Zo vind je vis die duurzaam is gevangen

ASC staat voor Aquaculture Stewardship Council, een internationaal label voor duurzame kweekvis. Het label werd in 2010 opgericht en garandeert dat de vis die je eet in goede arbeidsomstandigheden en met respect voor het milieu werd geproduceerd. Het label werd door WWF in het leven geroepen. Het garandeert voornamelijk milieuvriendelijke vis en stelt daarom enkele voorwaarden. Zo mag de productie niet plaatsvinden in beschermde milieugebieden en mogen enkel lokale vissoorten gekweekt worden. Bovendien zijn er zelfs regels omtrent de samenstelling van het visvoer.

MSC is het tweede initiatief van WWF. Marine Stewardship Council (MSC) werd opgericht in 1996 en vind je terug op wilde vis. Deze zou met respect voor het milieu gevangen zijn. MSC is in de eerste plaats immers een milieulabel. Bij het vangen van de vis mag de biologische diversiteit niet in het gedrang komen en bijvangsten probeert men te vermijden. Overbevissing is met andere woorden uit den boze.

Het label houdt echter geen rekening met de arbeidsomstandigheden van de vissers. Ook zijn er volgens Milieu Centraal geen eisen aan dierenwelzijn, denk hierbij aan tijdsduur tussen vangst en slacht of de slachttechniek. 

Het meest diervriendelijke label in de winkelrekken is allicht het biolabel. Voordat een producent dat op de verpakking mag plakken, moet hij het aantal vissen per kubieke meter beperken. De vissen krijgen voldoende voedsel en het water waarin ze zwemmen is niet verrijkt met medicijnen en groeihormonen. Biologische vis herken je aan het groene blaadje (Europees EKO-keurmerk).

Dit label wordt enkel gedragen door tonijn. Specifieker: door tonijn die met dolfijnvriendelijke vismethoden werd gevangen. Je raadt het al: de bescherming van dolfijnen staat centraal. Dat betekent dat vissen in beschermde gebieden streng verboden is en de sleepnetten die het ecosysteem kunnen beschadigen, worden achterwege gelaten. Verder moet er een onafhankelijk waarnemer aan boord zijn die voorkomt dat dolfijnen in gevaar worden gebracht. Uiteraard mogen de visserijen niet deelnemen aan de vangst op walvissen, haaien, schildpadden én dolfijnen.

Verder dan het verbod op vissen waar dolfijnen mogelijk rondzwemmen, houdt het label geen rekening met dierenwelzijn. Ook spreekt het zich niet uit over de sociale omstandigheden.

Dit label komt grotendeels overeen met het MSC label, maar gaat nog een stapje verder. Zo mag er enkel gevist worden in een bepaalde regio nadat een milieustudie aantoonde dat het geen nadelige gevolgen zal hebben voor het ecosysteem. Verder wordt het gebruik van schadelijke stoffen zoals pesticiden verboden en moet het energieverbruik gemonitord worden. Wanneer de bijvangst groter is dan acht procent verliest de vis het Friend of the Sea (FOS) keurmerk.

Daarnaast verbiedt het kinderarbeid en ijvert het voor een wettelijk minimumloon. Maar let op, onder andere WWF en Stichting De Noordzee hekelen het gebrek aan transparantie van het label. Het is onduidelijk wat een producent moet verwezenlijken om een certificaat te ontvangen en ook over het intrekken van het label is weinig tot geen informatie. De organisaties vrezen met andere woorden dat vele vissoorten van verschillende merken onterecht het Friend of the Sea-label dragen.

Het Global Aquaculture Alliance is ook een internationaal label dat enkele milieucriteria vereist. Die criteria zijn niet zo streng, milieuorganisaties hebben dan ook weinig tot geen inspraak. Zo wordt er geen rekening gehouden met de manier waarop men ziektes bij de vissen voorkomt of met de herkomst en samenstelling van het visvoer.