Het doodverklaarde cassettebandje leeft op, met dank aan zijn analoge warmte
‘Welke gek maakt er nou nog cassettebandjes?’ Thomas Baur stelt de vraag zelf al aan de telefoon, gewend aan de verbijstering van het publiek. In Lochem runt hij de Bandjesfabriek, het laatste bedrijf in de Benelux dat nog cassettebandjes produceert.
De verkoop is vorig jaar explosief gestegen naar 21 duizend stuks. Het dieptepunt lag in 2013, met slechts 4160 verkochte bandjes. Daarna ging het alleen nog maar bergopwaarts. Baur kocht het bedrijf, oorspronkelijk Duplicase geheten, in 2017. Hij zag het potentieel. “Het cassettebandje beleeft sinds een paar jaar een revival vanuit Amerika”, zegt hij.
Het is een tegenbeweging tegen streamingdiensten als Spotify en i-Tunes
“Het is een tegenbeweging tegen streamingdiensten als Spotify en i-Tunes. Mensen willen graag iets tastbaars in handen hebben, iets wat je kunt omdraaien van kant A naar kant B. Dat draagt bij aan de beleving. Deels is het ook nostalgie.”
Technisch is het even slikken: van kraakhelder digitaal terug naar het gezwabber, gepiep en geruis. Maar daar zit juist de charme in, zegt Baur. “Een digitale opname kan optimaal clean zijn, maar ook nogal klinisch. Juist het imperfecte geeft de emotie. Een bandje ruist als het leven zelf. ‘Analoge warmte’ noemen we dat.”
Een verkooppraatje? Nee, verzekert Baur. Dit is wat gebruikers hem vertellen. Ook artiesten krijgen steeds meer belangstelling. Vorig jaar bracht Spinvis als eerste Nederlandse muzikant weer een cassette uit (17 euro). Jazzsaxofonist Benjamin Herman volgde. Baur verwacht dat meer muzieklabels voor het bandje zullen kiezen.
Maar een gouden toekomst? “Dat niet. Het blijft een toevoeging, geen vervanging. Een gadget, net als de vinylplaat. Idioot rijk word je er niet van.”
Lees ook:
Goeie ouwe cassettebandjes.
Marjolijn van Heemstra over een stapel cassettebandjes die ze bij iedere verhuizing met zich meesleept.