Özcan Akyol wilde met ironische column verziekt debat aantonen

Het plan was tweeledig. Aan de ene kant ging het deze week over de kerstcommercials die te wit zouden zijn, over de Top 2000 die te wit zou zijn en over de literatuur die te wit zou zijn. Het waren drie nieuwsfeiten deze week waarin het drammen van de diversiteitspropaganda duidelijk werd en dat stoorde me nogal. Tegelijkertijd viel het me ook op hoe heftig mensen reageren op flauwekul van anderen. Zie de ruim 500 mensen die onder mijn bericht reageren op Facebook. Hoe fel en kort door de bocht er wordt gereageerd op allerlei uitspraken. Ik kan het benoemen, maar ik kan het ook blootleggen dat het debat totaal verziekt is door een ironische column te schrijven. Dat was de opzet en daar ben ik geloof ik wel goed in geslaagd.

Ik denk vooropgesteld dat mensen op Facebook niet meer lezen dan een kop. Ik vind het wel treurig dat een stijlmiddel als ironie eigenlijk dood is. Ik ben niet de eerste die dat constateert. Ik baal helemaal niet van de reacties. Maar ik merk nu dat ongeveer 30 procent van de mensen wel de ironie herkent en 70 procent maar gewoon zit te brullen. Ik had niet gedacht dat die verdeling zo zou zijn. Het ligt er wel heel erg bovenop dat het ironie moet zijn.

Ik kan niet geloven dat mensen oprecht geloven dat ik pleit voor een transgenderturk in de Top 2000. Als je dat leest en je begint te schuimbekken, dan is er echt iets mis met je. Bovendien als je mijn eerdere stukken hebt gelezen, dat verbaast me eigenlijk nog het meest, weet je ongeveer waar ik sta in deze discussie. Het verbaast dat mensen zeggen dat ze me altijd lezen, maar nu even niet kunnen volgen. Ik snap niet dat die mensen ook in deze column trappen. Als je me niet kent en je bent niet zo bedreven in het herkennen van ironie, dan kan ik je het niet kwalijk nemen. Maar als je me volgt, dan snap ik dat echt niet.

Haha.. Nee de eerlijkheid is - en dat is ook mijn punt - het gaat me om het doordrammen van de diversiteit. Wat ik echt vind, staat ook in het stuk. Dat zegt die vriend in het café. Die mensen met een Turkse achtergrond die zijn helemaal niet geïnteresseerd in de Top 2000. En dat is eigenlijk wat precies voor mij geldt. Die Top 2000 kan me gestolen worden. Het zou mij een worst zijn wat er in staat: een transgenderturk of een kabouter uit Oostenrijk. Het interesseert mij allemaal niets. Zo’n Top 2000 is gewoon voor wat oudere mensen en het is hun feestje, dat hele idee van dat moet je openbreken en toegankelijk maken is gewoon onzin. Je gaat ook niet zeggen: een Turkse bruiloft is heel zwart. En daar hoor je ook overwegende Turkse muziek. Mensen zoek elkaar op. Zo is de maatschappij nou eenmaal opgedeeld.

Lees hier de hele column: Ja hoor, Top 2000 is wéér een feest voor witte mannen van 60 jaar en ouder