Dit is George. George is de laatste van zijn soort. En George heeft zojuist het loodje gelegd.
George, de laatste overlevende Achatinella apexfulva slak, is helaas op nieuwjaarsdag overleden. Dat laat het Hawaiiaanse department voor Bos en Wildlife weten. George is veertien jaar oud geworden, wat een behoorlijk respectabele leeftijd is voor zijn soort.
Fokprogramma
Ooit leefde er een heleboel Achatinella apexfulva slakken op Hawaii. Maar wegens hun prachtige slakkenhuis, werden ze door mensen vergaard voor het maken van lei; de traditionele Hawaiiaanse krans. In 1997 werden de laatste tien bekende Achatinella apexfulva slakken naar een laboratorium gebracht voor een fokprogramma. Hoewel er wel een paar baby’s werden geboren, legden de meeste om onbekende redenen het loodje. Eéntje bleef er over: George.
Levensloop
George werd aan het begin van de millenniumwisseling geboren en leidde een rustig bestaan in gevangenschap. Hoewel we naar George refereren als een ‘hij’, zijn slakken hermafrodiet, wat betekent dat ze zowel mannelijke, als vrouwelijke geslachtskenmerken hebben. Echter hebben Achatinella apexfulva slakken toch een partner nodig om zich te kunnen voortplanten. En daarom leefde George tot zijn dood alleen, als laatste van zijn soort.
Schijnwerpers
Tijdens zijn leven stond George vaak in de schijnwerpers en was hij ambassadeur voor de benarde toestand van de Hawaiiaanse landslakken. George haalde vaak de krant en tijdschriften en kon regelmatig op bezoekjes rekenen van honderden schoolkinderen en andere geïnteresseerden. Veel van de Hawaiiaanse landslakken worden met uitsterven bedreigd. Het overlijden van George is dan ook een voorbode voor wat er zal gebeuren met andere Hawaiiaanse slakken, als er niet snel iets gedaan wordt om hen te beschermen tegen invasieve soorten en klimaatverandering.
…de slak George is vernoemd naar de beroemde Galapagos schildpad ‘Lonesome George’?
Hoewel het einde voor George is gekomen, kan er misschien ooit een tweede George ter wereld komen. Zo werd er in 2017 een klein fragment van twee millimeter van zijn voet gesneden met behulp van een steriel scheermesje, en in een flesje gestopt. Het weefsel werd hals over kop naar de San Diego Zoo gestuurd, waar het stukje George nu in een vrieskist ligt. Hoewel we op dit moment nog geen slakken kunnen klonen, is de hoop dat dit in de toekomst wellicht mogelijk wordt. En misschien dat George dan wederom het levenslicht ziet.
