“Ik werd op een officiële missie gestuurd en besloot mijn Airbnb te delen met een collega. Op een nacht lag ik in bed en hoorde ik iemand op de deur kloppen. Ik was moe dus ik antwoordde niet. Toen ging de deur plots open en wandelde mijn collega naar binnen in niets meer dan zijn onderbroek”, zo begint het verhaal van een van de slachtoffers.

“Ik werd kwaad en stond erop dat hij zou vertrekken. In de plaats daarvan forceerde hij zich mijn bed in. Ik was zo bang dat ik mezelf zo klein mogelijk maakte en hem smeekte om me met rust te laten.”

“In plaats van mijn wensen te respecteren, koos hij ervoor mij aan te randen. Hij raakte mijn borsten aan en draaide agressief aan mijn tepels. Het deed pijn, maar hij wilde niet stoppen. Daarna drukte hij zich tegen mijn dij aan. Hij had een erectie.”

“Na ongeveer vijf minuten werd hij mijn gesmeek om te stoppen beu, dus wees hij me terecht omdat ik niet gewillig genoeg was en vertrok, tot mijn grote opluchting. Ik heb een klacht ingediend op 3 oktober 2017, maar ik wacht nog steeds op antwoord.”

Een andere vrouw vertelt hoe ze als stagiaire in de lift van het parlement geconfronteerd werd met een man die haar heel dubbelzinnig vertelde dat ze zijn “pannenkoeken eens zou moeten proeven.” Ze zegt hoe verbaasd ze was en dat de man alsmaar dichterbij kwam. “Hij zei me dat pannenkoeken best ’s ochtends gegeten worden en dat ik ze absoluut bij hem thuis moest proeven. Ik was zo verbaasd dat ik mezelf er niet toe kon brengen om te antwoorden. Ik was verlamd door angst. Gelukkig gingen toen de liftdeuren open. Ik ben meteen naar buiten gestormd, ook al was het niet de verdieping waar ik moest zijn.”

Niet alleen vrouwen

Op de blog staat ook een getuigenis van een mannelijk slachtoffer. Hij was net afgestudeerd en op een avond iets te enthousiast met de open bar, zo vertelt hij. “Ik was iets meer onder invloed dan ik mezelf gewoonlijk toesta.” Wat hem daarna overkwam, valt uiteraard niet te wijten aan de hoeveelheid alcohol die hij die avond gedronken had, of aan het feit dat hij niet krachtdadiger opgetreden had tegen zijn agressor, maar dat verweet hij zichzelf wel. “Ik heb het lange tijd aan niemand verteld, behalve mijn vriendin, omdat ik me zo schaamde.”

“Een vriendelijke man volgde me die avond al de hele tijd en zijn stoutmoedigheid groeide met het uur. Tijdens onze gesprekken met andere mensen, gleed zijn hand herhaaldelijk onder de voor- en achterkant van mijn hemd om mijn huid te betasten. Telkens haalde ik zijn hand weg en zei ik hem duidelijk dat ik niet geïnteresseerd was.”

“Aan het einde van een lange avond, terwijl ik alsmaar probeerde afstand tussen ons te bewaren, bleven we nog maar met een paar mensen over. Dronken en licht ongemakkelijk besloot ik naar mijn kamer te gaan en te gaan slapen. Hij volgde me en smeekte om in het extra bed te mogen slapen. Ik heb zijn vriend nog gevraagd hem mee naar hun hotel te nemen, maar de man beweerde dat hij te dronken was om te wandelen en stond erop dat hij zou blijven slapen.”

“Ik was het gekibbel beu en stond hem dan maar toe om het extra bed te nemen. Ondertussen viel ik in mijn eigen bed in slaap. Ik werd wakker van het gevoel van iemand die me aanraakte, maar de invloed van de alchohol zorgde ervoor dat ik lethargisch en verward was. Ik bleef zijn handen wel van mijn lichaam duwen en droeg hem herhaaldelijk op te stoppen.”

“Op een zeker punt deed hij dat dan eindelijk, zij het met tegenzin. ’s Ochtends was hij daar nog steeds en ik voelde me beschaamd, naïef en gekwetst omdat iemand die zo vaak ‘nee’ gehoord had, er toch op had gestaan om andermans lichaam aan te raken. Ik voelde me schuldig tegenover mijn vriendin, kwaad omdat ik niet krachtdadiger tegen hem had opgetreden en dat ik hem had binnengelaten. En bang, om wat er had kunnen gebeuren als het nog erger geworden was.”

‘Het bekendste notitieboekje van Brussel’

De blog is een initiatief van - onder anderen - de 27-jarige Jeanne Ponté, een Franse medewerkster van het Europees Parlement die al jaren de seksistische voorvallen die ze zelf meemaakte noteerde in een klein boekje. Later verzamelde ze daar ook de verhalen van anderen in op. “Dit kleine notitieboekje werd het bekendste notitieboekje van Brussel”, vertelde ze bij de lancering van de blog. “Omdat hier getuigenissen van slachtoffers van seksisme en aanranding instaan die in het Europees Parlement werken.”

Hoewel het parlement vorig jaar nieuwe maatregelen nam tegen grensoverschrijdend gedrag, is er volgens Ponté niets veranderd. “We zouden allemaal moeten nadenken waarom slachtoffers geen klacht indienen. Het is geen heksenjacht, maar de blog moet ons helpen om betere regelgeving te krijgen.”

De persdienst van het Europees Parlement liet aan De Standaard weten dat de implementatie van de maatregelen die in oktober 2017 zijn afgesproken, vordert. “Het Europees Parlement heeft een zerotolerancebeleid tegenover elke vorm van grensoverschrijdend gedrag”, benadrukt Europees Parlementsvoorzitter Antonio Tajani.