Een hartig woordje met de man die al 11 jaar z'n sportschoolabonnement niet gebruikt

Bang dat je iets mist? Begrijpelijk. Daarom hebben we een nieuwsbrief met onze beste stukken, video’s én winacties. Schrijf je in!

Als je weleens naar de sportschool gaat, ken je waarschijnlijk het moment waarop je denkt: shit, ik ben al een hele tijd niet meer geweest, wat is dit toch weer zonde van mijn geld, waarom ben ik zo’n slappe zak. Deze gedachte is volkomen terecht, maar misschien kun je troost putten uit het idee dat het altijd erger kan.

Gerard is 34 en woont in Amsterdam. Hij heeft leuke vrienden, een baan en een abonnement op de sportschool. Dat abonnement op de sportschool sloot hij elf jaar geleden af, waardoor je Gerard waarschijnlijk voor je ziet als een fitte man. Hij is in die elf jaar echter vrijwel nooit ook daadwerkelijk naar die sportschool gegaan. In het allereerste jaar ging hij vier keer, jaren later nog eens drie keer. In de resterende negen jaren waarin hij een abonnement had, ging hij nooit.

Tot gisteren! Toen ging hij weer eens! Ik sprak Gerard over wilskracht, zijn sportschoolabonnement, en zijn ervaring gisteren, in de sportschool.

VICE: Wat is het verhaal precies – jij sloot elf jaar geleden vol goede moed een abonnement op de sportschool af. En toen?
Gerard: Ik was in die tijd net van Amsterdam naar Rotterdam verhuisd om samen te gaan wonen met mijn vriendin. Ik had daar verder geen vrienden. Ik dacht: misschien moet ik iets doen met mijn vrije tijd, laat ik gaan sporten. Toen heb ik een abonnement genomen bij de Basic Fit. Nadat ik vier keer was geweest ging het uit met mijn vriendin, en ben ik weer naar Amsterdam verhuisd. Toen ben ik gestopt met gaan.

Wist je al die tijd wel dat je dat abonnement nog had?
Ik wist wel dat ik ‘m had, maar ik was op een gegeven moment mijn pasje kwijt. Ik woonde ook een tijd lang in een buurt waar geen Basic Fit was. Toen heb ik maar een abonnement op een andere sportschool genomen, maar daar ben ik uiteindelijk ook maar een paar keer naartoe gegaan.

Oké, maar even terug naar dat abonnement dat je al had – waarom heb je die niet gewoon opgezegd toen je merkte dat je nooit meer ging?
Dat heb ik weleens geprobeerd, maar dat is nog een heel gezeik. Ik moest een hele lijst invullen, en ik had dus mijn pasje niet meer. Toen moest ik eerst een nieuw pasje kopen voor ik kon opzeggen. Uiteindelijk heb ik toen een nieuw pasje gekocht, toen ben ik wel weer drie keer naar de sportschool gegaan, maar toen vond ik het weer zo kut dat ik weer ben gestopt. Sindsdien ben ik niet meer geweest en heb ik het maar zo gelaten.

Vond je het niet zonde van je geld?
Ik kijk alleen op mijn rekeningafschrift als ik niet meer kan pinnen. Daarnaast is het bedrag – 11 euro per maand – net klein genoeg om er niet echt iets van te merken.

Per maand niet nee. Maar heb je al durven uitrekenen hoeveel geld dit geintje je heeft gekost?
Nee, maar de som is simpel: 11 jaar keer 12 maanden keer 11 euro.

Dat is bijna 1500 euro. Stel dat ik jou nu 1500 euro zou geven, wat zou je daar dan mee doen?
Ik zou denk ik lekker op vakantie gaan, ultiem gaan luieren. Precies het tegenovergestelde van naar de sportschool gaan.

Maar, je hebt dit abonnement dus nog steeds?
Ja, zeker. Ik ben gisteren voor het eerst in jaren weer gegaan. Ik was alleen mijn pasje vergeten. Toen ik aan de man van de sportschool vroeg of ik toch naar binnen mocht, zei hij: “Ben jij dit wel, op de foto in het systeem?” Dat was dus een foto van elf jaar geleden, waar ik helemaal niet meer op leek.

Hoe was het?
Ik stond na een halfuur weer buiten.

Hoe langer je niet bent geweest, hoe moeilijker die stap om wél weer een keer te gaan. Dat gevoel had jij tot de macht tien, stel ik me zo voor.
Ja kijk, als je niet gaat, dan zien zij dat natuurlijk in hun systeem. Ze kunnen vast zien wanneer je er voor het laatst was. Dus hoe langer je niet komt, hoe gênanter het wordt. Je schaamt je dan kapot.

Vind je het eigenlijk heel stom om naar de sportschool te gaan, of heb je gewoon geen tijd?
Ik heb een afschuwelijke hekel aan sporten. Vroeger stond ik weleens hele weekenden in de club. Dan hoef je niet meer naar de sportschool, want dan val je genoeg af. Maar goed, dat is nu ook wel voorbij, dus ik zal er toch aan moeten geloven. Ik ga het deze week zeker nog een keer proberen. Hopelijk kom ik dan in een soort flow, waar ik al elf jaar probeer in te komen.

Wordt het na elf jaar niet eens tijd om je conclusies te trekken?
Ik geef niet zomaar op, ik blijf strijden.

Ben je ondanks alles trots op jezelf?
Zeker. Ik heb nergens spijt van.