Een racistische criticus van racisme die niet tegen kritiek kan. Mijn solidariteit heeft grenzen

Ik heb een witte bubbel nodig, want ik houd het niet meer vol in die zee van zwartheid, in zwarte milieus. Ik besef steeds vaker dat ik in afzondering van zwartheid mijn bevrijding vind.

‘Wat een racistische drek, Ouariachi!’ zult u nu wellicht uitroepen, als u de krant al niet woedend in een hoek hebt gesmeten. U hebt groot gelijk, alleen zijn de woorden niet van mij afkomstig, maar van Seada Nourhussen, die vorige week onder veel rumoer haar werkzaamheden als Trouw-columniste neerlegde. Dat deed zij, volgens een verklaring van de krant, vanwege de ‘extreme, negatieve en soms racistische reacties’ op haar columns.

Wonderlijk

Het bovenstaande is geen citaat uit die reacties. Nee, de zinnen zijn afkomstig uit een essay dat Nourhussen schreef voor de eerder dit jaar verschenen verhalenbundel ‘Zwart’. Alleen heb ik de woorden ‘wit’ en ‘zwart’ omgewisseld. Wonderlijk effect, niet? Eén en dezelfde tekst is in het ene geval walgelijk racistisch, en in het andere een dappere uiting van de strijd tégen racisme.

De citaten hadden trouwens net zo goed uit Nourhussens columns voor Trouw kunnen komen. Steevast schreef zij daar op een generaliserende manier over alles wat maar wit is. Zelfs de #MeToo-affaire was haar te wit, alsof er ook in dat geval ergens in een geheime controlekamer een boos wit mannetje achter de knoppen zat, of in het beste geval een boos wit vrouwtje.

Ik heb me de afgelopen dagen ongemakkelijk gevoeld bij de ophef rond Nourhussens vertrek bij deze krant – ten eerste precies omdat het deze krant betreft. Ik vind het wat incestueus om als columnist – zelfs als invalcolumnist – over je eigen ‘familie’ te schrijven. Dat moeten columnisten van andere kranten maar doen, en dat gebeurde ook: een waslijstje opiniemakers verklaarde zich in NRC Handelsblad solidair met Nourhussen, en met de eveneens belaagde Clarice Gargard.

Het lukt me niet

Dat ik er nu toch over schrijf, heeft met de aard van Nourhussens teksten en opvattingen te maken. Racistische lezersreacties zal ik nooit goedpraten, maar het lukt me eenvoudigweg niet om me solidair te verklaren met iemand die racisme aankaart door zich zélf racistisch en generaliserend uit te laten via het soort misselijkmakende en gevaarlijke teksten, als die uit de eerste alinea van deze column.

Overigens kwam Nourhussen pas drie dagen na alle ophef en de solidariteitsverklaring in NRC met een eigen uitleg van haar vertrek. De directe aanleiding blijkt de kritiek te zijn van de Trouw-ombudsman op haar columns, waarin zij al te vaak zou verwijzen naar haar eigen platform OneWorld.

Solidariteit met een racistische criticus van racisme die niet tegen kritiek kan. Ik heb veel wellevendheid in me, maar er zijn grenzen…

Psycholoog en schrijver Jamal Ouariachi vervangt tijdelijk Stevo Akkerman. Lees meer columns van zijn hand in ons dossier.

Lees ook:

Racisme en haatreacties laten altijd hun sporen na

Journalist Seada Nourhussen heeft besloten te stoppen met haar column in deze krant vanwege de negatieve reacties. Trouw vroeg zwarte vrouwelijke opiniemakers en de redactie om een reactie.

Journalistenvakbond: Onderschat niet hoe kwetsbaar mensen zijn door hun mening

Het vertrek van Seada Nourhussen als Trouw-columniste veroorzaakte vorige week een kleine mediastorm. Hoe kunnen redacties omgaan met kwetsbare columnisten?

Columns Seada Nourhussen

Seada Nourhussen is de hoofdredacteur van OneWorld. Haar columns in Trouw leest u terug op trouw.nl/seadanourhussen.