Vrouw verstopte kind twee jaar lang voor man: ‘Ik raakte verstrikt in leugens’

Franse media hebben het over het proces tegen de moeder van de ‘kofferbakbaby’, dat vandaag begint in de Franse stad Tulle. Het kind werd in oktober 2013 ontdekt door een medewerker van een garage in de Dordogne. Het stond bij de auto en in de kofferbak werden geluiden gehoord. ,,Het kind was wit als gips en had rollende ogen’’, gaf de man aan. Het meisje - Séréna - was toen bijna twee jaar oud, maar kon zelf haar hoofdje niet eens rechthouden. Ze was omringd door uitwerpselen, uitgeput, ondervoed en onderontwikkeld. De man dacht dat ze nog een baby was. Het meisje lag in een mand in de kofferbak van de auto.

De eigenaars van de wagen werden opgepakt. Het ging om een Portugese vrouw, Rosa Maria Da Cruz, en haar man, die als metselaar werkte. Het stel woonde in een huis in Brignac-la-Plaine en had nog drie andere kinderen (tussen 6 en 12 jaar oud). Volgens de onderzoekers intrigeerde de houding van de vrouw hen meteen. ,,Ze was niet in paniek, eerder ontspannen. Alsof de ontdekking van het kind voor haar een bevrijding was’’, klonk het.

Beide ouders werden in hechtenis genomen, maar de man ontkende dat hij van het bestaan van het meisje op de hoogte was. De zwangerschap, de bevalling,... hij wist er niets van. Omdat hij niet met de auto reed, kwam hij nooit in de garage van hun woning. Hij wist niet dat er een kindje in de kofferbak lag. ,,Er is geen enkel bewijs dat de man ergens van wist’’, klonk het in het onderzoek.

Hoe dat kon, legde de vrouw eind 2013 uit in een interview aan TF1. ,,Iedereen in huis sliep nog’’, vertelde ze over de bevalling. ,,Ik bracht mijn dochtertje ter wereld en knipte de navelstreng door. Ik nam haar even in mijn armen, maar daarna verstopte ik haar. Even later maakte ik mijn kinderen klaar om naar school te brengen. Ik deed alsof er niets gebeurd was. Voor mij was het een kind dat niet geboren had moeten worden.’’

,,De eerste dag heb ik tegen niemand iets verteld’’, vervolgt ze. ,,De tweede dag ook niet, en de derde ook niet...’’ En zo ging het verder. ,,Ik raakte zo verstrikt in mijn eigen netwerk van leugens, en ik kon er met niemand over praten.’’ Ze gaf haar dochtertje wel te eten, en stelde dat ze af en toe ’s nachts tijd met haar kind doorbracht.