Waar liggen de prioriteiten van de lage landen bij zee?

Deze week werd in Amsterdam de rode loper uitgerold voor de directeur van het Europees Geneesmiddelenbureau EMA, dat vanwege de brexit vertrekt uit Londen. De directeur, die 650 medewerkers en hun gezinnen zal meebrengen, kreeg van minister Bruins niet alleen de sleutel van zijn nieuwe tijdelijke kantoor overhandigd, maar ook een paar klompen. Een oud-Hollands huwelijksgeschenk, verklaarde de minister. Gezellig.

Nederland heeft hard gelobbyd om het EMA naar Amsterdam te halen, en haalt nu alles uit de kast om de verhuizende expats een zachte landing te bezorgen. Een speciaal team, waarvoor 2,5 miljoen euro is uitgetrokken, organiseert excursies naar woongebieden, verstrekt informatie over scholen en assisteert bij papierwerk. Het Tropeninstituut reisde naar Londen – ik ontleen dit alles aan de Volkskrant – om de EMA’ers alvast voor te bereiden op de confrontatie met de Hollandse omgangsvormen.

Sea watch

Het is niet de Immigratie- en Naturalisatiedienst die zich over de nieuwkomers ontfermt, de IND is er voor een andere categorie klanten. Klanten? Ja, zo heten asielzoekers en statushouders in een rapport van adviesbureau Ernst & Young. “De IND is een chaotische, naar binnen gekeerde organisatie, die meer met zichzelf dan met mensen bezig is,” lees ik in NRC. De krant deed een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur om het rapport boven tafel te krijgen; staatssecretaris Harbers heeft het nu alsnog naar de Kamer gestuurd, zodat men ook daar weet dat het de IND niet lukt ‘de klant centraal te stellen’.

Intussen moest dezelfde Harbers knarsentandend akkoord gaan met het opnemen van zes klanten die drie weken lang ronddobberden op het schip Sea-Watch3, dat hen uit zee had gered. Malta en Italië weigerden de boot met 32 drenkelingen aan wal te laten gaan, waarna een Europees pokerspel begon dat uiteindelijk resulteerde in de verdeling van in totaal 180 mensen (ook van andere schepen) over acht landen. Een ‘rottig’ besluit, vond Harbers. Absoluut eens maar nooit weer. “Een volgende keer zullen ze waarschijnlijk nog veel langer ronddobberen, want dan doet Nederland níet mee.”

Ik weet niet waar deze zes klanten vandaan komen en hoeveel kans ze maken op asiel, maar mochten ze uit Bahrein of Soedan komen en in beeld zijn bij de veiligheidsdiensten aldaar, dan houd ik mijn hart vast. Afgelopen week werd vanaf Schiphol eerst een Soedanees uitgezet, vervolgens een Bahreini. Van de Soedanees (Ezzedin Mehimmid) is volgens Amnesty International na zijn landing in Khartoum niets meer vernomen, zijn advocate vreest dat hij direct gevangen is gezet. Van de Bahreini (Ali Mohammed al-Showaikh) staat volgens Amnesty vast dat hij bij aankomst gearresteerd is en zijn er sterke aanwijzingen dat hij is mishandeld.
Tot zover deze gemengde berichten.

Drie keer per week schrijft Stevo Akkerman een column waarin hij de ‘keiharde nuance’ en het ‘onverbiddelijke enerzijds-anderzijds’ preekt. Lees meer columns op trouw.nl/stevoakkerman.

Lees ook: Sea Watch 3-migranten wachten op Europees handjeklap

Nederland wil best wat opvarenden van de Sea Watch 3 toelaten, maar dan moeten andere landen dat ook doen. Zo blijft iedereen naar elkaar kijken en gebeurt er weinig.

Bootvluchtelingen dobberen tussen wetten en verdragen

Het schip Sea-Watch 3, dat onder Nederlandse vlag vaart, zoekt in de Middellandse Zee met 32 geredde migranten al zes dagen een veilige haven. Wie is aan zet in het steekspel?

Het Europees Medicijnen Agentschap zit vanaf nu in Amsterdam, wat levert dat op?

Amsterdam geeft de sleutel van het Spark-gebouw aan het Europees Medicijnen Agentschap (EMA). De medicijnenwaakhond blijft er niet lang, eind dit jaar verhuist het EMA naar een nieuw pand op de Zuidas dat nog in aanbouw is.