Huisarts drie keer bedreigd op één avond: 'Alleen maar om zin door te drijven'

Runhaar werkte gisteren als regiearts op de Huisartsenpost in Zaandam. In die functie overlegt hij met de triagisten, de mensen aan de balie, of patiënten direct geholpen moeten worden of dat ze kunnen wachten op hun eigen huisarts de volgende morgen. ,,Natuurlijk treffen wij mensen die hevig ongerust zijn en zich daarom niet altijd even diplomatiek uiten. Als je angstig of onzeker bent, kan dat gebeuren. Dat is ook geen probleem, daar kunnen we mee omgaan.’’

Maar, merkt Runhaar, steeds vaker komt de agressie niet voort uit emotie, maar is het ‘een manipulatief middel om je zin door te drijven’. Dat stuit hem tegen de borst. ,,Gisteravond ben ikzelf drie keer bedreigd, de triagisten zelfs vaker. Mensen die dreigen dat ze de boel kort en klein komen slaan als ze niet direct worden geholpen. Of me willen vermoorden of me een verlamming komen schoppen.’’

Dreigers beseffen volgens Runhaar niet dat ze zichzelf in de vingers snijden. ,,Zo’n bedreiging leidt af. We zijn de boel aan het sussen in plaats van zorg aan het verlenen aan mensen die het echt nodig hebben. Het kost veel energie. Ik hoop dat mensen realiseren wat ze teweeg brengen.’'

Cijfers over bedreigingen zijn er niet. Niet gek ook, want huisarts Derk Runhaar doet zelf ook geen aangifte van wat hem bijvoorbeeld gisteravond ten deel viel. ,,Wat schiet je ermee op? Het kost veel tijd en vaak worden dit soort zaken geseponeerd - het is zijn woord tegen het jouwe. Bij een klachtenprocedure draait het vaak uit op diep door het stof gaan als arts en een bos bloemen voor de klager.’' Uit onderzoek van Stichting Sociaal Fonds Huisartsenzorg blijkt wel dat zeker zestig procent van de artsen en tachtig procent van de doktersassistenten te maken heeft met agressie.

Frank van As, die voor de Landelijke Huisartsen Vereniging trainingen ‘Geen agressie in mijn praktijk’ geeft, vindt dat Runhaar wél aangifte moet doen. ,,Ik zou een groot bord ophangen met de tekst: wij doen altijd aangifte van grensoverschrijdend gedrag. Voor intimidatie zoals hij dat beschrijft, is direct begrenzen de oplossing. Gaat u schelden, dan is daar de deur.’'

Maar op de huisartsenpost is dat lastiger, vindt Runhaar. ,,Er zijn ziekenhuizen die met een rode kaart werken voor patiënten die over de schreef gaan. Zo’n patiënt moet zich in het vervolg maar in een ander ziekenhuis melden. Maar voor de huisartsenpost, die werkt op postcodegebied, is er geen alternatief. Je kunt mensen niet géén zorg verlenen als dat nodig is. Bedreigingen zijn heel onwenselijk, maar dat hoeven ze niet met de dood te bekopen.’'