Jan is 84 jaar en kreeg contractverlenging: ‘Ik kan gewoon niet zonder’

Dat hij officieel Jan Schaap heet, weten veel medewerkers in de fabriekshal van Van Delft niet eens. Maar zodra de eretitel Ome Jan valt, weet iedereen meteen over wie gaat. Die ‘ouwe’ gaat respectvol over de tong en iedereen is blij dat hij op zijn (bijna) 85ste weer een contractverlenging heeft afgedwongen. Voor zijn inmiddels zestigste dienstjaar. 

,,Hij is onze mascotte. Een monument, de Haarlemmerolie van het bedrijf’’, zegt lijnmanager Ed Pronk. ,,Het zou erg leeg voelen als hij er niet meer zou zijn. Hij is er altijd. Zwijgzaam type, maar als hij iets zegt dan is het ook raak. Elke dag komt hij met zijn fiets uit Ermelo hiernaartoe, een tocht van 10 kilometer. En altijd stipt op tijd, hè. Tenzij hij een lekke band krijgt of zo, maar dan is ook iedereen hier meteen bezorgd om hem.’’ 

Toch is Ome Jan geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Pronk: ,,Aan zijn vaste plekje in de kantine moet niemand aankomen. De nieuwkomer die het waagt daar te gaan zitten is nog niet jarig.’’ En als de krant 's morgens niet op het plekje ligt waar hij hoort, is hij stikchagrijnig.  ,,Op onze beurt nemen we ‘m ook wel eens in de maling hoor’’, zegt een andere collega. En deze krasse knar loopt zeker niet de kantjes er vanaf. ,,Het is een keiharde werker", zegt hr-medewerkster Armina Nisjnik. ,,Tegelijkertijd  is hij ontzettend hoffelijk jegens de meisjes en spreekt ons allemaal aan met ‘u’.’’

Hij is zelf wars van alle aandacht en wil niks liever dan gewoon zijn werk doen in de grote fabriekshal waar een zoete geur constant de neusslijmvliezen prikkelt. Dat werk bestaat tegenwoordig uit schoonmaken en opruimen. De schrobmachine functioneert daarbij als prijzige rollator. Een soort manusje-van-alles is hij, net als toen hij zestig jaar geleden naar werk solliciteerde, nadat Van Delft vanuit Koog aan de Zaan in Harderwijk neerstreek. Decennialang stond Ome Jan vervolgens in de bakkerij, als deegbereider van taaitaai en pepernoten. Met zoveel plezier dat hij een dag na zijn pensionering - twintig jaar geleden - alweer op de stoep stond. Of hij weer aan het werk kon, want hij miste zijn collega's zo. ,,In het café jenevertjes drinken en biljarten is iets voor oude mensen’’,  grapt hij. ,,Maar serieus, ik kan gewoon niet zonder die fabriek. De mensen, de geur, de sfeer.’’ 

Hij voelt zich een gezegend mens dat hij dit op zijn leeftijd nog mag doen. Hoe lang hij nog door denkt te gaan? ,,Nog minstens zestig jaar.’’ Directeur Oscar de Lange hoopt ook nog lang van zijn trouwste medewerker te kunnen genieten. ,,Net als bij een voetballer op leeftijd bekijken we de contractverlenging van jaar tot jaar.’’