Direct naar artikelinhoud
Column

Gaan dieren ook naar de hemel?

Gaan dieren ook naar de hemel?
Beeld Trouw

Maar gaan ook dieren naar de hemel, vroeg ik me bezorgd af terwijl ik langs de Pieve van Valdicastello fietste. 

Afgelopen zondag was het een drukte van jewelste op de stijgende weg langs het kerkje dat in de elfde eeuw werd gebouwd. Tegen de bermen van de weg klotsten golven van geparkeerd blik en de aanwezige politieagenten hadden niet genoeg aan twee zwaaiende armen om het stilstaande verkeer weer op gang te krijgen. Ook op een fiets was er moeilijk door te komen. Ik bereikte eindelijk de olijfgaard vóór de Pieve die zwart van de dieren zag: ezels en paarden, koeien en buffels, honden, katten, dassen, fretten. En in deze geweldige katholieke ruimte verzonken, maar wel in kooien opgesloten: kanaries, papegaaien, merels en weet ik wat voor kleine wezens in hun verenkostuum nog meer. Uit ervaring wist ik ook dat veel hagedissen, schildpadden en zelfs slangen aan mijn zicht werden onttrokken. Alleen Noach op zijn ark ontbrak nog.

Enkele jaren terug, op die traditionele derde zondag in januari, was ik ook hier. En omdat ik dol ben op rituelen stond ik tussen de olijfbomen en de fretten met in mijn armen meneer de yorkshireterriër Bello. Wie weet kon mijn hondje een buitje wijwater goed gebruiken voor zijn hardnekkige huidirritatie. Nu zijn katholieken en in het bijzonder katholieke Italianen zeer bekwaam om alles wat los en vast zit door de kerk te laten zegenen. Ik heb wel­eens een priester en zijn sprengkwast mijn Italiaanse vakantiehuis zien bestormen. Wel tegen een kleine vergoeding. Maar ook auto’s, tractoren, boten, soldaten, fruit en de wielrenners van de Giro worden af en toe door een dienaar van God met heilig water besprenkeld. Waarom zouden dieren dan ontbreken?

Mag ik straks voor mijn ultieme reis Petrus en zijn sleutel met Bello in de armen tegemoet?

Eenmaal thuis gekomen zocht ik een passend antwoord voor mijn dilemma van de dag: mag ik straks voor mijn ultieme reis Petrus en zijn sleutel met Bello in de armen tegemoet? Thomas van Aquino, Fenelon, Kant en Descartes zeiden van niet. Maar Calvijn, Goethe en Billy Graham geloofden van wel. Nu Marianne Thieme nog? En ja hoor, volgens Hans Bouma, theoloog en bestuurslid van de Partij voor de Dieren, “blijft God trouw aan het werk van Zijn handen” en sloot Hij niet alleen “een verbond met Noach maar ook met de dieren”. 

In het archief van het Nederlands Dagblad vond ik een citaat van anglicaans voorganger George Conger: “Toen ik geestelijk verzorger was wilden mensen vaak weten of ze hun huisdier in de hemel zouden terugzien. Het antwoord is: ja. Dieren gaan naar de hemel.” Fijn! En volgens Bouma niet alleen huisdieren: “Vooral dieren in de bio-industrie lijden veel. In de hemel worden zij gecompenseerd voor wat zij op aarde moeten missen.” Zou het echt? In Nederland gaan zoals bekend dierlijke eiwitten door onze maag. Jaarlijks worden 641 miljoen dieren geslacht, wat neerkomt op zo’n twintig dieren per seconde. Als we straks, na de hemelpoort te zijn gepasseerd, te midden van honderden miljarden ooit door ons gedode dieren vertoeven, hebben we gegronde reden tot zorg.

Drie keer per week schopt Sylvain Ephimenco in Trouw heilige huisjes omver.