Of mevrouw Bastiaansen (93) maar even 20 mille wil terugbetalen

Een zakdoek bij de hand, ‘want ik weet nu al dat ik zometeen weer moet huilen’. Ze slaapt er bijzonder slecht van, staat ermee op en gaat ermee naar bed. 
De voorgeschiedenis: Elisabeth Bastiaansen woont sinds vier jaar in het Bredase woonzorgcentrum Heuvel. Daarvoor woonde ze in een seniorenwoning die ze ooit samen met haar man Piet betrok. Piet overleed in 2003 en mevrouw Bastiaansen werd in 2014 opgenomen in het ziekenhuis. Ze kon niet meer terug naar de seniorenwoning, waarna ze naar het woonzorgcentrum ging. 

Het Centraal Administratiekantoor (CAK) is de instantie die de eigen bijdrage vaststelt die mensen kwijt zijn voor zorg. Van het CAK kreeg Bastiaansen in 2014 schriftelijk te horen dat ze een eigen bijdrage van 186 euro per maand moest betalen. 
In maart van dit jaar komt het CAK erachter dat het een fout heeft gemaakt. De eigen bijdrage was gebaseerd op een tweepersoonshuishouden. Terwijl bij het CAK bekend was dat Piet Bastiaansen niet meer leefde . “Opa is al zeventien jaar dood. Dat heeft mijn oma destijds ook netjes doorgegeven”, vertelt kleinzoon Marcel Bastiaansen. “Blijkbaar betaal je de hoge bijdrage als je alleenstaand bent. Als je met z’n tweeën bent een veel lagere bijdrage.”

En het verschil is nogal een slok op een borrel. Van 186 euro per maand gaat ze naar een bedrag van 896 euro. Het CAK verordonneert de Bredase dat ze alsnog de hoge bijdrage betaalt over de jaren 2016 en 2017. De instantie stelt vast dat ze wettelijk in haar recht staat om maximaal 24 maanden eigen bijdrage terug te vorderen en presenteert Bastiaansen een rekening van ongeveer 20.000 euro.

Het CAK erkent dat het een fout heeft gemaakt, zegt Marcel. “Maar ze willen het bedrag niet kwijtschelden. Regels zijn nu eenmaal regels zeggen ze. Ze dreigen beslag te leggen op haar aow en pensioentje. Als dat doorgaat kan ze straks nauwelijks meer rondkomen. Vorige week kreeg ze weer een brief van het CAK. Als ze niet binnen tien dagen betaalt, sturen ze een incassobureau. Ik vind het ongelooflijk wat ze doen.” 
Mevrouw Bastiaansen, vechtend tegen de tranen: “Ik heb dat geld niet. Ik heb nooit schulden gehad. Altijd gewerkt. En dan krijg ik dit. Voor mij hoeft het zo niet meer.” 

Is er dan nooit een belletje gaan rinkelen? Had uw oma niet moeten beseffen dat ze eigenlijk een veel hogere eigen bijdrage had moeten betalen? 
Kleinzoon Marcel: “Ze heeft jarenlang in een woning van 450 euro huur gewoond, waar ze ook nog huursubsidie op kreeg. Dat scheelde niet veel met het bedrag wat ze kwijt was toen ze in het verzorgingstehuis kwam. Ze heeft zich nooit gerealiseerd dat je eigenlijk een veel hogere bijdrage zou moeten betalen.” 

Samen met haar kleinzoon en kleindochter Mariska Bastiaansen heeft ze een advocaat in de hand genomen. Een bezwaarschrift heeft niks opgeleverd; het CAK heeft het bezwaar van de hand gewezen. Advocaat Marie-José Edelmann: “Het CAK heeft voor mevrouw altijd een lage bijdrage berekend en dit ook jaarlijks verantwoord. Totdat er iemand wakker werd en ziet dat haar man lang geleden is overleden en mevrouw dus voor een hogere bijdrage had moeten worden aangeslagen. En ja, het CAK mág terugvorderen, maar hoéft dat niet te doen. Ze hebben een discretionaire bevoegdheid. Zij zijn degenen die een fout hebben gemaakt, maar leggen nu hun probleem op het bordje van mevrouw.” 
Vandaar dat Edelmann namens Elisabeth Bastiaansen de gang naar de rechter heeft ingezet. Ze wil dat deze zich buigt over de kwestie. Een beroepschrift is inmiddels naar de rechtbank gestuurd. 

Het televisieprogramma Radar besteedt maandag 19 november aandacht aan de kwestie. Aanvang 20.35 uur, NPO1