Premier - ik kan niets voor je doen - Rutte

Nederland doet al genoeg, vond Premier Rutte, waar het gaat om klimaatverandering. Het antwoord aan de protesterende schoolkinderen was dan ook ‘ meer doen is onmogelijk ’. Het doet denken aan de tijd dat wanhopige Nederlandse jongens en meisjes opperden dat ze maar moeilijk aan een stageplek kunnen komen omdat hun naam zo uitheems klinkt. Hopende dat de machtigste man van politiek Nederland ze zou kunnen helpen, antwoorde hij ‘je moet je maar invechten’. Heer Rutte, zoals we van hem gewend zijn, kan niets voor ons doen.

Wat kan hij eigenlijk wél voor ons doen? Rutte is symptomatisch voor een uitstervend soort politicus: de neoliberaal. Het type politicus dat de rijken pampert en de rekening bij de gewone burger, jawel u en ik, neerlegt. De top 1% rooft de hele wereld leeg (ze bezit letterlijk meer vermogen dan de helft van alle mensen op de aarde), helpt daarbij het klimaat naar de Filistijnen en voert de ene oorlog na de andere. Het is deze elite die door goedkeuring van mensen als Mark Rutte ongestoord haar gang kan blijven gaan. Je kunt alles van hem zeggen maar de heer Rutte is eerlijk. Hij kan en wíl niets voor ons doen want het enige dat ons helpt is een rigoureuze aanpak van het grootkapitaal in de vorm van hogere belastingen (voor de rijken), strikte reglementen omtrent werkgelegenheid en het opdraaien voor de vernietiging van onze leefomgeving. Maar dat gaat niet gebeuren, want het grootkapitaal verzekert Rutte van een dik verdienende baan na zijn politieke carrière, als hij ze voldoende heeft gepamperd uiteraard. Of dat nu een vette EU-baan is, of een mooie plek bij een groot bedrijf, dat valt nog te bezien, maar veel geld verdienen zal ie.

In Amerika is men onderhand al zover dat werknemers in megaconcerns met luiers rondlopen omdat een plaspauze niet is toegestaan. In ons neoliberale tijdperk waarin het pamperen van de rijken de enige zorg van onze politieke macht is, heeft de gewone man en vrouw haar menswaardigheid verloren. Vakbonden zijn afgebroken, lonen zijn gestagneerd en armoede is eigen schuld, dikke bult. Ondertussen blijven Rutte en consorten maar blèren dat het goed gaat met de economie en er meer ‘werkgelegenheid’ is. Echter, wanneer groei betekent dat er nóg meer geld naar de top doorsluist, gecombineerd met meer werkgelegenheid voor minder geld, dan is dat geen vooruitgang. Zoals Winnie Byanyima zo treffend zei op de elite-conferentie in Davos:

“ Dat is de zogenaamde ‘werkgelegenheid’ waar onze elite altijd graag mee pronkt. Dat zijn de banen die globalisatie ons ‘heeft gebracht’. Maar dat zijn geen banen. De kwaliteit van die banen doet ertoe, en als ze ons de waardigheid als mens ontnemen dan noem ik dat geen banen.”

Het is onvoorstelbaar dat de rijke top het wederom voor elkaar krijgt de gemiddelde bevolking in vrijwel ieder land langzaam maar zeker leeg te zuigen. Hebben ze dan niets geleerd van het lot van de (eens) machtige Lodewijk de Zestiende of de familie Romanov? Uiteindelijk werden ze vervolgd door een uitgezogen bevolking die de wanhoop niet meer trok.

Mark Rutte pampert zulke rijken. Hij gaat niets voor ons doen, echt niet. En politieke demagogen die de schuld neerleggen bij andere zwakke groepen ook niet. Wat we nodig hebben is dat de rekening voor het verslechteren van de maatschappij en de vernietiging van de wereld om ons heen, bij de verantwoordelijken wordt neergelegd. Jawel, Jan met de pet op de verwarming een graadje lager laten zetten gaat niet helpen. Het grootkapitaal, de megaconcerns, de onsmakelijk rijke multimiljardairs die met een klein schepje uit het eigen vermogen een compleet land uit de armoe kunnen trekken, die moeten betalen. Zij zullen moeten opdraaien voor de ellende waarin we nu zitten.

Dat de nieuwe generatie opstaat en zegt, tot hier en niet verder, is een hele goeie zaak en een eerste stap in de richting van verandering. Dat Rutte afwijzend reageert verbaast niet en is enkel een bevestiging dat de hoop op een mooie toekomst niet vanuit zijn hoek zal komen. Integendeel, hoop ligt bij de groep mensen en politieke partijen die het lef hebben om de overweldigende rijkdom en macht weer terug te trekken uit de top 1%. Terug naar de gemiddelde burger, u en ik.