Amanda ligt wekenlang in coma. Ze ontwaakt meteen wanneer ze haar baby tegen zich aangedrukt krijgt

Amanda da Silva (28) kreeg een epilepsieaanval toen ze 37 weken zwanger was. Naar eigen zeggen had ze net tevoren een zware ruzie met haar echtgenoot gehad.

Het leven van zowel moeder als kind kwam in gevaar vanwege een tekort aan zuurstof in zowel de hersenen als de baarmoeder. Daarom besloten de dokters in het ziekenhuis van Fortaleza om de vrouw te verdoven, zoontje Victor werd vervolgens met een keizersnede ter wereld gebracht.

Complicaties
Er doken echter complicaties op, waardoor Amanda in een kunstmatige coma gehouden moest worden. 23 dagen lang zou ze geen teken van bewustzijn meer geven. Tot een van de verpleegsters op het idee kwam om haar zoontje erbij te halen.

Er rolden plots tranen van haar wangen, haar hart begon sneller te slaan en de productie van moedermelk kwam op gang. Twintig dagen nadat Amanda uit haar coma ontwaakte, kon ze samen met Victor al naar huis.

"Geen wetenschappelijk antwoord"
 "Een wetenschappelijk antwoord hebben we hier niet voor. Maar het is duidelijk dat we het belang van lichaamscontact tussen moeder en kind nooit mogen onderschatten", reageert Fabíola Sá. Zij was de verpleegster met de geniale ingeving. "De reactie kwam er meteen van zodra ze het contact voelde. Dat hadden we als medisch team niet verwacht, we moesten er zelf van huilen."

Amanda herinnert zich niet dat ze ooit bevallen is. "Ik werd wakker met Victor in mijn armen. Ik zag zijn kleine hoofdje en rook zijn fijne geur. Ik was totaal in de war, ik moest aan mijn partner vragen of het ons kindje was. Pas toen ik mijn hand op mijn buik legde, besefte ik dat ik niet meer zwanger was."

"Ze reageerde niet zoals gewenst"
Victor werd geboren met een zwak immuunsysteem en ademhalingsproblemen, een gevolg van alle pillen die Amanda sinds haar zevende tegen epilepsie slikte. Nadat ze wist dat er een kindje op komst was, nam ze nog slechts één middel in. Met als gevolg dat ze zelf meer aanvallen te verwerken kreeg.

De vrouw was er tijdens haar coma wel al in geslaagd om haar ogen te openen, maar elke poging tot communicatie mislukte. "Na een week begonnen we de dosis af te bouwen, maar ze reageerde niet zoals gewenst", vertelt verloskundige Carlos Alencar. "Op neurologisch vlak zat alles nochtans goed, dat wezen de testen uit. We dienden pijnprikkels toe, zonder resultaat. Er was hersenactiviteit, maar ze reageerde nergens op. Zelfs niet op stemmen van bekenden. In haar armen en benen zat geen enkele beweging."

En dan legde Fabíola dus plots haar zoontje in haar armen. "Die tranen op haar gezicht waren een schreeuw om liefde. Een duidelijk teken dat ze wilde leven", besluit de verpleegster.