In de bubbel van het Binnenhof heeft men geen zicht op wat er buiten bubbel aan de gang is (tpo.nl)

Interessant duidelijk verhaal

Mensen die geloven dat politici in bubbels leven, ehm. Ieders leven is z'n persoonlijke bubbel.
Alles heeft een rede, zelfs de voor de buitenstaander onbegrijpelijke beslissingen.

Die misvatting merk ik vooral als er gesproken wordt over opkomst van Pim Fortuyn in 2001-2002 aan het eind van de achtjarige periode van Wim Kok als premier. Alsof Fortuyn eigenhandig de onvrede onder kiezers ten aanzien van de zittende macht op had gewekt en dat vanaf dat moment pas alles in Nederland electoraal anders is geworden.

Dat weten ze donders goed, achter het beleid zit altijd een heel sluw iets.

@4
Ik heb het idee dat er helemaal geen beleid is.
En ook geen lange termijn visie.
In zoverre; dat ze zeggen maatregelen te nemen, die echter pas na de kabinetsperiode van kracht zullen gaan worden.
Dan probeer je dus over je graf heen te regeren.

@5 , het is in mijn wel beleid. Voorbeelden plenty tgv het grootkapitaal. Nieuwe regels ZZP, he! Dat werkt niet ten gunste voor de zzp-ers.

Het binnenhof is te vergelijken met een zwart gat...

Omdat er geen licht of andere informatie uit een zwart gat kan ontsnappen, is onbekend wat zich precies 'in' een zwart gat afspeelt. Wel kan de invloed van een zwart gat op zijn omgeving worden waargenomen.

vandaar dat men telkens verbaasd en geschokt is...
verrast door de werkelijkheid.

@7 Klopt, is helemaal waar, +++++++

hopelijk kan partij Code Oranje voor de ommekeer zorgen. weg met deze managers van multinationals

De bestuurderspartijen leven echt niet in onwetendheid dat hun legitimiteit buiten Den Haag grotendeels verdwenen is. Men klampt zich met vingers en nagels aan de macht vast.


Na de Provinciale Statenverkiezingen van maart 2019 verwacht Rutte III de meerderheid in de 1e Kamer kwijt te zijn. De PvdA en 50 Plus kunnen uitkomst bieden, indien Groen Links te hoog van de toren blaast.
Na het overlijden van Kok heeft de PvdA daarom van de coalitiepartijen en de media een open doekje gekregen. De man en ex-PvdA-er, Fortuyn, die Koks premierschap na 2000 roemloos deed eindigen, diende daarom te worden verzwegen.

Aldus isWim Kok de Nederlanders voorgehouden als de laatste grote staatsman en premier van het Haagse ideaal: het poldermodel. alles namens de burger, niets door de burger.

De werkelijkheid ligt meerdere slagen anders.

Reeds onder Kok uitte de wens van de oude partijen om aan de macht te blijven zich steeds nadrukkelijker in de vorm van politieke correctheid. Dat is een machtsinstrument van de heersende machten om onwelgevallige kritiek van burgers buiten de orde te verklaren en om de boodschapper van de kritiek persoonlijk aan te vallen. Zo wordt de maatschappelijke prijs om deel te nemen aan het publieke debat verhoogd voor al diegenen die niet welkom zijn in het Haagse huis van de democratie.
In het geval van Fortuijn nam het verhogen van de prijs de vorm aan van demoniseren. In het jaar 2002 en in 2018 opnieuw. Een onwaardige en beschamende vertoning.

Tijdens KokII (1998-2002) betrof politieke correctheid het onderwerp van migratie en integratie. Tegenwoordig ligt over tal van terreinen , zoals euro, EU, buitenlandse politiek, rechtsstaat, referendum en kiesrecht, nieuwe woningnood , islam , cultuur en tradities, enz. het taboe en verwijt van populisme.
Begin oktober verscheen het proefschrift van W. Bolhuis. In de jaren van zijn onderzoek bleek de promovendus dat de kiezer standaard de verliezer is van iedere kabinetsformatie sinds de jaren 80. De oorzaak is dat hij als enige niet vertegenwoordigd is aan tafel. De gekozen Volksvertegenwoordigers dien direct na de verkiezingen niets meer voor hun kiezers. Zij dienen louter andere belangen.

Veel van de ontwikkelingen die de onhoudbaarheid van het oude politieke bestel aankondigen manifesteerden zich in de periode Kok (minister van Financiën, premier) voor het eerst duidelijk en werden door de partijen waar zij konden gesmoord : toetreding tot de euro, opdringen van migratie en verwaarlozing van inpassing van migranten, mondialisering, deregulering van de financiële sector .
Kok is de adgelopen dagen geprezen als de roerganger van een internationaal bewonderd poldermodel: de stagnatie van het inkomen van de Nederlandse burger door lastenverzwaringen (onder gelijktijdige verruiming van mogelijkheden geld bij te lenen) begon in 1997. Dat was het stempel dat KokI zette.

@2 Tuurlijk ieder leeft in zijn eigen bubbel maar degene in Den Haag moeten uit hun bubbel komen omdat zij het beleid maken.

@12 sec, De politiek zou veel eerlijk moeten zijn, als je dat bedoelt, maar dat ieder in zijn eigen 'bubbel' leeft, daar ben ik wel van overtuigt. Het is juist aan de politici om zo veel mogelijk stemmers in zijn bubbel te krijgen. Daarom, eerlijkheid en openheid.

@13 juist dat bedoel ik en de politiek moet dus meer uit hun bubbel stappen en kijken hoe het er op straat aan toe gaat

Duidelijk en goed artikel van meneer de Hond.