Na 3-0 overwinning op Zwitserland is WK-kwalificatie voor de Oranjevrouwen enkel nog een kwestie van tijd
Het deelnemersveld van het WK voetbal van 2019 in Frankrijk heeft Europees kampioen Nederland alvast in de armen gesloten. Het is meer dan lonken, het is een openlijke vrijage. Nederland is geplaatst, alleen nog niet officieel, na de 3-0 in de eerste play-off tegen Zwitserland.
Het gevoel, de scherpte en de samenhang ontbraken vrijdag te vaak in het aanvalsspel van de Nederlandse vrouwenploeg. Toch kwam uiteindelijk alles ruimschoots goed. Het krachtsverschil met Zwitserland was gewoon veel te groot. Dat is dinsdag in Schaffhausen niet anders opeens.
Dribbelaar Lieke Martens, bij vlagen met het vertrouwen en het heerlijke gepingel dat haar vorig jaar tot beste speelster van de wereld promoveerde, maakte de belangrijke 2-0, na Zwitsers balverlies en de snelle tegenaanval via Shanice van de Sanden. Martens schoot de bal met links buiten bereik van keeper Thalmann, om daarmee haar tweebenigheid luister bij te zetten. Het was, na 70 minuten, het eerste doelpunt uit een normale aanval.
Sherida Spitse deed eerder wat een aanvoerder graag wil doen als de ploeg haar het hardst nodig heeft. In de 49ste minuut, na een vrij moeilijke eerste helft, legde ze in haar 154ste interland aan voor een vrije trap, die ze precies langs de muur schoot. Via de paal verdween de bal in het doel, voor haar 29ste doelpunt als international.
Vrouwenvoetbal anno 2018 in Nederland bewandelt twee sporen: Ajax, de kampioen van Nederland, verloor vorige week met 9-0 van Europees kampioen Lyon in de Champions League. De Nederlandse clubs zijn nog mijlenver verwijderd van de internationale top. Maar als alle beste vrouwen op kicksen verzamelen te Zeist en een oranje shirt aantrekken, is veel mogelijk. Dan danst Lieke Martens over de linkervleugel, loopt Jackie Groenen oneindig veel gaten dicht, sprint Shanice van de Sanden menig tegenstander voorbij en verlegt Sherida Spitse het spel van links naar rechts met haar passing. Of ze neemt een vrije trap.
Straks best outsider op WK
Zo, met die specifieke kwaliteiten die menig land in de ontwikkelingsfase van het vrouwenvoetbal ontbeert, kan de Europees kampioen straks best outsider zijn op het WK. Maar dan moest de ploeg van bondscoach Sarina Wiegman wel op het eindtoernooi geraken, en dat bleek toch moeilijker dan gehoopt. Nederland moest de eerste plaats in de kwalificatiepoule aan Noorwegen laten en is nu bezig met het succesvolle reparatie van de schade. Eerst werd Denemarken verslagen.
Het spel sinds het gewonnen EK is bij vlagen goed, maar vaak ook niet zo. Te vaak zijn de bedoelingen duidelijk, maar is de uitvoering mager. Zo ook vrijdag, zeker voor rust. Het kan het publiek vooralsnog weinig deren. Het beklimt de tribunes telkens massaal. Weer was een stadion uitverkocht, de Galgenwaard deze keer, al was menigeen dan te laat door de vrijdagmiddagchaos rond Utrecht. De muziek is volledig gericht op de jeugd en in de pauze schreeuwt de omroeper zo hard tijdens vlagvertoon dat hij op een kermisexploitant lijkt.
Opvallend was dat bondscoach Wiegman toch had gekozen voor Vivianne Miedema als spits. Dat is op zich logisch, gezien haar reputatie als topschutter. Maar uitgerekend in de vorige play-off tegen Denemarken had Lineth Beerensteyn de toen licht gekwetste Miedema uitstekend vervangen, door drie van de vier doelpunten te maken. Miedema kreeg nauwelijks kansen, maar Wiegman en Miedema werden beloond voor hun geduld. Uitgerekend Beerensteyn, ingevallen voor Van de Sanden, legde de bal keurig op Miedema, die even haar tijd nam en toen keihard inschoot.
Volle sleutelbos
Nederland is gewoon beter dan Zwitserland. Veel beter. Maar deze wedstrijd was op een of andere manier toch bijzonder, vanwege het belang. Het ongeduld sloop in het spel, gedurende de eerste helft. Kans. Halve kans. Verkeerde pass. Slechte afronding. Het leek alsof Nederland met een volle sleutelbos aan de deur rammelde en niet meer wist welke sleutel de juiste was voor de opening van het doel. Het ongeduld nam toe. Zo van: die sleutel hebben we toch al geprobeerd? Die dan?
Martens raakte al na een paar minuten de lat, Groenen schoot niet zo goed, Van de Donk treuzelde twee keer, terwijl de Zwitsers in aanvallend opzicht niets hadden in te brengen. Uiteindelijk moest de vrije trap van Spitse verlossing brengen. Nederland zal het WK bereiken. Dat kan niet anders. Natuurlijk: Groenen viel uit met een blessure. Het is de vraag of ze is hersteld. Ze is van belang voor de dynamiek in het elftal. En dinsdag in Schaffhausen voetbalt Ramona Bachmann weer mee bij Zwitserland. Bachmann is een dribbelaar, een speler met een grote mate van onvoorspelbaarheid. Ze was geschorst vrijdag. Maar het staat 3-0. Daar helpt geen Bachmann meer aan.