De beelden van op de Almondbury Community School in Huddersfield zijn schrijnend. De vijftienjarige Jamal loopt nietsvermoedend een veld op, terwijl enkele Britse studenten hem achtervolgen. De tiener is een Syrische vluchteling, gewond aan zijn linkerarm. Zijn afkomst maakt hem het mikpunt van een agressieve aanval van zijn schoolgenoten. Een zestienjarige jongen stapt naar hem toe, trekt hem tegen de grond en probeert vervolgens zijn flesje water in zijn mond leeg te gieten. De jongen spartelt hevig tegen, maar de aanvaller wil niet stoppen… “Ik ga je laten verdrinken”, roept hij de jongen toe.

De pesters liepen grinnikend weg, maar de jongen zou nog nachten lang wenend wakker schrikken van de pesterijen.

Van haat naar hartverwarmend

Het incident dateert van 25 oktober, maar de video is pas sinds kort opgedoken op het internet. De beelden verspreidden zich als een lopend vuurtje en werden in één dag tijd meer dan zes miljoen keer bekeken. Ook de politie van West Yorkshire sprong mee op de kar en startte een onderzoek om Tommy Robinson als dader te straffen, terwijl de agenten de aanval “mensonterend” en “diepbedroevend” noemen.

De autoriteiten van het district Kirklees en de directie van de school reageren ook geschokt. “Noch wij, noch de school tolereren geweld en dergelijk gedrag. De veiligheid en het welzijn van onze leerlingen is van het grootste belang voor ons en dit was een heel ernstig incident”, klonk het bij directeur Trevor Bowen. “Het is verschrikkelijk dat Jamal naast zijn pijnlijke reis en vlucht nog eens de agressie en pesterijen moet verwerken.”

Ook internationaal reageren mensen verontwaardigd. Duizenden mensen laten het daar niet bij: zij waren er klaar voor om de hatelijke racistische daad om te zetten in een hartverwarmend gebaar naar Jamal toe. Bijna 9.000 mensen doneerden in één dag tijd meer dan 150.000 euro dankzij een crowdfundingsactie. Dat geld gaat nu naar Jamal, om te laten zien dat er na de oorlog, de vreselijke overtocht en de pesterijen ook geluk op hem wacht.

Dankbaar

Jamal en zijn familie zijn voor de camera verschenen om hun dankbaarheid te uiten. Hij vertelde hoe hij al twee jaar - sinds zijn aankomst - gepest wordt in zijn nieuwe school. Ook zijn kleine zus heeft het zwaar te verduren. Eén keer waren de pesterijen tegenover het kind zo ernstig dat haar bril doormidden werd gebroken en ze een wanhoopsdaad probeerde te ondernemen in de toiletten van de school.

De familie zet het geld opzij, zodat ze hun twee kinderen over enkele jaren naar de universiteit kunnen laten gaan. Een klein deel van het bedrag zullen ze gebruiken om op een andere locatie te gaan wonen, weg van de pesterijen en de giftige sfeer. Zo kunnen de kinderen zelf opnieuw aan een nieuwe betere toekomst timmeren, met meer ademruimte, met een betere levenskwaliteit en met meer rust om hun traumatische vlucht te kunnen verwerken.