dat besef hard aan. “Ik deelde vroeger alles met haar, we hebben nog samen karate gedaan. Ik leerde haar knutselen, daar had ze een enorm talent voor. Over de constructie van een woning wist ze alles.”

Hoofddoek
“Toen hij in haar leven kwam, veranderde alles. Ze moest het stellen zonder verwarming en warm water. De elektriciteitsmeter was soms afgesloten omdat hij de facturen niet betaalde. Aan dingen die op haar naam stonden, mocht geen cent meer uitgegeven worden. Als ik bij haar langsging, lag ze soms onder twee dekens om toch wat warmte te hebben. Hij wilde zelfs dat ze een hoofddoek zou dragen, maar daar heeft ze zich altijd tegen verzet. Voor de rest was ze zijn bezit geworden.”

Vincent heeft nu nog één doel in het leven: de moordenaar van zijn dochter achter tralies krijgen. “Gerechtigheid moet geschieden en dat kan enkel met een arrestatie. Wie voor een doorbraak kan zorgen in het onderzoek mag op een beloning rekenen. Ik ben niet rijk, maar die lafaard terugvinden is prioriteit nummer één geworden. Eerder zal ik niet kunnen beginnen rouwen.” De wagen van Jessica werd intussen teruggevonden in Lyon, maar vandaar ontbreekt elk spoor.