De Sea Watch-3 zoekt opnieuw naar een haven voor opgepikte drenkelingen
Bij een reddingsactie op de Middellandse Zee heeft het reddingsschip Sea Watch-3 op zaterdag 47 drenkelingen gered, op 50 kilometer van de kust van Libië. Het aantal passagiers kan nog oplopen, want het schip zette zondag koers naar een nieuwe calamiteit, waarbij volgens een melding van een hulporganisatie honderd migranten in een boot zaten die water maakte.
Het schip, dat eigendom is van de Duitse actiegroep Sea Watch maar onder Nederlandse vlag vaart, heeft tot nu toe geen land gevonden waar het de drenkelingen aan wal mag brengen. Zowel Malta, Italië, Libië als Nederland reageerden dit weekeinde niet op een verzoek daartoe.
Daarmee dreigt een herhaling van het scenario dat zich rond de jaarwisseling voordeed. Toen dobberde de Sea Watch wekenlang in de internationale wateren, met tientallen migranten aan boord die schipbreuk geleden hadden, en toonde geen enkel land zich bereid ze op te nemen. Uiteindelijk werd er een compromis tussen een aantal Europese landen gesloten, waarbij ze allemaal een paar migranten opnamen.
Nederland accepteerde destijds zes mensen in de asielprocedure. Maar staatssecretaris Harbers van migratie waarschuwde toen ook dat het een geval van ‘eens, maar nooit weer’ was. Hij wil geen nieuwe geredde migranten meer toelaten tot er een structurele, Europese oplossing voor de opvang van geredde migranten is.
Veel rechtse politici in Europa zijn kritisch over de reddingsschepen op de Middellandse Zee. Ze vinden dat er een aanzuigende werking van uitgaat. Sea Watch is juist kritisch over de kustwachten en vindt dat die hun taak niet serieus genoeg uitvoeren. Bij twee schipbreuken op de Middellandse Zee zijn dit weekeinde waarschijnlijk zo’n 170 migranten om het leven gekomen.
Lees ook:
Gaat Europa asielzoekers verbannen, net als Australië?
Boten met migranten wegslepen en de asielprocedure uitbesteden aan andere landen. Een jaar geleden was breed Europees draagvlak hiervoor nog ver te zoeken, nu staat het in Brussel op de agenda. Gaat Europa Australië achterna?