Politici in Toga
De ‘minder minder’ soundbite is door de niet aflatende inzet van de media, politiek en justitie zó populair geworden, dat deze oneliner het komende seizoen onvermijdelijk te horen zal zijn in allerlei carnavalkrakers, uit volle borst meegezongen door hossende feestgangers in de straten en café’s van doorzakkend Nederland.
Feest
Politiek-correct Nederland vierde afgelopen week feest. Wilders veroordeeld! Gerard Spong was dolgelukkig, aangevers en advocaten organiseerden afterparty’s en politieke pantoffelhelden sprongen voor de microfoon. Ook de NPO ging los. De herfstbruin geverfde Twan Huijs kon zijn vreugde in de verbouwde Nieuwsuur-studio nauwelijks bedwingen. Aan zijn gloednieuwe praattafel, een dominant object dat verrassend veel weg heeft van een boxspring-bed, besprak hij het vonnis met twee juristen. Via een videoverbinding met rechtsfilosoof Paul Cliteur en aan tafel met de UvA juriste Esther Janssen, een op ‘de grenzen van de vrijheid van meningsuiting’ gepromoveerde fijnproever.
Overwinningsroes
Huijs meende in zijn overwinningsroes professor Cliteur ruw te kunnen onderbreken en de les te moeten lezen. Esther sprak hij vleiend toe: “u had het zelf kunnen schrijven, het vonnis…”. Esther speelde in 2015 al de rol van expert tijdens het toneelproces tegen Wilders in De Nieuw Liefde; het vuurrode cultuurcentrum opgericht door de paus van Links Nederland Huub Oosterhuis. Een andere acteur in dit ‘proefproces’ was Frans Bauduin, de rechter die de moordenaar van Pim Fortuin zo vaderlijk wist te vonnissen. In dit Linkse Liefdesbastion werd Wilders schuldig bevonden en veroordeeld tot een week voorwaardelijke gevangenisstraf met een proeftijd van twee jaar. Een kijktip.
Partij
Van onze enige onafhankelijke nieuwsrubriek verwacht je geen vooringenomenheid maar objectieve analyses. Het vonnis van 9 december is in buitenlandse programma’s diepgravender behandeld dan bij onze eigen NPO. De Nederlandse MSM-journalistiek is geen onafhankelijke beschouwer van, maar een partij ín de strijd tegen Geert Wilders. De MSM-media hebben op indringende wijze bijgedragen aan een klimaat van opruiing en volkswoede. Een beklemmende atmosfeer waarin ons bestuur middeleeuws aandoende aangiftegerichten organiseerde.
Gekwetsten
De duizenden bijeengetrommelde gekwetsten vormden een belangrijke motivatie voor het OM om Wilders te vervolgen. Dat is wat de officieren van justitie op de avond van het vonnis aan Pauws deugtafel opnieuw lieten blijken. In het vonnis tracht de rechtbank het lont uit dit potentiële kruidvat te trekken. Voor vervolging zijn geen aangiften nodig stelt de rechtbank resoluut vast; de tekst van Wilders is zonder meer denigrerend en daarmee beledigend voor de bevolkingsgroep Marokkanen. Helaas wordt deze forse beschuldiging nergens in het vonnis uitgewerkt of nader toegelicht. Op dit punt lijkt de tekst geschreven door taalkundigen in toga.
Politiek oordeel
Alles draait om een geheel nieuwe betekenis van het woord Marokkanen die Wilders zou hanteren, nu hij het vertrouwde bijvoeglijk naamwoord ‘criminele’ weglaat. Terwijl heel Nederland weet wat Wilders bedoelt. Het merendeel van de mannelijke Marokkaanse bevolkingsgroep komt in aanraking met justitie.
Dit criminele gedrag vormt de kern van het door Wilders geëntameerde Marokkanendebat.
Alle discriminerende en denigrerende connotaties zijn achteraf aangebracht door hysterische tegenstanders die eindelijk een mogelijkheid zagen om dit politieke debat te winnen. Ook de rechtbank gaat hier in mee en velt daarmee een politiek oordeel. De rechter reikt het politiek-correcte deel van de samenleving een juridische stok om hun politieke hond mee te slaan.
Voorbedrukt
De bijna 6500 aangiften zijn in dit vonnis niet langer relevant voor de vraag of er sprake is van groepsbelediging. Maar de rechtbank meent wel een oordeel te kunnen vellen over de schimmige aangifteprocedure met dozen vol voorbedrukte formulieren uitgestald op markten, pleinen en in moskeeën. Fijntjes vermeldt het vonnis dat het grote aantal aangiften een zekere ‘standaardisering’ van het aangiftetraject rechtvaardigt.
En daarmee is de kous af voor de rechtbank en wordt een onderzoek naar het voortraject van de vervolging voorkomen. Toenmalige ministers zijn en worden niet gehoord. De aangiften worden niet onderzocht. Alle zeurende vragen over het politieke karakter van dit proces worden met dit vonnis onder het tapijt geschoffeld.
Regie
Wie had in die woelige dagen de regie? Handelde het OM op basis van politieke instructies? Hoe kwam de aangifte-logistiek tot stand? Hoe verliep de samenwerking tussen politie en Islamitische organisaties? Welke rol speelden politici? Hoe kon de mediahetze zo groot worden? Parlementariërs stellen geen vragen. Lokale politici worden met een kluitje in het riet gestuurd.
Verhullen
Het vonnis spreekt van polarisatie. Draagt Wilders met het benoemen van feitelijke problemen binnen en met de Marokkaanse bevolkingsgroep daadwerkelijk bij aan de polarisatie in ons land? Of vormen het bedekken van deze problemen, het verhullen van de feiten en het eindeloze inhakken op Wilders en zijn achterban door de media en ons bestuur de voornaamste oorzaken van onrust en polarisatie?
Aan stam- kantine- en keukentafels is men eruit. De doorsnee Nederlander beschouwt de vervolging van Wilders als een politiek proces. Een opvatting die men ook in de Engelstalige pers terugvindt. In politiek-correct Europa klinkt vooral instemming met het vonnis.
In de door linkse overheden geregeerde Europese landen wordt immers voortdurend aan de vrijheid van meningsuiting gesleuteld. De sociale staat treedt op als een opvoedend en corrigerend ouderpaar. Men zoekt consensus, tracht al te opwindend debat te ontmoedigen en dekt problemen liever toe.
Puber
De burger is een eeuwige puber die geen kans krijgt volwassen te worden. In vrije samenlevingen voert men een open debat, tot op het scherpst van de snede. Daar noemt men de dingen bij de naam en kunnen burgers zich vrijelijk ontwikkelen. In een goed functionerende democratie zou een Wilders proces nooit hebben plaatsgevonden. In een echte democratie vervolgt men geen politici. Zou het er merkwaardigerwijs toch van komen dan zouden alle vragen over de gang van zaken rond zo’n proces allang beantwoord zijn.
Willekeur
Nu het vonnis is geveld wordt de schade die onze rechtsstaat oploopt iedere dag groter. Er is sprake van willekeur: linkse politici worden voor hun uitspraken niet vervolgd en islamitische antisemieten schuimen vrijelijk door de straten. Aangiften worden ontmoedigd of belanden in de la.
De rechtbank berokkent grote schade door vérstrekkende uitspraken te doen over de kwaliteit van het politieke debat, de wijze waarop het debat wordt gevoerd en de woordkeus van politici. Dat is een griezelig pad. Speechwriters doen er goed aan hun teksten vanaf nu door een jurist te laten beoordelen. Politici en opiniemakers zullen op hun woorden moeten letten. Het debat is begrensd.
Trias Politica
Door wetten en verdragen keer op keer ruimer of anders te interpreteren dan de wetgever bij het schrijven voor ogen stond overschrijdt de rechtelijke macht de grenzen van de Trias Politica. Ook dit minder-minder vonnis poogt Nederlandse en Internationale wetgeving te verruimen en te herinterpreteren. De rechtbank aarzelt niet om zelfs de zaak rond de onsmakelijke antisemiet Dieudonné M’bala M’bala in het vonnis van Wilders te verwerken.
Het valt de wetgevende macht zwaar aan te rekenen dat het de controlerende functie verzaakt. Parlementariërs dienen rechterlijke interpretaties van wetten en verdragen te toetsen aan de democratische werkelijkheid. Wanneer er in de samenleving grote onrust bestaat over rechterlijke uitspraken en politici niet luisteren en ingrijpen, verzuimen zij een democratische kerntaak.
Oekazen
In de EU is de democratische controle zo gering dat rechters daar in principe zelfstandig wetgeving ontwikkelen. EU-rechters tikken de overheid van ons land steeds vaker op de vingers. Onlangs nog over ons immigratie- en veiligheidsbeleid. Onze regering buigt deemoedig het hoofd voor een activistische VN-commissie die kwam klagen over ons Sinterklaasfeest.
Nederland laat het beleid bepalen door oekazen van het Europese hof. Deze passieve, onderdanige en gevaarlijke houding van de politiek creëert een nieuwe elitaire kaste. Politici in toga. Linkse activisten met een missie. Ongekozen en oncontroleerbare bestuurders. Een ontwikkeling die haaks staat op de idee van democratie.
Kaste
In dat licht moet men de uitval van Wilders naar de rechterlijke macht beschouwen. Hij ventileert politieke kritiek in helder en voor iedereen verstaanbaar Nederlands. De heiligverklaring van deze nieuwe juridische kaste door het opdringerige UvA mensenrechten conglomeraat en linkse Radboud-juristen als Corstens, Buruma en Bovend’Eert, roept grote weerzin op. Dat het vonnis scherpe kritiek bevat op de houding van Wilders als politicus, neergepend in de geest van deze activistische juristen, laat zien dat de rechterlijke macht tegelijkertijd overmoedig en kleinzielig geworden is.
Machtsvraagstuk
De verdediging van Wilders zal in hoger beroep de juridisch taalkundige interpretatie van dit vonnis moeten weerleggen en bestrijden. Geert Wilders heeft een andere taak. Hij maakt deel uit van de wetgevende macht. Hij zal met politici die dit machtsconflict onderkennen snel en adequaat plannen moeten ontwikkelen waarmee de wetgevende macht de uitdijende rechtelijke macht aan banden kan leggen. Dit machtsvraagstuk zou inzet moeten zijn van de aanstaande verkiezingen.
Waar ligt de politieke macht. In de VN, het Europese hof of in de rechtszaal? In NY, Brussel of Den Haag? Is de rechterlijke macht inmiddels sterker dan de politieke? En in hoeverre zijn we nog baas in eigen huis? Urgente vragen die beantwoord moeten worden in een publiek en politiek debat. Nu kan het nog.
Politisering
Want bij een verdere politisering van de rechterlijke macht en een toenemende grip van internationale instituten op ons land veranderen op termijn alle verkiezingen in folkloristische feestdagen waarop u ongestraft en naar harte lust alle stembiljetten rood mag kleuren.
Stof genoeg voor een aantal vrolijke carnavalskrakers. Feest de frustraties weg. Zing valse liederen. Bespot het bestuur en heb maling aan magistraten. Tenzij de tekstdichters te bang geworden zijn voor de gevolgen van hun creativiteit. En de bevolking te timide om te zingen.
Zo’n land kent geen vrijheid meer. Zo’n volk vraagt om tuchtiging met een linkse knoet.
===============================================================
Foto: anti wilders by Eduard Bezembinder is licensed under CC BY-NC 2.0
===============================================================
Over de auteur
- Adjunct-hoofdredacteur http://OpinieZ.com | Schrijft stukken die worden (voor)gelezen in rechtszalen, Den Haag en redactielokalen
