Geenstijl

Het was januari 2013 en geruchten gingen rond dat hij in de race was als burgemeester van Utrecht om de noodlijdende Aleid Wolfsen op te volgen.

Enkele jaren geleden had journaliste Lise Witteman een aardig idee: Utrecht heeft een debatcentrum nodig, een beetje zoals De Balie in Amsterdam. Ze riep vervolgens wat mensen bij elkaar en na een diner met onder meer oud-Kamerlid Arjan El Fassed (GroenLinks, nu Google), Broos Schnetz (Leefbaar Utrecht, Leefbaar Nederland, ondernemer) en ondergetekende (stukjestikker) was Limes 030 een feit. Die club bestaat niet meer; we hebben het twee jaar volgehouden maar Utrecht is nu eenmaal niet zo van de debatcultuur. Anyhow, het leek ons leuk als D66-leider Alexander Pechtold als eerste langs zou komen. Het was januari 2013 en geruchten gingen rond dat hij in de race was als burgemeester van Utrecht om de noodlijdende Aleid Wolfsen op te volgen. 

Pechtold ontkende op die bijeenkomst en daarmee was de zaak afgedaan. Dacht ik.

Enter Politieke Junkies: een niet onaardig maar zeker wel incrowd-feestje tussen parlementair verslaggevers en politici in diezelfde  Amsterdamse Balie. AD-verslaggever Frank Hendrickx (inmiddels werkzaam in soortgelijke functie bij De Volkskrant) zegt een paar maanden later over de aspiraties van Pechtold als burgemeester van Utrecht (Als u zin heeft kijkt u vanaf minuut 1 uur.18): Pechtold beweert dat het gerucht de wereld in is geholpen door “Een jongen, Bas Paternotte, een amusante Twitteraar, om publiciteit te generen voor zijn show.” 

Hendrickx liet zich dus influisteren door Pechtold en heeft sowieso nooit wederhoor bij mij gedaan. 

Zo kwaadaardig kan Alexander Pechtold dus opereren. Want zelf had ik destijds op de geruchten na nul aanwijzingen dat Pechtold burgemeester van Utrecht wilde worden. Laat staan dat ik die geruchten de wereld in wilde helpen. Het leek mij een leuke gast, Pechtold vond het leuk om langs te komen. 

Wat zegt Pechtold in zijn postume interview in Vrij Nederland zaterdag:             

In januari 2013 ging het gerucht dat u burgemeester van Utrecht wilde worden. 

“Daar heb ik toen inderdaad in mijn eigen kring gesprekken over gevoerd. Er was ook een goede kans dat ik het was geworden. Maar op een gegeven moment kwam Els Borst langs op mijn werkkamer. Ze wilde niet eens een kopje thee, en zei meteen: “Jouw vertrek naar Utrecht is nicht im Frage, de partij heeft je nog nodig.” Toen vertrok ze weer, te voet naar het station.”

Lul.