Net niet de finale halen: het gebeurde Steven Brunswijk en Laurie Scheerder deze week. Gregory Sedoc wist zich als eerste te plaatsen, waarna Dominique Hazeleger het tegen Brunswijk, Scheerder en Jan Bronninkreef moest opnemen.
Na de eerste groepsproef waarbij een zware balk aan een touw moet worden vastgehouden, weet Bronninkreef zich te plaatsen. Hazeleger, die een reeks van opdrachten uitvoert waarbij uiteindelijk een touwtje moet worden doorgebrand voor het aansteken van een fakkel, is uiteindelijk de laatste finalist.
Wanneer wist je: dit win ik niet?
"Het was zo stom, ik had de hele tijd een enorme voorsprong (Scheerder wist als eerste uit de handboeien te ontsnappen en kon ook als eerste haar vuur aansteken, red.), tot Dominiques vlam vanuit het niets heel hoog werd en het touwtje doorbrandde. Toen zij begon te rennen wist ik het eigenlijk al: ik ga niet winnen. Maar je gaat er toch achteraan. Ik wilde het gevoel hebben dat ik er tot het laatste moment alles aan gedaan had, dat ik was blijven strijden."
Hoe zuur is het om net voor de finale af te vallen?
"Ik was op dat moment zo trots op mezelf en zo onwijs blij voor Dominique. Natuurlijk baal je, maar ik was ook wel blij dat ik naar huis mocht. Nu ik het terugzie denk ik veel meer: je was er zo dichtbij, wat als dat touwtje was doorgebrand? Maar daar heb je vrede mee. Ook omdat alle mijlpalen die ik daarvoor al bereikt had, voelden als enorme overwinningen. Dat ik er niet bij de eerste ronde werd uitgestemd, dat ik de samensmelting wist te halen en vervolgens ook nog in de halve finale belandde. Ik heb het wel allemaal maar gedaan."
Wat had je achteraf anders willen doen?
"Iedere week heb ik echt in spanning zitten kijken omdat ik zo nerveus was over hoe ik overkwam. Ik heb echt de bad-bitch-edit gekregen: je kon niet anders dan mij een kreng vinden. Als Robin het had over een complotje, vond iedereen dat prachtig. Deed ik hetzelfde, over hetzelfde plannetje, was ik meteen weer de bitch."
"Ze moeten toch persoonlijkheden neerzetten en ik was de zondebok. Daarom is het ook wel fijn dat het nu klaar is: ik hoef me in ieder geval geen zorgen meer te maken over hoe ik er nu weer opsta, of wat mensen nu weer vinden."
"Tegelijk had ik al die haters graag hun ongelijk bewezen en de hele boel willen winnen. Ik heb zoveel haatmails gehad, zoveel mensen die echt hele nare dingen tegen me zeggen op sociale media. Sommige mensen gaan zover dat ze me met de dood bedreigen. Terwijl het voor ons als deelnemers heel duidelijk een spelletje is en wij goed gaan samen, zitten de mensen thuis er helemaal in en zijn ze woedend. Waar die mensen de tijd en moeite vandaan halen, geen idee. Ik ben blij dat ik er nu van verlost ben."
Wie heeft je tijdens je deelname verrast?
"Ik denk dat ik mezelf het meeste heb verrast eigenlijk. Dat ik zover heb weten te komen en mezelf zo heb bewezen, dat had ik van te voren niet zo ingeschat. Ik ben de hele Expeditie mezelf gebleven."
"Waar sommige mensen echt aan gingen als de camera er was en zich anders voordeden, bleef ik gewoon zitten of liggen. 'Kijk maar wat je filmt, ik lig hier goed', dacht ik dan. Als je mij chagrijnig voor me uit ziet staren, ben ik gewoon heel hard aan het nadenken. Ik ga daar me dan niet mooier zitten voordoen dan het is."
Wie moet er winnen?
"Het zijn alle drie echt parels, allemaal mijn maten. Jan verdient het omdat hij zo genoot van het hele avontuur en nooit gemeen heeft gedaan. Dominique is écht een Robinson en dat zeg ik niet alleen omdat ze mijn beste vriendin was op het eiland. Ze heeft er niet normaal hard voor geknokt."
"En Gregory is een fantastisch persoon, hij wist er toch weer bovenop te komen, terwijl hij op een gegeven moment echt zwak was. De winst zou voor hem alleen minder uitmaken: hij is topsporter, heeft al zoveel gewonnen. Voor Do en Jan maakt het een enorm verschil, voor hen zou dit echt een ding zijn in hun leven."