Nu de armoede toeneemt, heeft de minister de overlegeconomie heel hard nodig

Er is, aldus de bewindsman destijds in een brief aan de Kamer, dermate veel snelheid mee gemoeid dat er geen ruimte is voor de organisaties van werkgevers en werknemers om daarover mee te praten. De polder moest maar even langs de zijlijn blijven.

Nu is dit, hoe begrijpelijk ook voor een sociaal-liberaal, nooit een teken van verstandig beleid, maar gezien de enorme problemen die om een oplossing vragen, is het zelfs roekeloos te noemen.

Deze week werd de urgentie van een van de sterk groeiende problemen nog eens stevig onder de neus gewreven­­ door het Sociaal en Cultureel Planbureau. Nederland­ kent meer werkenden die het moeten doen met een inkomen onder de armoedegrens dan aan het begin van deze eeuw, bleek uit een onderzoek van het planbureau. Hoe goed de economie ook draait, dat gegeven zal op korte termijn niet veranderen.

Hooghartig

Werken tegen een inkomen dat iemand in armoede laat leven is onaanvaardbaar. Toenmalig minister van sociale zaken Bert de Vries stelde ooit, toen uit de VVD pleidooien kwamen om het minimumloon af te schaffen, dat vragen over de productiviteit van individuele werkenden irrelevant waren. Ook al rechtvaardigde die productiviteit het minimumloon niet, een werkende moet in zijn levensonderhoud kunnen voorzien.

Dat was twintig jaar geleden zo en dat is nog steeds zo. Sinds het ministerschap van De Vries is er op de arbeidsmarkt echter veel veranderd. Gedwongen door de omstandigheden of uit liefde voor de vrijheid zijn veel mensen voor zichzelf begonnen als zelfstandige zonder personeel. Velen redden het, al dan niet geholpen door de gunstiger fiscale behandeling van zelfstandigen. Velen­­ redden het ook niet. Juist de groei van het aantal zelfstandigen zorgt ook voor de groei van het aantal werkenden onder de armoedegrens.

Een andere oorzaak van de groei is het aantal mensen dat te weinig uren werkt om aan een fatsoenlijk salaris te komen. Nu de werkloosheid snel daalt, eigenlijk een onbegrijpelijk en onaanvaardbaar fenomeen.

Koolmees dient in zijn arbeidsmarktbeleid specifieke aandacht te besteden aan deze zorgelijke ontwikkeling. Welke maatregelen hij ook neemt, hij kan niet zonder de medewerking van werkgevers en werknemers. Zijn hooghartige en ideologisch geïnspireerde afwijzing van de overlegeconomie helpt hem daar absoluut niet bij. 

In het Commentaar leest u de mening van de krant, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren.

Lees ook:

Wel een baan, toch arm: dat komt steeds vaker voor

Nederland telt nu meer werkenden die onder de armoedegrens leven dan begin deze eeuw. 

Verzekeringen, gas en licht maken het leven duurder in 2019

Huishoudens zijn volgend jaar honderden euro’s meer kwijt, berekent vergelijkingssite Pricewise. Vooral energie wordt duur.