Het is om van te ontploffen. De bewijzen stapelen zich op dat we in hoog tempo onze prachtige planeet naar de verdommenis aan het helpen zijn. De rapporten van het IPCC laten zich lezen als de technocratische versie van de Openbaringen van Johannes, met Big Oil en Big Food in de rol van het Beest en de politiek als de Hoer van Babylon. We decimeren het dierenrijk, vernietigen de insectenwereld, kappen de longen van de aarde alsof er geen sprake is van toenemende CO2-uitstoot, pleuren onbekommerd onze rotzooi in de zeeën en oceanen, en roeien doodleuk hun bewoners uit.

Kon je tien jaar geleden nog doen alsof dit zich op een andere planeet afspeelde, vandaag de dag kan niemand zijn ogen meer sluiten voor het feit dat we onherroepelijk het Antropoceen zijn binnen gegleden: een tijdvak waarin de geologische en klimatologische rampen van eigen makelij zijn. En wat doet Rutte III? Het presenteerde zich bij zijn aantreden retorisch als het groenste kabinet ooit, met schitterende ecologische doelstellingen voor zijn eventuele opvolgers, en liet de uitwerking ervan over aan de sociale partners, met een dikke oververtegenwoordiging van de grootste verbruikers en vervuilers die er een groot belang bij hebben alles zo veel mogelijk bij het oude te laten.

Doorschuiven en afschuiven noemde Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren het terecht in het debat over de regeringsverklaring. De resultaten zijn ernaar. Het kabinet haalt bij lange na niet de doelstellingen van Parijs en negeert daarmee het Urgenda-arrest. Bovendien wentelen de partners de kosten van het klimaatbeleid af op de kleingebruiker en blijven de impliciete en expliciete miljardensubsidies voor Big Oil en Big Food ongemoeid. En daarmee verspeelt Rutte III in hoog tempo het electorale draagvlak voor de grote milieutransitie die nodig is om Nederland in de pas van Parijs te laten lopen.

Geen wonder dat twee weken geleden vijftienduizend wanhopige jongeren op het Malieveld protesteerden tegen het gebrek aan ambitie van Rutte III. Mooie woorden, maar als je naar de daden kijkt zie je alleen labbekakkerigheid. Terecht dat Rutte de woordvoerders van het scholierenprotest in het Torentje nodigde: per slot van rekening gaat het over hun toekomst, een toekomst die Rutte en consorten nu aan het maken zijn, en die toekomst ziet er niet goed uit: een ecologische Apocalyps naakt aan de einder.

Rutte III en de milieutransitie: een en al labbekakkerigheid

Wie schetst mijn verbazing toen ik de volgende dag op de website van de NOS kon lezen dat hij van de jongeren geduld vroeg omdat we samen hard bezig waren om van Nederland een voorloper op milieugebied te maken. Een voorloper! Een grotere gotspe is nauwelijks denkbaar. Wat data: de ecologische voetafdruk van Nederland is pakweg vijf keer zijn oppervlak; Nederland is Europees hekkensluiter als het gaat om hernieuwbare energie; Nederland heeft door zijn buitenproportioneel grote veestapel een krankzinnig fosfor- en stikstofoverschot; Nederland heeft nauwelijks beschermd natuurgebied; Nederland heeft ongelooflijk hoge cumulatieve CO2-emissies; Nederland kent een uitzonderlijk hoge concentratie fijnstof. En als u mij niet gelooft: het komt allemaal uit de Monitor Brede Welvaart 2018 van het CBS en PBL.

Erger werd het toen ik deze week een ander VVD-bewindspersoon in de Volkskrant geïnterviewd zag worden over de toekomst van Schiphol, dat symbool van fossiele industrialisatie dat ’s nachts in de Haarlemmermeerpolder staat te blinken als een baken van consumentenporno waar zo veel mogelijk transitpassagiers die in Nederland niets te zoeken hebben doorheen moeten worden gejaagd. De verslaggever vroeg de minister of ze zich met haar pleidooi voor verdere groei niet een pyromaan bij de brandweer voelde.

Haar antwoord is typerend voor de corrupte kortzichtigheid van de bewindslieden van Rutte III: ‘Anders missen we de boot in de concurrentie met andere vlieghubs.’ Het is de afschaffing van de dividendbelasting all over again: alles voor het grootbedrijf! En na ons de zondvloed.

Wie kan het een mallemoer schelen dat Schiphol vluchten verliest aan buitenlandse luchthavens in een wereld waarin vliegen – op straffe van ecologisch Armageddon – sowieso een zeldzaamheid wordt? En wie bedoelt de minister in vredesnaam met dat ‘we’? Waarschijnlijk het politiek o zo machtige mainport cluster. In ieder geval niet haar kinderen en kleinkinderen. Het is om van te ontploffen!