Unilever ontmaskert de leugens van de premier
Als u nog eens een schoolvoorbeeld zoekt van stank voor dank: de soap rond het afschaffen van de dividendbelasting is een heel aardige. Het opportunisme van Unilever legt de halve waarheden en hele leugens van de premier pijnlijk bloot, terwijl hij juist zijn geloofwaardigheid voor hen op het spel zette.
De keuze van Unilever om tóch niet één hoofdkantoor in Nederland te gaan vestigen is een pijnlijke. Niet voor de bv Nederland hoor, die handvol banen gaan het verschil niet maken. Het is pijnlijk voor premier Rutte die een jaar lang ieder kulargument uit de kast trok om de belasting in te trekken.
Maar waarom moest dat dan gebeuren? Alleen voor Unilever?
Ben je gek! Wat een draak van een insinuatie. Nee, nee, nee, echt niet, heus niet. Het zou goed zijn voor het vestigingsklimaat in bredere zin. En ja, voor Unilever en Shell in het bijzonder. Na een poos aandringen kon dat toch wel erkend worden.
Maar wat zei Rutte in het debat, laten we er eens eentje pakken, van 7 december 2017? Drie redenen voor het afschaffen.
1) Bedrijven staan onder druk van activistische aandeelhouders om meer waarde te creëren voor beleggers. (Het idee: de dividendbelasting drukt de koers. Dus weg ermee!)
2) Door de lage rentestanden is er zo veel geld in de markt dat bedrijven heel makkelijk overnames kunnen doen. Om te voorkomen dat bedrijven als Akzo en Unilever worden overgenomen, moet de dividendbelasting weg, zodat de beurswaarde stijgt en overname moeilijk wordt.
3) Brexit. De Britten zouden door hun beroerde uitgangspositie alles op alles willen zetten om bedrijven te lokken. Blijkbaar zouden wij mee moeten in die race naar de bodem.
Hoe dan ook: de reden om de dividendbelasting af te schaffen zou zijn het beschermen van beursgenoteerde bedrijven tegen overnames. Niet het weglokken van het Londense hoofdkantoor van Unilever.
Na een handvol debatten gedurende ruim een halfjaar blijken er nieuwe argumenten te zijn verzonnen. Nou ja, een nieuwe formulering in ieder geval. ‘De structuur van de Nederlandse economie’ zou in gevaar zijn. Geen mens die weet wat de premier daarmee precies bedoelde, maar dat terzijde.
"Het is de taxatie van deze coalitie dat we een mix van maatregelen — denk aan de vennootschapsbelasting, het tegengaan van brievenbus-bv's, maar ook het afschaffen van de dividendbelasting en een heel pakket voor het midden- en kleinbedrijf — noodzakelijk is om de structuur van onze economie te versterken, maar ook te beschermen. Als we dat niet zouden doen, als we zouden zeggen 'we laten die maatregel schieten', dan nemen wij, vind ik, een te groot risico met een belangrijk onderdeel van onze economie", aldus de premier.
Het risico van niet-afschaffen was te groot. Afschaffen was 'noodzakelijk' geworden. En nogmaals werd herhaald: de reden was niet het lokken van Unilever, maar het beschermen van bedrijven áls Unilever.
Totdat Rutte het mes van Unilever-ceo Polman in de rug kreeg. Unilever zag toch af van de vestiging van het concernhoofdkantoor in Rotterdam. Sorry Mark, aandeelouders. Je weet wat die druk met een bedrijf kan doen toch? (zie je eigen bijdrage in het debat van 7 december). Liefs Paul.
En wat bleek? De afschaffing werd opeens heroverwogen! He? Waarom dan? En de structuur van de Nederlandse economie dan? En Akzo dan? En al die andere bedrijven dan die op ieder moment onder druk van aandeelhouders kunnen komen te staan?
En, en… de brexit? Is die nu opeens van de baan? Dat zou nieuws zijn! Maar ik denk niet dat het zo is. Zijn de rentes omhoog geschoten en is geld weer duur en vijandige overnames weer ver weg? Neen. Maar toch wordt het afschaffen van de dividendbelasting heroverwogen.
Wie gaat er nou iets overwegen dat, in zijn eigen woorden, een 'onaanvaardbaar risico' vormt voor de economie? Tenzij dat allemaal niet waar was, natuurlijk. Een serie leugens om te verhullen dat alleen – of vooral – het belang van Unilever en zijn aandeelhouders relevant was bij de besluitvorming.
Als Unilever niet meer zijn concernhoofdkantoor in Rotterdam plaatst, blijken alle argumenten – over het beschermen van kwetsbare bedrijven, over de brexit, noem maar op – opeens toch niet zo belangrijk. Dan wordt er 'heroverwogen'. Terwijl in de officiële argumentenlijstjes het lokken van Unilever niet eens voorkwam.
En zo ontmaskerde Unilever zijn grootste politieke bondgenoot op een vrijdagochtend in oktober. De premier van Nederland had een jaar lang gelogen over zijn motieven.