Mag je Hitlers oude onderbroeken verkopen?

The South China Morning Post, The New Zealand Herald en als klap op de vuurpijl: The Washington Post, een van de grootste kranten in Amerika. Bart FM Droog uit Eenrum zag zijn naam eind december verschijnen in dit rijtje illustere kranten.

Het is een goed bewaard geheim, maar er bestaat een levendige handel in kunstwerken gemaakt door Adolf Hitler. De Groninger onderzoeker is uitgegroeid tot een van de grootste kenners van deze kunst en de vervalsingen er om heen.

Twee jaar geleden claimde het Niod, het Nederlands instituut voor Oorlogsdocumentatie dat het een originele aquarel uit de Weense periode van Hitler had gekregen.

Maar volgens Droog en zijn collega onderzoeker Jaap van den Born was het Niod, net als zoveel andere kunstkopers, erin gevlogen. De aquarel is nep. En het is een van de talloze Hitlervervalsingen die in omloop zijn.

Hitler trok na de dood van zijn moeder in 1907 naar Wenen en wilde daar aan de kunstacademie studeren maar werd afgewezen. Hij bleef hangen in de Oostenrijkse hoofdstad en werd schilder van ansichtkaarten en stadsgezichten die hij verkocht om aan de kost te komen.

Althans, dat wil de legende die de latere Duitse dictator later zelf schiep: 'Of hij daadwerkelijk als broodschilder geleefd heeft is echter hoogst twijfelachtig', Zegt Droog.

Hitler creerde meer legendes. Zoals die over zijn vriendschap met het, deels, Joodse meisje Rosa Bernile Nienau.

In November van het vorige jaar werd er een foto van haar en Hitler ter veiling aangeboden die wereldwijd aandacht trok. Bart FM Droog schreef er een artikel over.

Begin december belde Droog een paar uur met de Amerikaanse journalist Ian Shapira van de Washington Post over de echtheid van deze foto. Het gesprek zou moeten uitmonden in een verhaal over vervalste Hitlerkunst maar het werd een heel ander verhaal. Namelijk over de ethiek van het verkopen van Hitler kunst en memorabilia.

Zoals een (schone) witte onderbroek die volgens een veilinghuis, ondanks zijn erg grote maatvoering, echt is. De Duitse dictator zou de onderbroek voor de oorlog hebben laten liggen in een hotel in Graz. Een mooi, maar oncontroleerbaar verhaal. Een 'liefhebber' legde 6.700 dollar neer voor de onderbroek.

Van de oorspronkelijke opzet van het interview bleef weinig over, vertelt Droog: 'Shapira heeft voor een andere invalshoek gekozen: hij stelt vooral morele vraagtekens bij de handel in nazitroep.'

'Wat ik over het vervalsingengebied meldde, is teruggebracht tot een paar regels. Maar goed, een mens kan niet alles hebben – en ben erg blij met zijn schrijven.'

Droog en zijn collega onderzoeker Jaap van den Born werken ondertussen stug door aan een boek over de vervalsingenindustrie die rond Hitler is ontstaan. Het zal naar verwachting komend najaar verschijnen.