Indrukwekkende laatste groet aan doodzieke oud-agent uit Nuenen
Politieagenten uit heel de regio kwamen vanmiddag in Nuenen bijeen voor een laatste groet aan hun oud-collega Simon Raap (68), die ernstig ziek is. In een indrukwekkende colonne trokken ze langs zijn huis.
Jesper de Vaan
,,Top dat jullie er allemaal zijn”, spreekt agent Dick de Heus zijn collega’s toe op de verzamelplaats. In korte tijd is het Van Goghplein in Nuenen gevuld met tientallen politievoertuigen. Fluorescerend geel voert de boventoon.
,,Hij kende ontzettend veel collega’s”, vertelt Viola Bliek. Samen met De Heus en Karin van Leest organiseert ze het eerbetoon aan haar oud-collega, met wie ze jarenlang op bureau Noord-Brabantlaan werkte. Meer dan veertig jaar werkte Simon Raap in Eindhoven als motoragent bij de algemene dienst, tot hij zes jaar geleden stopte. Hij zou naar Suriname verhuizen, het land van zijn vrouw, maar werd ernstig ziek, prostaatkanker. Hij genas aanvankelijk, maar een jaar geleden bleek de ziekte teruggekeerd en uitgezaaid. Toen ze hoorden dat een politie-afscheid een van zijn laatste wensen was, werd meteen alles in gang gezet. Van Leest: ,,We hadden geen idee hoeveel collega’s te verwachten.”
De massale opkomst bewijst hoe geliefd hij is bij zijn oud-collega’s. Ze roemen zijn collegialiteit en droge humor. Niemand ontsnapte aan een bijnaam. Zijn aanpak stond bekend als consequent. Wie een prent verdiende, kreeg hem. Zonder aanziens des persoons. ,,Het maakte hem niet uit of het nu de koningin of Jan met de pet was.” Maakte die rechtlijnigheid hem zo geliefd? ,,Ik denk dat het meer de mens achter de agent was”, zegt Bliek. ,,Simon was een ontzettende fijne vent. Het type ruwe bolster, blanke pit.”
Simon was een ontzettende fijne vent. Het type ruwe bolster, blanke pit
Viola Bliek
Sliert scooters
Hij reed vaak met zijn motor door Strijp. Iedereen met een scooter kende hem. Van Leest herinnert zich hoe hij soms op het bureau aan kwam met een hele sliert scooters achter zich. ,,Allemaal jongens die hij onderweg had opgepikt.” Hij wist meteen als er iets niet deugde aan een uitlaat.. Achter het bureau organiseerde hij dan een sleutelmiddag en liet een rollerbank komen. Wie ter plekke aan de slag ging, kwam er met een waarschuwing vanaf. Bliek: ,,Hij had een hele eigen, praktische manier van werken.”
Vanmiddag vormt zich voor de allerlaatste keer een sliert motorrijders rond Raap. Liggend vanuit zijn bed ziet hij een indrukwekkende colonne voorbij zijn raam trekken. Eerst zo’n 60 agenten die in koppeltjes aangelopen komen en voor het huis halt houden en salueren. Daarna volgen de motorrijders, die terwijl ze hun alarmlichten voeren tweemaal op een neer rijden. Ook de takelwagen van Van Eijck, met wie hij veelvuldig samenwerkte, bewijst een laatste eer. Daarna lopen ze een voor een langs het raam. Met zijn laatste krachten tilt hij zijn hand op bij iedere agent die voor het raam verschijnt. ,,Het was fantastisch”, vertelde hij na afloop aan Bliek. ,,Ik zag de glinstering in zijn ogen.”
