Er zit een zwarte rand aan het nieuwe kinderpardon
Het heeft CDA, ChristenUnie en D66 overduidelijk veel gekost om de VVD zover te krijgen dat de liberalen uiteindelijk willen accepteren dat honderden uitgeprocedeerde kinderen (en hun familie) naar alle waarschijnlijkheid in Nederland kunnen blijven.
Vooropgesteld: het is goed dat de coalitie over deze slepende en in omvang maar groeiende zaak een oplossing wist te vinden. Goed voor die kinderen en eindelijk duidelijkheid voor eventuele ouders. Dat is echter niet alles. Er blijft een ongemakkelijk gevoel over het feit dat niet meewerken aan procedures, het opgeven van valse identiteiten en andere saboterende acties uiteindelijk resultaat op kunnen leveren.
Belangrijker is echter dat volstrekt onduidelijk is of het hele afgesproken pakket van dinsdag de kans groter maakt dat er niet opnieuw situaties ontstaan waarbij afgewezen asielzoekers hier jaren kunnen blijven. En die kinderen kunnen krijgen, die nog nooit buiten Nederland geweest zijn. De commissie-Van Zwol moet hier nader op studeren, maar garanties dat die het ei van Columbus weet te vinden zijn er absoluut niet.
Dieptepunt is de afspraak jaarlijks geen 750, maar 500 vluchtelingen uit kampen op te nemen
De zogenoemde discretionaire bevoegdheid van de bewindspersoon verantwoordelijk voor het asielbeleid verdwijnt. Een goede zaak op het eerste gezicht. Die bevoegdheid schoot immers haar doel voorbij. Ze is verworden tot een doel waarop verblijfzoekende mensen en hun advocaten zich richten. Bovendien werd de vraag of een bewindspersoon medelijden diende te hebben steeds nadrukkelijker onderdeel van publiek debat.
Oneigenlijk motief
De nieuwe regeling legt de beoordeling of er sprake is van schrijnende omstandigheden waarin de wet niet voorziet neer bij een ambtenaar, de directeur van de Immigratie- en Naturalisatiedienst. Uiteindelijk blijft echter diens politieke baas voor zijn besluiten verantwoordelijk. Bovendien, zo bleek gisteren in het Kamerdebat, wordt de discretionaire bevoegdheid ook afgeschaft om schrijnende omstandigheden in een veel vroeger stadium te beoordelen (en procedures dus te bekorten). Een wat oneigenlijk motief.
Een dieptepunt in het politieke compromis over het kinderpardon is echter de afspraak jaarlijks niet langer 750, maar 500 vluchtelingen uit kampen elders in de wereld in Nederland op te nemen. Wat dit met het kinderpardon te maken heeft is een raadsel. Kennelijk doet het er ook niet toe, want de coalitie doet nauwelijks een poging daarvoor een deugdelijke argumentatie op te zetten. Het is duidelijk dat de vermindering van een derde een knieval is naar de VVD. De liberalen willen opvang in de regio en zijn nu zelfs bereid daarvoor in de meest schrijnende gevallen voor een derde minder mensen nog uitzonderingen te maken. Triest.
Het commentaar is de mening van Trouw, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren. Meer commentaren leest u op trouw.nl/commentaar.
Lees ook:
Wat is er afgesproken over het kinderpardon?
Dinsdagavond werd overeenstemming bereikt over het kinderpardon. Een overzicht van de afspraken en concessies.