Een liquidatie van vier mensen is nagenoeg uniek in Nederland

Het gebeurde op 16 juli 1998 op landgoed De Blauwe Hoef te Hilvarenbeek. Daar werden de Limburgse drugscriminelen Rinus den Boer (45) een Nico van Golde geliquideerd. En meteen daarna de broers Polle (20) en Frank (18) Taminiau. De laatste twee omdat ze getuigen waren van de liquidatie van de eerste twee. De broers waren daar omdat ze er woonden, ze waren op weg naar huis. De ene broer had de andere opgehaald na een rijles.

Hoewel niemand werd veroordeeld voor deze moorden, staat vrijwel vast wie de schoten hebben gelost: Bart Heesbeen en Puk Verspeek, twee criminelen uit Den Bosch. Geen van beiden leeft nog. Puk werd zelf vermoord en Bart pleegde zelfmoord. Heesbeen zou de moorden in een dagboek hebben bekend, de politie hechtte waarde aan die bekentenis.

Een andere schietpartij ‘in het criminele milieu’ met vier doden vond plaats in februari 2000 in seksclub Esther in Haarlem. Een portier en een bekende van de eigenaar schoten die avond vier mannen dood waarvan er een lid was van de Hells Angels. De vier slachtoffers hadden even daarvoor trammelant gemaakt waarop de twee schutters zich moesten verdedigen. Een klassieke ‘afrekening in het criminele circuit’ was het dus waarschijnlijk niet, wel een ‘spontane’ en bizarre schietpartij met vier dodelijke slachtoffers. De daders werden uiteindelijk ook veroordeeld voor doodslag en niet voor moord.

Liquidaties met drie slachtoffers tegelijk komen ook zelden voor. Eric Slot kon er enkele terugvinden: in de Sint Jacobsstraat in Amsterdam werden op 29 juli 1985 in een coffeeshop de 28-jarige Michel Echteld en de Turken Ismail Sölez (42) en Idres Koksal (26) doodgeschoten. Aan de schietpartij is vermoedelijk een mislukte drugsdeal voorafgegaan. Ook in dit geval was een van de drie slachtoffers doodgeschoten omdat hij slechts toevallig getuige was en ‘te veel had gezien'. 

En dan was er de moord op drie leden van de Limburgse Hells Angels Nomads in februari 2004 in Geleen. Paul de Vries, Serge Wagener en Cor Pijnenburg werden geliquideerd omdat zij betrokken zouden zijn geweest bij diefstal van cocaïne. Ze zouden door clubleden zijn omgebracht.

Ook kent de Nederlandse moordgeschiedenis schietpartijen met méér dan vier slachtoffers: Cevdet Yilmaz schoot op 5 april 1983 zes mensen dood in café ‘t Koetsiertje in Delft en nog eens vier mensen raakten gewond. Maar hoewel nog steeds niet helemaal duidelijk is, waarom Yilmaz toesloeg, ging het in 't Koetsiertje niet om een liquidatie. Vermoedelijk sloeg Yilmaz op tilt nadat hij voor ‘kankerturk’ was uitgemaakt. Ook bekend is dat Tristan van der Vlis in 2011 zes mensen doodschoot in Alphen aan den Rijn. Ook dit was geen afrekening in het criminele circuit.

Verder kent Nederland trieste familiedrama's waarbij meerdere kinderen om het leven kwamen. Een van de bloedigste vond plaats op 2 november 1966 in Millingen, toen Wendy Olde Olthof-Kersten haar vijf kinderen (van 2 tot 7 jaar) met een bijl om het leven bracht. Veel meer dan dat er problemen zouden zijn geweest met haar man die in Zuid-Afrika een schoenenfabriek runde, werd niet bekend. De moeder kreeg bij de rechtszaak geen gevangenisstraf, maar kwam in een psychiatrische inrichting terecht. Later pleegde ze zelfmoord.