Direct naar artikelinhoud
COLUMN

Als religie de voornaamste bron van geweld is, waarom zijn er dan zoveel gelovigen onder de slachtoffers?

Sylvain EphimencoBeeld Trouw

De column was al ‘ingeblikt’, dat wil zeggen dat alle informatieve elementen waren verzameld en in mijn tekstverwerker alvast gerangschikt. Dit was wat ik voor mezelf ‘het skelet’ van het stukje noem. 

Het vlees om die botten wordt vervolgens tijdens het schrijven aangemaakt. Maar gisteren werd deze doctor Frankenstein door een golf van somberheid overmand. Het weer, met al die grijze tongen die aan de ramen van mijn werkkamer lebberden, werkte ook niet echt mee. Of was het misschien het betreden van een nieuwe week, waarin aanstaande vrijdag Allerzielen zal worden gevierd, dat mijn droefgeestigheid pulseerde? Mijn onderwerp leek plots te Nederlands, te futiel, vloekend met de huidige ambiance en dus overbodig. 

Ik heb me vaak afgevraagd hoe het komt dat gelovigen die in hun eigen godshuis een aanslag overleven, hun geloof niet verliezen

Ik drukte op de delete-knop en probeerde op internet in het verleden van de 97-jarige Rose Mallinger te duiken. Op enkele sites had ik gelezen dat deze Amerikaanse Jodin de Holocaust had overleefd. Maar nergens kon ik een bevestiging hiervan vinden en dit was eigenlijk een hele opluchting. Wie de gaskamers heeft overleefd hoort niet, driekwart eeuw later, onder de kogels van een antisemitische fascist te bezwijken. Rose Mallinger was wel de oudste van de elf slachtoffers uit de Tree of Life synagoge in Pittsburgh. 

Staalharde overtuiging

Ik heb me vaak afgevraagd hoe het komt dat gelovigen die in hun eigen godshuis een aanslag overleven, misschien voor het leven verminkt en getraumatiseerd, vervolgens hun geloof niet verliezen. Ik weet ook niet of ik hun staalharde overtuiging moet bewonderen of afkeuren. Wel begin ik van een ander geloof te vallen, dat modieus poneert dat religies de voornaamste bron van geweld vormen op deze aardkloot. Want als ze dat wel zouden vormen, waarom zijn dan zoveel gelovigen tussen de slachtoffers te vinden? Het bloedbad van Pittsburgh was politiek en niet religieus. En dat was de Shoah ook niet. 

Nu groeit de trend van aanslagen op gelovigen en hun godshuizen. Vaak zijn die wel religieus gemotiveerd. Zinnebeeldig voor al zijn vermoorde ambtsgenoten, van welk geloof ook, is die Franse priester uit Saint-Étienne-du-Rouvray, die twee jaar geleden tijdens de mis werd gekeeld. In Egypte zijn ook regelmatig aanslagen op Koptische kerken gepleegd, zoals vorig jaar in Alexandrië en Tanta op Palmzondag, waarbij meer dan veertig doden vielen. Maar denk ook aan die monsterlijke aanslag op een moskee in het Egyptische Bir al-Abed nog geen jaar geleden. Tientallen aanslagplegers slachtten er meer dan driehonderd soefi-moslims af. Om maar niet van al die vermoorde sjiitische moslims uit Irak te spreken, die tijdens het gebed niet werden gehoord.

Na de aanslag in Pittsburgh weigerde president Trump zijn verkiezingstournee af te breken. Empathie is niet zijn sterkste kant. Enkele uren na dit bloedbad kreeg hij met een grap de zaal aan het schaterlachen. Iets over zijn haar dat door regen en wind in de war stond en dat hem bijna dwong wegens een ‘bad hair day’ de bijeenkomst af te zeggen.

Drie keer per week schopt Sylvain Ephimenco in Trouw heilige huisjes omver.

Lees ook:

Schietpartij in synagoge VS eist zeker elf doden

Een man heeft zaterdag het vuur geopend in een synagoge in de Amerikaanse stad Pittsburgh. Zeker elf mensen kwamen om het leven en meerdere mensen raakten gewond.