Bewoners Söderblomplaats over opgepakte terreurverdachte: jeetje, waar wóón ik eigenlijk?

Op de parkeerplaats van de Söderblomplaats in Rotterdam-Ommoord blaast een bewoonster stoom af over de vroege zaterdagochtend, toen in haar flat een terreurverdachte van zijn bed werd gelicht. Het is niet het eerste heftige nieuws waarmee ze hier te kampen heeft, zegt ze.

"Er is een heel grote brand in deze flat geweest en een paar maanden geleden werd er een bom gevonden. In dezelfde periode zaten mensen ook met van die grote propaanflessen te koken op het balkon."
Cynisch: "Nee, het gaat fantastisch hier. Deze flat heeft echt een meerwaarde."

Ze woont hoog en droog. Op de twintigste verdieping. Twee verdiepingen lager had de terreurverdachte zijn appartement. Rond 06:00 uur zaterdagochtend schrok ze wakker. Van een hels kabaal.

"Ik had het idee dat op de achttiende een vreselijke ruzie was, ofzo. Maar ik dacht: voor het eerst ga ik eens niét kijken, nu moet een ander het maar eens oplossen. En dan hoor je dat het niet om een ruzie, maar om een terreurverdachte gaat. Nou, dan krab je je toch even achter de oren..."

Een andere flatbewoner voegt zich in het gesprek. Hij woont op de twaalfde etage. Wat verder weg dus van de etage waar de zwaarbewapende mannen van de Dienst Speciale Interventies de deur forceerden en binnenvielen. Maar hij hoorde het ook goed, die harde klappen.

"Soms wordt hier een badkamer gerenoveerd op de tweede verdieping. Maar dan lijkt het net of het recht onder je gebeurt. Het is een heel gehorige flat."
Zij: "Het is gewoon oud allemaal. En er wordt niks aan gedaan."

Hij: "Ik ben toen de politie weg was naar de achttiende gelopen. Er waren gewoon nog mensen aanwezig. De deur stond open. Dus ik geef die deur een tikje en zag een heel gezin daar. Ik vraag die vent: joh, wat is de bedoeling hiervan? Zegt hij:

De buitenlandse man die hij ontmoette in de flat zegt dat hij op uitnodiging van de opgepakte verdachte in Ommoord logeerde. Een paar dagen kerstvakantie, samen met zijn vrouw en drie jonge kinderen.
Zij, met een lachje: "Nou, mooie vakantie dan..."

Hij: "Ik geloof niet dat ik de opgepakte man kende. Je ziet elkaar nauwelijks in deze flat."
Zij: "Ik denk dat ik hem wel kende. Maar ik weet het niet zeker. Dus ik ga daar verder geen uitspraak over doen."

Hij: "De een na de ander komt hier wonen."
Zij: "Dat is waar, maar als je een paar keer per dag met je hondje naar buiten gaat, krijg je toch meer mee."
Hij: "De woningen hier zijn nu vooral voor statushouders. Ik woon hier nog geen drie jaar en heb het enorm zien veranderen. Ik heb niets tegen die mensen, hoor. Maar het is een ander slag."

Zij: "Ik woon hier vijftien jaar. En als je ziet hoe erg het geworden is. Het is gewoon alsof niemand meer iets om de flat geeft. Het is: stop maar weg, in de Söderblom. Ik ben al anderhalf jaar bezig om hier weg te komen."
Hij: "Insgelijks. Volgend jaar hoop ik hier weg te zijn."

Zij: "Ik krijg een urgentieverklaring. Maar er zijn helemaal geen woningen in Ommoord te krijgen. Ja, je kunt naar Rotterdam-Zuid. Maar daar wil ik niet naar toe. Dat is veel te ver weg."