Waarom de overheid gevoelige thema's op het bordje van de samenleving legt (volkskrant.nl)

"Maar de meerderheden veranderden de laatste decennia steeds vaker en steeds heftiger van samenstelling. Er valt dus geen staat meer op te maken. Als de terminologie ‘dictatuur van de meerderheid’ al ooit van toepassing is geweest op Nederland, is die dictatuur steeds brozer geworden. Politici zien zich geconfronteerd met wisselende humeuren en maatschappelijke prioriteiten. Als partner van een ‘sociaal contract’ is het electoraat te grillig geworden. In dit krachtenspel is geen ­beleid te voeren dat gericht is op het welzijn van toekomstige generaties. Al helemaal niet als dat de huidige generatie daar nadeel van meent te ondervinden."

En

"Minister-president Joop den Uyl (1973-’77) was zich daar nog wel van ­bewust, getuige de televisierede waarmee hij de kijkers 45 jaar geleden, met enig calvinistisch welbehagen, voorhield dat ‘de wereld van voor de oliecrisis’ niet zou terugkeren. Tijdens de volgende oliecrisis verklaarde de Amerikaanse president Jimmy Carter een versobering van de consumptiemaatschappij zelfs tot hoofdpunt van zijn beleid. Hun boodschap was niet besteed aan de kiezers, die net een beetje aardigheid hadden gekregen in vliegreizen en overbodige consumptieartikelen. Den Uyl hield na 1973 dan ook wijselijk zijn mond over ingrepen die ‘pijnlijke’ aanpassingen in de leefwijze van het electoraat zouden vereisen. Carter deed dat niet, en liep (mede) daardoor zijn herverkiezing mis. Zijn opvolger, Ronald Reagan, had de Amerikanen gepaaid met de belofte dat ze hun leefwijze juist níét hoefden aan te passen."

Een paar goede spijkers op de kop. De bottom line is dat mensen egoïstisch zijn en meer geven om overbodige consumptie (zie bijvoorbeeld dat artikel van laatst dat mensen hun kleren gemiddeld nog maar zo'n zeven keer dragen) dan om het welzijn van de volgende generatie. Of bij dat laatste in ieder geval niet voldoende stilstaan in hun zoektocht naar directe, eigen bevrediging.

Dat is naar mijn idee ook precies wat bedoeld wordt met 'de consument betaalt nu de rekening' als het over het aanpakken van klimaatproblematiek, of inderdaad de hypotheekrenteaftrek gaat - feitelijk gewoon een vertaling van 'de consument moet kunnen blijven doen wat hij wil, en daar vooral niet de echte rekening voor hoeven betalen'. Die rekening betalen de volgende generaties wel, blijkbaar.

en zodra de samenleving ergens op in wilt grijpen dan staat de politiek er wel ,om de plannen de kop in te drukken.

Pak eerst de grootvervuilers maar aan.
Stelletje nitwitten.
Het CBS geeft aan dat de industrie voor 90% verantwoordelijk is.
En ook daar zitten mensen die het niet fair vinden dat de rekening bij de burger wordt gelegd.

@3 ,

Ja en waarom vervuilt die industrie? Omdat niemand hun producten koopt en ze voor de lol gemaakt worden?

De industrie wórdt verder al aangepakt. Ooit gehoord van CO2-emissiecertificaten?

Uw reactie geeft precies het probleem aan en is een prima voorbeeld van wat besproken wordt in de tekst: altijd wijzen naar anderen, want de burger wil niet zelf met ongemakken geconfronteerd worden.

De overheid wil af van diverse thema's, gemeentes krijgen alles over de schutting gegooid en die mag het verder uitzoeken. De gemeentes zijn ook niet helemaal gek en schuiven het weer door aan zijn inwoners..het motto is: betalen of anders geven we het uit handen naar de overheid die dan weer dienaren er op zet om het geld te halen, goedschiks wordt dan vaak kwaadschiks.