De boosdoener: Bruno Tshibala. Hij is het die als premier in de regering van president Joseph Kabila nog snel twee wetsvoorstellen op tafel gooide.

We schrijven 24 november. In volle presidentiële verkiezingen ligt de focus op het verloop van de campagnes van Félix Tshisekedi, Martin Fayulu en Emmanuel Ramazani Shadary. Al weken woedt de discussie of alles wel volgens het boekje verloopt, omdat tal van manifestaties verboden worden en meerdere steden “uit vrees voor ebola” te horen krijgen dat de stemmingen geschrapt zijn. Terwijl de schare waarnemers kijkt naar “het democratisch verloop” van de campagne, let geen hond op wat er zich écht nog in het parlement in Kinshasa afspeelt.

In het parlement, vol Kabila-getrouwen, aarzelen ze niet en keuren ze de wetsvoorstellen goed. Op de achtergrond lacht Bruno Tshibala in zijn vuistje. Hij heeft in één klap zestig absolute vertrouwelingen van Kabila beloond met een Win For Life. Wat de uitkomst van de verkiezingen ook zal worden, hun broodje is gebakken.

Gouden handdruk

Volgens Jeune Afrique zijn net voor de aanstelling van nieuwbakken president Tshisekedi nog snel 47 vertrekkende ministers, 11 gedeputeerden en twee secretarissen beloond voor het leven. Dat zou er op 15 december zonder veel trammelant doorgeduwd zijn, een maand voor het aftreden van Kabila.

De zestig vertrekkers kunnen voor de rest van hun dagen rentenieren: zij krijgen de komende decennia maandelijks geld uit de Congolese schatkist, naast allerlei andere voordelen.

Waar komt het concreet op neer? Afhankelijk van de post die ze bekleedden, krijgen de hooggeplaatsten tussen de duizend en vijfduizend euro per maand. Daarnaast mogen ze elke vijf jaar een nieuwe luxewagen kiezen, is er een jaarlijks internationaal vliegticket in business en hoeven ze nooit nog te betalen voor medische zorgen. Ze krijgen ook elk een team bodyguards voor het leven.

Bij de armste ter wereld

Volgens Congolese waarnemers is de vraag nu wat de nieuwe president van die gouden handdrukken vindt. Hij was jarenlang de grootste criticus van het regime, maar heeft zich tot dusver nog niet uitgesproken over de kwestie.

Het cadeau neemt elk jaar weer een hap van 25 miljoen euro uit de begroting, en het ligt bijzonder gevoelig bij de 80 miljoen Congolezen. De privileges staan in schril contrast met de anderhalve euro per dag waarmee de gemiddelde Congolees het moet zien te redden. Daarmee is het land op de ontwikkelingsindex van de Verenigde Naties goed voor een schamele 176ste plaats op 189. “Die privileges zijn schandalig en immoreel”, zegt Georges Kapiamba, voorzitter van mensenrechtenorganisatie Acaj. “Er is maar één oplossing: ze meteen terugschroeven.”