De lezer had bij het vertrek van Nourhussen recht op meer transparantie

Lezers reageerden, zoals bij ieder afscheid van een columnist, instemmend of teleurgesteld. In zijn lezersbrief van zaterdag ­betrok hoofdredacteur Cees van der Laan de reacties op het vertrek van de columnist.

Er is een derde categorie die alle stof eerst liet neerdalen en die hierna stelde zich eveneens in de steek gelaten te voelen door hun krant. Dat waren lezers die de uitleg over het vrijwillig stoppen van Nourhussen eenzijdig en inhoudelijk mager vonden. Ze voelden zich neergezet als ‘racisten’, alsof het hun ‘schuld’ was dat de columnist had besloten te stoppen. “Ik voel me bijna op één hoop gegooid met asociale, racistische schreeuwers op sociale media”, mailde een lezer. Zijn ongenoegen en dat van andere lezers vormden die teksten, waaruit zij proefden dat het racisme naar Nourhussen mogelijk van Trouw-lezers afkomstig was. Feitelijk werd in de uitleg over haar besluit om te stoppen in het midden gelaten of het ­racisme uit Trouw-kring, sociale ­media of van beide afkomstig was.

Voor lezers maakt het verschil of een columnist wordt aangevallen via de geëigende kanalen van Trouw, Twitter of Facebook van Trouw, óf dat dit gebeurt via haar persoonlijke Twitter-account. In de eerste twee gevallen kan de krant haar beschermen. De krant kan haar daarentegen niet beschermen als racisme onderdeel is van reacties op haar privé-Twitter-account, waarop ze zelf ­actief is. Weliswaar is zij dan evenzeer slachtoffer, maar is elk verwijt aan de redactie onterecht.

Voeding aan onbegrip

In de bijna twee jaar dat Nourhussen columnist was, ontving ik via de mail regelmatig klachten over de ­inhoud en haar toon. Op twee mails na kwam in geen van de kritieken uitgesproken racisme voor. Daarnaast waren er nog enkele twijfelgevallen. De afzenders die meenden zich dat racisme te kunnen permitteren, zijn hierover benaderd. Beide kwesties zijn afgedaan, waarvan één na het raadplegen van Nourhussen.

Kritiek op haar columns betrof meer algemeen de ‘racisme-kapstok’ die de toon van haar onderwerpen bepaalde, het bedrijven van actie-journalistiek en de wijze waarop ze lezers de maat nam. ‘Ik schrijf ook niet voor u, ik schrijf voor mezelf en mensen die zich in mij herkennen’, schreef ze in augustus. Ze gaf daarmee voeding aan onbegrip.

Steun

Heeft de redactie de lezerskritiek onderschat bij de berichtgeving die volgde op haar vertrek? De ironie wil dat Nourhussen vond dat te veel aandacht en energie naar haar als mens gingen, in plaats van naar de inhoud van haar columns. Bij de uitleg over haar vertrek ging het uitsluitend over haar en bleven kwaliteit en ­inhoud van haar columns onbesproken. Dit terwijl juist de inhoud voedingsbodem was voor kritiek, maar die óók werd gezien als spiegel voor iedereen. Een profiel over haar had de lezers naar ik vermoed meer duidelijkheid kunnen geven en vragen weg kunnen nemen.

Het thema als zou de redactie Nourhussen onvoldoende hebben gesteund en beschermd, is wat mij betreft journalistiek minder interessant voor de lezer. Haar verwijt is bovenal onterecht. Haar vroegere chef buitenlandredactie, waar ze tot een jaar geleden werkte, de hoofdredactie, de chef opinie en meerdere collega’s hebben haar onvoorwaardelijk gesteund en beschermd, weet ik uit eigen ervaring. Vanuit mijn rol van ombudsman ging die steun soms te ver, omdat lezerskritiek hiermee niet altijd recht werd gedaan of op juiste waarde werd beoordeeld. ­Bovendien: geen redacteur of columnist is belangrijker dan de krant.

Ombudsman Adri Vermaat van Trouw bespreekt journalistieke dilemma’s en kijkt kritisch naar de werkwijze van de redactie. Zijn eerdere artikelen leest u hier. Reageren? Stuur een mail aan ombudsman@trouw.nl.

Lees ook:

Opiniemakers als Seada Nourhussen zijn hard nodig

Tot ons verdriet maar om begrijpelijke redenen heeft onze columniste Seada Nourhussen besloten te stoppen met haar column. Begrijpelijk omdat ze de afgelopen ­jaren een continue stroom bagger over zich heen kreeg, vooral via sociale ­media. Haar besluit raakt ook onze lezers en leverde weer een stroom ­reacties bij de redactie op, overigens merendeels positief over haar column.

In het perverse mediaspel is racisme entertainment geworden

Waar geef je aandacht aan als er altijd ophef is? Elke dag is wel weer een nieuwe kwestie om verontwaardigd over te zijn.