Moslimactivist Lahendra Dewa Daru: ‘De islam kent geen grijs, alles is zwart-wit’
Lahendra Dewa Daru is een enthousiast aanhanger van moslimknokploegen die bars en disco’s aanvallen en in actie komen tegen zondig gedrag. ‘Als de politie niks doet, grijpen we in.’
Hij voelde aanvankelijk helemaal niks voor een interview. Want hij heeft het niet zo op de media. En al helemaal niet op westerse journalisten. Die schilderen de islam toch steevast af als intolerant. Maar als de ontmoeting uiteindelijk plaatsvindt, ontspint zich een levendig gesprek over zijn activisme.
De Indonesische moslimactivist Lahendra Dewa Daru (47) blijkt deze ochtend in de ban van een incident enkele dagen eerder in de provinciestad Garut. Daar verbrandden jongeren van een gematigde Indonesische moslimorganisatie een zwarte vlag met daarop de zogenoemde sjahada.
Dat is de islamitische geloofsgetuigenis: ‘Er is geen god dan Allah en Mohammed is zijn profeet.’ Daru is er woedend over. “Deze jongens hebben de belangrijkste en heiligste tekst van de islam verbrand.” Hij slaat met zijn vlakke hand op zijn borstkas. “Dit raakt ons in ons hart.”
Daru ziet in de straat-protesten het bewijs dat steeds meer Indonesiërs aan het ‘ontwaken’ zijn
Daru is een aanhanger van het radicale Front voor de Verdediging van de Islam (FPI), waarvan de leider sinds vorig jaar in ballingschap in Saudi-Arabië woont om uit handen van de Indonesische justitie te blijven. Later op de dag wil hij naar het centrum van Jakarta gaan om te protesteren tegen de vlagverbranding. “Godslastering is strafbaar”, zegt hij. “Wij eisen dat de verantwoordelijken worden berecht.”
Daru is een tengere man met een grijzend pluizig baardje en een wit gehaakt mutsje. Hij zit in kleermakerszit op de grond in zijn kleine huis in een afgesloten wijkje in Menteng, een welvarend deel van de Indonesische hoofdstad. In het wijkje wonen vooral politiemensen en hun familieleden. Daru heeft de woning te danken aan de grootvader van zijn vrouw, die politiecommandant was. Voor het huis staan twee ouderwetse herenfietsen, waarvan eentje is voorzien van een vlaggestok met een wit vaandel met de islamitische getuigenis. “Op die fiets rijd ik vaak naar demonstraties”, grijnst Daru.
Moreel verval
Daru en zijn FPI-geestverwanten maken zich druk over moreel verval in Indonesië. Ze willen een islamisering van de samenleving, inclusief invoering van het islamitisch recht in de hele archipel, en een grotere rol voor geestelijken in het bestuur. De FPI organiseert geregeld protesten en zet soms ook knokploegen in, die gewelddadig optreden tegen bijvoorbeeld bars, disco’s en religieuze minderheden.
“Wij komen meestal in actie na klachten van mensen over zondig gedrag in hun buurt, zoals prostitutie”, vertelt Daru. “Wij doen dan altijd eerst aangifte bij de politie. Maar als de politie niks doet, grijpen we in.”
Van buiten klinkt het getjilp van een vogeltje uit een kooi onder het golfplaten dak van de veranda. Intussen rookt Daru de ene sigaret na de andere. De activist verdwijnt even achter in zijn woning en komt terug met ijskoude flesjes bronwater, ter verkoeling in de drukkende tropische warmte.
Een schone moskee en een schoon huis laten zien dat je een schoon hart hebt
Hoewel Indonesië van oudsher bekend staat om zijn relatief gematigde islam, groeit de laatste jaren de invloed van radicalen als Daru. Zo boekten zij vorig jaar een grote overwinning rond de gouverneursverkiezingen in Jakarta.
De zittende gouverneur, de etnisch-Chinese christen Basuki Tjahaja Purnama, beter bekend als Ahok, was populair en leek de verkiezingen te gaan winnen, totdat op internet een omstreden video opdook. In die video bekritiseerde de gouverneur, onder verwijzing naar een koranvers, het argument van radicalen dat moslims alleen op een moslim mogen stemmen.
Godslastering
De FPI en andere conservatieve moslimgroepen beschuldigden hem daarop van godslastering en organiseerden massale straatprotesten. Waarop Ahok de verkiezingen verloor. De christelijke politicus werd bovendien veroordeeld voor godslastering en ging voor twee jaar de gevangenis in, waar hij nog steeds zit.
Daru ziet in dat succesvolle straatprotest een bewijs dat steeds meer Indonesiërs aan het ‘ontwaken’ zijn. Volgens hem staat heel duidelijk in de Koran dat moslimsamenlevingen door moslims bestuurd moeten worden. Op de vraag of dat niet in strijd is met democratie, omdat het religieuze minderheden uitsluit van politieke posities, haalt hij zijn schouders op. “De islam kent geen grijze gebieden, alles is heel duidelijk, heel zwart-wit. Een moslim moet, als het kan, op een moslim stemmen.”
De oproep tot vrijdaggebed rolt het huis binnen. Daru schiet snel in een lang wit gewaad en loopt op slippers naar de moskee in het politiewijkje. ‘Een schone moskee en een schoon huis laten zien dat je een schoon hart hebt’, verkondigt een spandoek op het godshuis.
Na het gebed verschoont de moslim-radicaal nog snel even de kooi van zijn vogeltje. Dan pompt hij de banden van zijn zwarte herenfiets op. En met de witte vlag wapperend achter zich aan gaat hij fietsend door het rumoerige verkeer op weg naar de demonstratie. “Er zal wel veel politie zijn”, zegt hij. “Laten we hopen dat er geen geweld ontstaat.”
Lees ook:
Fatwa’s, knokploegen en opportunisme; hoe de radicale islam tolerant Indonesië verandert
Sinds de val van dictator Soeharto in 1998 maakt Indonesië een proces van democratisering door. Conservatieve moslims profiteren daarvan en veroveren de macht. Tot bezorgdheid van minderheden.
De islamitische exorcist: geesten verdrijven met hulp van Allah
De Indonesische genezeres Ummu is blij met de groeiende invloed van vrome moslims in haar land, maar moet niks hebben van radicaal-islamitische knokploegen. ‘Dat is anarchie’.
Indonesië pakt radicale islamisten aan
De Indonesische regering geeft zichzelf de macht om islamistische groepen zonder tussenkomst van de rechter te verbieden. Tot grote bezorgdheid van mensenrechtenactivisten.