Het weren van zwemmers uit Israël vertrapt de geest van de paralympische sport
Sport verbroedert, heb ik ooit geleerd. En uit eigen ervaring weet ik dat gehandicaptensport niet alleen verbroedert, maar ook een band legt tussen valide en minder valide atleten.
Voor die minder valide sporter zijn paralympische kampioenschappen, culminerend in WK’s en Spelen, het opperfeest van zijn passie. Hiervoor wordt er jaar in jaar uit door sporters met verschillende huidskleur, geloof en afkomst hard getraind.
In juli zullen de World Para Swimming Championships in het Maleisische Kuching worden georganiseerd. Dit WK voor gehandicapte zwemmers zal tevens als kwalificatietoernooi dienen voor de Paralympische Spelen van 2020 in Tokio. Dubbel belangrijk dus. Sporters uit de gehele wereld zullen in Kuching worden verwelkomd. Maar niet alle sporters: de Maleisische regering heeft de toegang voor gehandicapte zwemmers uit Israël op slot gezet. Het besluit is om ‘humanitaire redenen’ (!) genomen.
In Maleisië gaat het niet om activisten, maar om een regering die door een Jodenhater wordt geleid
Dubieus
Hier vertrapt een dubieus politiek statement de geest van de paralympische sport. Dat in Maleisië het antisemitische gif vanaf de top van de staat het land infecteert, was al langer bekend. De premier van Maleisië, Mahathir Mohamad (93), is een geharde Jodenhater, die talrijke antisemitische tirades op zijn naam heeft staan. Volgens hem ‘beheersen de Joden de wereld, ook per procuratie’, ‘ze laten anderen voor hen vechten en sterven’. In zijn boek ‘The Malay Dilemma’ (1970) schreef hij dat Joden een ‘haakneus’ hebben en dat ze ‘door hun instinct geld goed begrijpen’. Ook relativeerde hij het aantal Joodse slachtoffers van de Holocaust.
Je zou denken dat het IPC (International Paralympic Committee) hiertegen hard gaat optreden en desnoods de organisatie van het evenement van Maleisië terugneemt. Maar op zijn facebook-pagina voor de World Para Swimming komt het IPC niet verder dan: “The IPC is bitterly disappointed at the stance of the Malaysian government”. Het verzekert bezig te zijn ‘alle opties te onderzoeken’ om tot een oplossing te komen. Het is te hopen dat het IPC onder verontwaardigde reacties wordt bedolven.
Roep om in sportieve of culturele opzichten Joden uit Israël uit te sluiten, wordt ook bij non-gouvernementele organisaties steeds vaker salonfähig. Dat sommige van die organisaties openlijk antizionistisch of antisemitisch zijn, hoeft niet te verbazen. Vorig jaar lanceerde BDS (Boycot, Desinvesteringen en Sancties) de actie ‘Israël Zero Points’ tijdens het Eurovisiesongfestival. Het hielp niet: de Israëlische Netta won met ruime afstand (en met kippegeluid) wat BNNVara en cabaretière De Vries op het idee brachten om hier een antisemitische parodie van te maken met tekst: ‘Open ambassades, zorg dat je casht/ Van je dollars ‘n cent/ En pecunia-ja!’
Dit jaar probeert BDS te verhinderen dat landen aan het songfestival in Tel Aviv meedoen. Vorige week werd de voorronde in Frankrijk door actievoerders even ontregeld. In Maleisië gaat het echter niet om activisten, maar om een regering die door een Jodenhater wordt geleid.
Drie keer per week schopt Sylvain Ephimenco in Trouw heilige huisjes omver.