Gezocht: held met flinke armen die Miriams auto van de rails redde
Door het spoorwegdrama in Oss, waarbij twee weken geleden vier kinderen om het leven kwamen, kwam de herinnering aan die ene dag weer boven. Die dag dat Miriam Lemmens een held tegenkwam, een held die ze nooit heeft kunnen bedanken.
Joost Ariaans
2 juni 2016, rond half zes 's avonds.
Miriam Lemmens (78, uit Venray) rijdt in haar auto. Ze heeft net haar zoon opgehaald in Oploo en rijdt via Boxmeer naar haar woonplaats. Het is noodweer. ,,Ik had net op de radio gehoord dat een talud op de snelweg A73 was ingestort.’’ Zand spoelde over de weg. ,,Ik wilde de autobaan mijden en dacht: ik rijd maar binnendoor.’’
Veiligheid voor alles
Dat het toch misging, noemt ze 'de ironie van het noodlot'. Lemmens sluit aan in een rij auto's voor de spoorwegovergang in Boxmeer. ,,Midden in een enorme hoosbui. Ik zat in een stroom langzaam rijdende auto's."
Voordat ze er erg in heeft, staat ze op de rails, hoort ze het getingtingting van het waarschuwingssignaal en ziet ze achter zich de spoorbomen dichtgaan. Ze kan niet meer terug. Ze kan ook niet vooruit, daar is de rij tot stilstand gekomen. In haar ooghoeken ziet ze treinen. Rijdend, stilstaand? Ze weet het niet meer.
Wel weet ze dat ze vliegensvlug haar auto uit is en haar 56-jarige zoon - die slecht ter been is - maant hetzelfde te doen. ,,Ik heb hem nog nooit zo snel de auto uit zien komen."
Ze zijn net van het spoor af als Lemmens een man uit zijn auto ziet vliegen. Met één voet in de auto en de hand op het portier duwt hij de auto steppend van de rails af. Dat kon, want de rij auto's voor haar was in de tussentijd weer wat opgeschoven. ,,Wat doe je dan? Je stapt in en rijdt weer verder. Ik heb die man nooit kunnen bedanken.’’
Achteraf realiseert ze zich dat er een flink ongeluk had kunnen gebeuren. Een trein had de auto kunnen raken. Rondvliegend glas en blik had haar en haar zoon kunnen verwonden. Andere auto's hadden geraakt kunnen worden. ,,En denk eens aan die machinist."
Ze ondernam een poging haar hulp in bange tijden te ontmoeten. Met een oproep in een lokaal blad. Geen reactie. Na 'Oss' is die drang alleen maar groter geworden. ,,Ik realiseer me steeds meer dat het uniek is wat die man gedaan heeft. Wat een kerel.’’
Wat ze wil? Hem ontmoeten. ,,Hem de erkenning geven die hij verdient. Mijn dankbaarheid tonen. We leven in een tijd waar dat van mij wel wat vaker tot uiting mag komen.’’
Inmiddels woont ze in Boxmeer en rijdt ze veelvuldig over de spoorwegovergang. De herinnering is blijven hangen. Eén keer dacht ze haar held te zien. ,,Ik heb hem gevraagd of hij mij van de spoorrails heeft gehaald.’’ Hij was het niet.
Ik realiseer me steeds meer dat het uniek is wat die man gedaan heeft. Wat een kerel
Miriam Lemmens
Kleerkast
Ze is nog steeds op zoek naar 'die enorme kleerkast, dat is positief bedoeld' met zijn flinke armen. ,,Maar misschien ziet hij er heel anders uit dan dat ik in gedachten heb. Het moet in ieder geval een man geweest zijn met een enorme daadkracht."
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
