Het ergste vind ik nog dat ze in het wild schijten (om te bezuinigen op hun chemisch toilet) en het hele natuurgebied voor mijn deur bezaaid is met proppen Aldi-toiletpapier en drollen, die mijn honden knorrend oppeuzelen en daarna vrolijk de smoel van het baasje aflikken want papa is de liefste.

Maar nee, beste lezer, ik ben geen nimby. Mijn motto is immers: leven en laten leven.

Laat ik terzake komen: ik schaam me dood voor de onbeschaamdheid waarmee bekende Nederlanders zich de afgelopen week opdrongen in de media.

Eurocraat Timmermans

Allereerst zat gisteren de volgevreten Eurocraat Frans Timmermans bij DWDD. Frenske is net een advocaat: hij liegt al als hij ademt. Tegen Matthijs van Nieuwkerk, die ik vanwege zijn flaporen altijd liefkozend Dumbo noem, benadrukte Frenske voor de zoveelste keer dat hij uit een arbeidersmilieu komt. Nou was de papa van Frenske helemaal geen uitgeteerde koempel met stoflongen maar een keurige kanselier in dienst van Buitenlandse Zaken. Frenske groeide niet op in een mijnschacht maar in het milieu van internationale scholen in Brussel en Rome.

Mijn buurman Erik de Vlieger, die wel uit een arbeidersmilieu komt, wees het volk in zijn hoedanigheid van Tweep des Vaderlands zeer terecht onmiddellijk op deze leugen in de categorie zuurstofkapjes.

Proest. Frans Timmermans bij @dwdd : “Ik kom uit een katholiek arbeidersmilieu” kwispelstaartje van Nieuwkerk: “OK” pic.twitter.com/tXtzabyNqK

— Tweep des Vaderlands (@EWdeVlieger) 11 oktober 2018

Dumbo van Nieuwkerk geloofde Frenske echter op zijn blauwe ogen en pinkte bijna een traantje weg. Het ontbrak er nog maar aan dat hij en Frenske spontaan het oude Vara-strijdlied Morgenrood staand begonnen te zingen. Dat kent natuurlijk niemand meer maar het is een wonderschone socialistische psalm, geschreven door niemand minder dan Dirk Jelles Troelstra, inderdaad de broer van Pieter Jelles Troelstra.

Morgenrood, uw heilig gloeien

Heeft ons steeds den dag gebracht

Breek toch door, o lichtvernieuwer,

In den groten volk’rennacht

Laat uw gloren hope geven

Hun die worst’len in den nacht

Geef hun moed in ‘t voorwaarts streven

Tot hun ‘t daglicht tegenlacht

Tot hun ‘t daglicht tegenlacht

De mooiste uitvoering die ik ken, is van gemengd zangkoor de Stem des Volks. Als ik hier naar luister, moet ik ook huilen hoor!

Genoeg Frenske en Dumbo.

Jerry de dichter

Ik wilde eigenlijk geen letter besteden aan de Blokkeerfriezen, ook al vind ik Jenny Douwes hartstikke cool. Ze deed mee aan het Nationale Dictee dat ik samen met oom Rob Hoogland voor Geen Stijl schreef en na afloop dronk ik Berenburg met haar en aten we samen een patatje oorlog. Toen bleek dat we onze liefde voor de arbeideristische Friestalige punkband de Hûnekop deelden, sloot ik het broze pompeblêdje voor altijd in mijn hart.

Ik wil het eigenlijk alleen even hebben over Jerry Afrika Luther King Pepermunt. Wat mij stoort aan dit luidruchtige menneke, is dat hij zich nadrukkelijk als dichter profileert. Nou vond ik na uren zoeken één gedichtje van hem in het Nederlands en ik zweer: het is zo beroerd dat het niet eens door de ballotage komt van de rijmpjes voor de pakjesavond in het clubhuis van de Josti Band. 

Ik vind het echt vreselijk dat mijn lieve vriend Gerrit Komrij niet meer leeft want die had verstand van poëzie en had mij haarfijn kunnen uitleggen waarom Jerry’s gedicht Mijn nieuwe Land niet zo heel best is. Ik ben geen kenner maar mijn onderbuik zegt mij dat Jerry helemaal geen dichter is.

En die Jerry Koeterwaals wil dus dat superfriezen als Jenny Douwes bij hem een cursus Nederlands gaan volgen. Wat ik al zei: de schaamte voorbij.

De gifbeker is nog niet leeg, vrienden, want onderbroekenmodel Sylvie Meis (61) dook weer op in de media. Zij is zwaar teleurgesteld in de Europese man en gaat nu in het verre Amerika haar prins op het witte paard zoeken. Dat is nou wat ik noem een braindrain, slechts vergelijkbaar met de joodse exodus uit Hitler-Duitsland. Het onverhoopte vertrek van the Dutch Lingerie Icon from Zundert is wat mij betreft geheel te wijten aan Frenske Timmermans, Guy ‘fietsenrek’ Verhofstad en Jean-Claude Juncker the Drunker. Zo gaan wij toch niet met onze diva’s om, mannen!

Sylvie Meis verving deze zomer haar Nederlandse dermatoloog (yuk, wat ordi) voor een schathemelrijke Spaanse zakenman. En passant versleet ze de goedmoedige zakenman Charbel Aouad uit Dubai, de integere Zwitserse nachtclubeigenaar Maurice Mobetie, de altruïstische Franse zakenman Guillaume Zarka, de goudeerlijke Amerikaanse investeringsbankier Samuel Deutsch en tussendoor ook nog een piloot. Ik moest een traantje wegpikken toen Syl met gebroken stem tegen de interviewer zei: hun geld interesseert me echt niet. Als ze maar een goed karakter hebben’.

En nu ik het toch over het gilde der gouddelvers heb: ik las in mijn lijfblad de Mediacourant dat Wendy van Dijk niet wil zeggen of ze drugs gebruikt. Groot gelijk meid, dat doet ik ook niet, notabene op advies van Bono. Die zat eens naast mij in het vliegtuig naar Faro en zei: “over drugs moet je nooit iets zeggen of schrijven, Don Arturo, want als je zegt dat je ooit een piepklein nakkie hebt weggesnoven, ben je een junk en als je het ontkent ben je een nog grotere leugenaar dan Frens Timmermens.  Zo rollen de media, dude!”

Wat ik wel raar vond van Wendy is haar slotzin: “ik wil ook helemaal geen energie meer stoppen in iets wat er in de buurt komt, maar ik heb wel een gram gehaald.” Nou ja!

Maar het meest schaamteloze moment van de week en wellicht van de maand komt nu, lezers: in mijn geliefde Volkskrant las ik dat voormalig Tweede Kamerlid Wassila Hachchi opnieuw aansluiting zoekt bij haar oude politieke partij D66. Hachchi (38), die in 2016 haar lidmaatschap opzegde vanwege een slepend conflict met de partij over door haar ontvangen wachtgeld, grijpt het vertrek van Alexander Pechtold aan om zich weer in te schrijven als D66-lid. ‘Ik ben niet in harmonie vertrokken, maar dat ligt voor mij in het verleden.’

Wat een brutaliteit

Hier zakt echt mijn bermuda van af. Wat een brutaliteit. Op de geruchten dat zij uit de Tweede Kamer is gevlucht omdat zij moeite had Pechtold, die te autoritair zou zijn, wil het mens verder niet reageren. Tweeënhalf jaar later voelt ze daar nog steeds weinig voor. ‘De vuile was hang je niet buiten, dat is mijn loyaliteit aan de partij’, zegt Hachchi. ‘Ik wil ook niet de persoon Pechtold beschadigen. Iemand beschadigen is jezelf beschadigen.’

Ik voel aan mijn water dat de werkelijke reden van haar vlucht naar de Verenigde Staten, om daar met Nederlands wachtgeld te gaan folderen voor Hillary Clinton, spoedig boven water komt. De  hardnekkige geruchten over wat er werkelijk speelde tussen haar en Pechtold zijn niet mis en Hasjiesj heeft genoeg vijanden binnen de Partij. Wordt vervolgd!

Wat een narigheid allemaal, nu ik bovenstaande ellende teruglees. Laat ik daarom deze bozige en knorrige vrijdagpreek afsluiten met een vrolijk clipje van Roborob Jetten, de reageerbuisbaby van papa Pechtold!